adı koyulmamış ilişki

artık adını koymanın zamanı gelmiş ilişkidir. bekle bekle nereye kadar. bizim insanımız bu konularda acelecidir. beklemeyi sevmez. ilişkiyi ilişik duruma dönüştürme çabası içerisindedir. yüzüğü geçirmekten başka alternatif yoktur. çünkü devamı gelecektir. bir ilişkimiz var derken bile bir beklenti içerisindedirler. beklemekten hoşlanmazlar. o yüzden adını koymayı unutmayın. yoksa ilişki yürümez.

seninle olmak isteyen ilk başta niyetini belli eder sonrasında değil adı koyulmuyorsa yanlış giden birşeyler vardır bence.

tum hayatimda bi kere basima gelen.
birkac sene surdu.
ıluskinin sonunda evlenme teklifi aldim;)
bazen cok ozluyorum poncigi. her seyden once en iyi arkadasimdi.

3 yıllık ilişkiden çıkıp aynı kişi ile başladığım ilişki, 2 aylık bir ayrılık sürecinden sonra dedik sanırım bu sefer adını koymayalım şuan (kısa bir süre oldu) çok daha iyiyiz sanki.

nedense türk erkeğine haramdır.
bizim şimdi ne olduğumuz çok önemli çünkü.

(bkz: situationship)

geniş insan işidir. gri alan sevenler buyursun alsın.

"takılalım işte, keyif alıyorsak, yaşadığımız şeyden mutluysak, ötesini kurcalamayalım" ilişkisi. hesap soramayacak kadar uzak, birlikte zaman geçirecek kadar yakın olur. carpe diemciler vardır diye geldim. herkes çemkirmiş.

sonra, biz neden mutlu olamıyoruz. her şeyin mükemmel olmasını beklerseniz çok zor o işler. hiçbir zaman olmaz çünkü. adı da olmayıversin ne olacak. hişt, pişt dersin, yağuşuklu dersin, çatal karam, çingenem, nar tanem dersin. bi salın kendinizi.

(bkz: adını sen koy)

alternatif olabilir.

koydum.... mahmut...

sorumluluk almamak daha doğrusu "ilişki" konusu ile ilgili tüm sorumluluklardan kaçmak, rahat serbest takılmak, istediğin zaman götünü başını oynatabileceğin, onla, bunla, şunla ve öbürü ile de takılıp hangisini seçsem lan acaba hesaplarına da girebildiğin, ne bok olduğu belli olmayan çağımız ilişkilerinde ki genel durum.
yani free takılmak, sorumluluktan kaçmak, sadakat duygusunun getirdiği ağır baskıya maruz kalmamak ve "değişiklik olsun diye takılıyorum şekerim" kıvamında ki bu ilişkiler, bir yerde rahatlatıcı olabilir evet.
fakat uzun vadede insanın alabileceği bu hal, yerleşik bir sadakatsizlik duygusunun sarıp sarmaladığı iğrenç bir hâl'e bürünmenize de sebep olabilir.
ya bir gün o güne kadar ihtiyaç duymadığın "sadakat" ve "bağlılık" duygularına ihtiyacın olursa ne olacak peki?
bir gün aşık olursan (büyük bir kazanova ya da çapkın bir hanımefendi olduğun için asla böyle birşey başına gelmezde hani ola ki diyorum) ne olacak bi anlatsana allasen?
yani sevdiğin ve savunduğun bu serbestlik bir gün başına bela olursa ne yapacaksın onu merak ediyorum ben?
hasıl-ı kelam...
hepimizin hayatında inişler çıkışlar olur. herşey değişir hayatımızda, çünkü dünya değişir!
fakat bu, değişen dünyanın getirdiği herşey makbuldür ya da kesin doğrudur anlamına gelmez. çünkü bazen eskiden doğru olan şeyler, şu an doğru görünen, doğru kabul edilen şeylerden çok çok daha doğrudur.
zannediyorum bazı şeylerin eskiden olduğu gibi kalması daha koruyucudur sanki.
mutluluklar.

ilişki değildir o, takılmaktır.

hoaydaa

ahmet altan " içimizde bir yer " adlı kitabında ilişkilerden bahsederken adı konmuş bir ilişkiyi iki insanı birbirine mahkum eden zincir olarak betimler. kişilerin birbirinden uzaklaştıkça gerilen , gerdikçe insanları birbirine daha da çok kenetleyen ve acı veren,toksikleştiren bir zincir.... o yüzden bazen en güzel şeyler adı konmayan ilişkiler ... mutluysanız ve birbirinizden beklentiniz yoksa yaşayabildiğiniz kadar devam edin bu duyguya .

cemal süreya böyle tanımlamış.

belirsizlik yorar.