aileden para isterken utanmak

özellikle mezun olduysanız ve iş bulamıyorsanız sıkça yaşayacağınız durum.

utanmıyorum. kaç yaşına gelirsem geleyim bana bakmakla yükümlü olduğunu düşünüyorum ne de olsa benim çocuk yapma planım hiç olmadı. ne yapalım çekilecek dertleri varmış.

onlar sizi dünyaya getirirken utandılar mı?

belli bir yaştan sonra anne ve babadan para istenmiyor insan utanıyor bu bir gerçek. valla bende kendileri verirse para alırım diğer türlü sürekli böyle bir şey yapmam.

ben o kadar alıştırdım ki bizimkiler bulunduğum şehre gelirken bile tedarikli gelelim mi diyolar. *

sirf bu yuzden 2 yil once kendime is buldum, belli bi yastan sonra sorumluluk hissi basiyor insana

belli bir yaştan sonra yapmak zordur ama şöyle bir sorun var babam bizden hep para istiyor. bu işte bir tepe taklaklık var ama ne onu anlamadık tüm kardeşler olarak.

bir süre sonra ister istemez insanı yalan konuşmaya teşvik eder. evet.

biz buna büyümek diyoruz eğer aileden para istemeyi kendinize yediremiyorsanız artık büyümüşsünüzdür. bebeklik bitti artık adam olma zamanıdır.

simit edebiyatı yapıp, ardından alınması gereken kitaplar listesini yolluyordum bizimkilere ünivde...
sonuç: mahir abi, biraları 10 yap, hatunda gelecek...

ben utanmıyorum. kasamız bir. babam para kullanırken herhangi bir şey için bana haber bile verir. öyle 2 bin ya da 3 bin istemem zaten bende. yüksek miktarlar olduğu zaman söylerim ya kendisi halleder ya da bana gönderir işimi hallederim. aranızda ki ilişkilere ve tercihlerinize göre değişebilen bir konu bu. kalkıp gidip evlensem böyle olmaz tabi. neyse ki evlilik bana göre değil. beni dünyaya getirip, yetiştiren ailem ile birbirimize bağlıyız ve benim bir başka aileye ihtiyacım yok. onun için yatırımları, kazançları hep ortak yaptım. ailem ile birlikte olup hepimiz iyi olalım birlik olalım yeter. elin kızına da açıkçası gerek yok. benim soy adım değerli.*

çocukken istenir fakat büyüyünce zor gelir istemek

15'inde bile sıkan durum. (kendim için)

bugün pazarda hıçkıra hıçkıra ağlamama ve pazarcı abinin şaşkınlıkla benden özür dilemesine neden olan yüktür.
uzun bir süredir iş arama ve kpssye hazırlanma sürecindeyim. önceden çalıştığım işlerde biriktirdiğim parayla bu süreci geçirmeye çalışıyorum ama haliyle yetmiyor ve ailem bu süreçte bana destek olmaya çalışıyor. artık 27 yaşında olduğum için banka hesabımda iki haneli bir bütçe olması ve ailemin bana para veriyor olması zaten korkunç bir acı veriyor. bugün annemle pazarda gezerken fiyatların uçukluğu hakkında aramızda bir diyalog geçti. pazarcı abi ise "çalışmayıp başkasının eline bakınca her şey pahalı gelir, insan çalışıp kazanacak" diye bir laf etti. düşünüp plan yapsa bu kadar damarıma basamazdı, içinde olduğum süreci biliyormuş gibi öyle oturttu ki lafı çöküp ağlamaya başladım. kendisi de ne olduğunu şaşırdı, biraz sohbet ettik sonra, ben bilerek söylemedim diyip özür diledi adam. ülkenin haline sövdük beraber. duygusal patlamam ona denk geldi.

bunu yaşatan hükümetin yatacak yeri yoktu saray yaptırdılar. ceremesini biz çekiyoruz.

enflasyonist sürecin zirve döneminde tüketicinin tükenmesini yaşıyoruz. yöneticiler sorumlusu. hakkımız helal değildir.

çok sık yaşadığım bir duygu. en yakın zamanda geçsin bu günler.

buyumektir aslinda. lan hala adam olamadim mi ben'in mahcubiyetidir.

hiç de utanmam valla ailemden istemicem de kimden isticem parayı? kuyruğumu dik tutuyorum, yalnız başıma her şeyi hallediyorum triplerindeyim ama sıkışırsam abime koşarım. ya da babama.

ben direkt istemiyom. evet.