ağlama döverim

türk annesi repliğidir bu.
misal; bu anne kardeşinin düğününde etrafta binlerce insan ile ilgilenmekten sizi unutmuştur. bu sizde kendiniz gibi bulduğu bir kaç süpersonik arkadaş ile düğün salonunun altını üstüne getirmiş ve mekandaki tüm eğlence kaynaklarını tüketmiş durumdasınızdır.
o anda bu süpersonik arkadaş grubundan birinin kafasında yanan ampul ile düğün salonunun karşısındaki lunaparktaki dönme dolaptaki koltukları saymaca, balerinin kaç tur attığını tahmin etmece gibi oyunlar oynamak için kapıya çıkar ve saatlerce hipnotize olmuş şekilde dönen her şeyi saymaya adamışsınızdır kendiniz ve en birinci olmuşsunuzdur her seferde.

bu büyük başarıyı annenize vermek için yanına doğru koşturduğunuzda ise kaybolduğunuz düşüncesiyle perişan olmuş anneden güzel bir azar, gerekirse kıçınıza bir kaç şaplak yedikten sonra bu cümle ile tehdit eder sizi.

hayır tamam bak bulmuşsun işte çocuğunu daha ne. zaten kaybettiğin için değil miydi bu panik, e sevin o zaman kucakla bağrına bas dimi.
ama yok o kaybolan çocuklar bulunduktan sonra yaşanan gözü yaşlı büyük sevinçler sadece amerikan filmlerinde.
yurdum anneleri genelde bulunduğuna pişman etmekle yükümlüler.

annem küçükken derdi ki: "ağlama boşu boşuna. döverim. en azından biri sorduğunda annem dövdüğü için ağlıyorum dersin de mantıklı bir sebebin olur. şu ağladığın saçmalığa bak."

sonra ağlamaya bile küsmüştüm anne sağ ol.

klasik anne sözü. zaten ağlıyorsam neden birde sen dövüp ağlatıcan ki garip ama susmamıza da yeterdi bi vakitler.

yolun ortasında annesini rezil eden ve sinirini tepesine çıkaran, annesinin kolunda sürüklenerek ağlayan çocuğa denilmesi muhtemel laftır.

küçücük çocuğa fiziksel şiddet uygulayacak kadar kalpsiz, beyinsiz ve vicdansız bir kadının (anne diyemiyorum kusura da bakmasın) kuracağı cümleymiş.
bunun erkek (buna da baba denmez) versiyonu da vardır muhtemelen.
çocuklara acı yaşatan insan formları, en kısa zamanda can çekişerek ölmeniz dileğiyle.
çocuk lan bu çocuk.
çocuğa vurulur mu?!

çocukluğunda annesinden bu lafı işitmeyen de ne bileyim *

çocuk sonuçta, sakinleştirip konuşmaya çalışmak varken böyle kolaya kaçıp susturmak kolay bir çözüm gibi görünüyor olabilir ama kesinlikle çözüm değil, aksine çocuğun psikolojisini bozan bir eylem. çocuk ağlıyorsa zaten teselli edilmeye, konuşmaya ihtiyacı vardır. susturuldugu zaman ileride her şeyi içine atan, içine kapanık ve ozguvensiz biri olup çıkar. sonra da gelip niye öylesin niye şöylesin diyen aileler önce bi dönüp ne oldu, ne yaşadı(ne yaşattık) da bu çocuk böyle oldu diye baksınlar.

pazarda kaybolan çocuğu bulunca dövmek

"dayak yersen bir de ben döverim" ile kapışabilecek cümle.

var ya hani böyle durumlar; çocuk her gün okuldan, dayak yemiş şekilde gelir. annesi ya da babası da kendisini savunmasını teşvik etmek amacıyla böyle bir tehditte bulunur. çok garip eğitim yöntemleri bunlar.

motivasyon cumlesi. dayakla motivasyon.

bunu diyen ebeveyne karşı çocuğun şöyle küfür etmesi caizdir, meşrudur, haktır:

buradan

gözüme kum kaçtı diye anama koşmuştum, dövmüştü, ağlayınca da kum çıkmış gözüm iyi olmuştu, bilerek yapmadı ama...

sinirliliğinden yapmıştı

affetmedim

küçüklüğümde abimin oyun adı altında beni dövüp sonra da annem fark etmesin diye kurduğu o ikonik cümledir kendisi