agnostik

bana göre çoğu tasavvuf ehlinin itikadı.

geçmişte yaşanılanların bugün ki mantık ve düşünce haliyle kanıtlanamayacağını bu yüzden kesinlik yerine bilinmezliğin en doğru olduğuna inanan kimselere denir.

agnostisizmin skeptisizmden yararlandığı, etkilendiği bir gerçek.

şunu iyi anlamak gerekir, agnostisizm peşinde gelecek olan diğer akımlara kişide öncü, giriş kısmı olur. kimi agnostik içten içe bir tanrı'nın olabileceğini düşünse de bunun kanıtlanamayacağını kimi agnostik ise içten içe bir tanrı'nın olduğunu düşünmemesine rağmen yine bunun kanıtlanamayacağını düşünebilir. bu yönden agnostisizm kendi içinde de çeşitli çelişkisel kollara ayrılır ama en nihayetinde ortak karar yine bu süreçte bilinmezliktir. zamanla kişi agnostisizmden bağımsız olarak deizm, teizm, ateizme kayar. bu bağlamda agnostisizme sonsuza kadar bir din gibi inanılmaz kişinin "ben agnostiğim, buna inanıyorum!" demesi mantıksızdır ama bu düşünceden etkilenmesi ve sonraki inanışında bu akımı temel olarak görmesi pek tabi mümkündür.

kendi değer ve yargım olarak benim de "şimdilik" etkilendiğim felsefik akımdır. ilerisini zaman gösterecek.

sıfır insiyatif . iki tarafında gönlü olsunculuk.

"söylenebilecek bir şey yoksa, o zaman susmak gerek"çilik. fakat bu bir kaçış veya çaresizlikten kaynaklı değil; iradeli ve bilinçli bir susuştur. kimi agnostiklerde bilgi akti oluşmuş, (bilinmeyen-bilen, özne- bilgi nesnesi karşılaşması) kiminde oluşmamış olsa da bunun, dile aktarılmasının imkansızlığıdır esas sorun.

sorgulamadan inanamayacaksan (din) maalesef hakikat karşısında dil yetersizdir.

kanıtlanmazlığın iknası.
çoğu arkadaşım kendini bu şekilde tanımlar.

şöyle bir diyalog yaşatabilir:

+sana rabbin kim diye sorduklarında, ben agnostiğim demişsin. bilinemezcilik demek?

-evet efendim naçizane sorguluyordum da...

+olaya iyi yönünden bakarsak, artık biliyorsun...
+seni şöyle alalım, bol bol sorgularsın.

sonu kültürcülük ile biten sürecin başındaki insandır. agnostikler yer yer ateizme kaysa da hiçbir zaman tam bir ateist olamaz. başta ben bu yaradılışı çözemem diyen agnostik er ya da hatun kişi, 40'lı yaşlarını devirdiğinde "ben bu dinin yaşandığı coğrafyanın çocuğuyum" der ve toplumun dinî anlayışıyla uyumlu hâle gelir. yaş ilerleyip ölüm korkusu başladığında ise pascalcılık başlar. yani inansam ne kaybederimcilik.

ulen doğruysa en azından bir kurtarır yanımız olsun diyen çakal kişilerdir.

- yaz, x kişinin cehenneme gitmesine,
- e ben yok demedim ki.. hatta olabilir dedim, var demiş de olabilirim.

ne idüğü belirsiz tanım. kafa karıştırmanın anlamı yok kardeşim. bir şey ya vardır ya yoktur. oynamayın insanların ayarlarıyla.

boş beleş tayfa.

"agnostiği birazcık kazıyın,altında idealisti bulacaksınız." -v.i. lenin

agnostikleri bu sekilde yermenin tek bir sebebi olabilir bnce.duruma göre şekil alir görünmeleridir. "x yok ama olabilir de..." diyerek özellikle din konusunda acik kapi birakirlar.lenin de kendince bunu elestirir.

yeri gelmisken bilimin de bu anlayisla ilerledigini belirtelim.atomalti parcacik yoktur demek yerine "varoldugunu dusunuyoruz ama daha kesfedilmedi." demek bunun kanitidir.2 yüzyil öncesini ve bugunu karsilastirdigimizda bu mantik zihinlerde daha iyi oturacaktir diye dusunuyorum.zaten felsefede de bir seyin yokluğundan bahsedilemez,varligindan bahsedilebilir.

agnostikler deve kuşu gibidir. deve isen al bu bu yükü (din) taşı dersin, hayır ben kuşum der. kuş isen uç bakalım (ateizm) dersin uçamam ki ben deveyim der.

kolaya kaçanlar için ideal bir inanç biçimi. teist biri araştırır, öğrenir, inançları uğruna yaşar; gerçek ateist ise her şeyi bilimle temellendirir, sorgular ve kesin olarak 'tanrı yok'der. bu agnostikler de var mı yok mu ne bileyim ben, varsa da bana ne şeklinde yaşarlar. tabi bu tanımım türkiye'deki bi bk bilmez bilinmezcileri baz alır.

bir insan beyni ağırlığındaki x.

teolojik münazaralarda bu beyefendi ve hanımefendileri şeye benzetiyorum: hani kına gecesinde gece boyunca ellerini kavuşturup üst üste koyan ve dudaklarını somurtarak düşüren teyzeler yok mu hani... agnostikler aynı bu teyze.

ben bu işin içine dışına girmedim o kadar. bildiğim bir şey varsa eğer ölünce de cevaplar bize verilmeyecek. bok olacağız gübre olacağız bu kadar. zarar vermemek için kötü olmayı reddetmek en büyük ibadettir, bu da benim agnostizm tanımımdır. ha öldüm bi baktım ahiret var, korkum yok. kiramen katibin ne yazdıysa hesabını verebilecek kadar yaşadım. sırf gün içinde 5 tur domalmadım diye allahla da çok sorun yaşamam sanıyorum.

her ortama uyum sağlar tanrıya inanan birinin yanında tanrı olabilir. ateist birinin yanında tanrı yoktur.

bilmediğimiz yabancı olduğumuz bir hayatta kesin fikir söyleyemeyen bunun bilincinde olanların mensup olduğu düşünce

-sence tanrı var mıdır agnostik kardeş
+yesn 't

kişisel görüşüm bu yöndedir.

bir şeye kesinlikle var demek ile kesinlikle yok demek arasında benim çok bir fark yok.
teistler ve ateistler bunun kavgasını vermekte ve iki tarafta kendisinden oldukça emin şekildeler ve çok ilginç ki bunun misyonerliğini de yapmaktadırlar. kendisi gibi düşünmeyenler ile dalga geçip aşağılarlar.

halbuki bir yaratıcıyı yada yaratıcıları henüz keşfetmiş değiliz.
henüz keşfedene kadar teist yada ateist olmak sadece taraf olmaktır.

bu arkadaşlara göre şirin baba da bir tanrı olabilir, sonuçta yokluğu kanıtlanmadı.

t: saçma bir felsefî görüşü sahiplenen kişi.