alev alatlı

1944 izmir doğumlu yazar, düşünür ve akademisyen.

kendisiyle tanıştığım 1999 yılında ve sonrasında heyecanla okuduğum, ancak son zamanlarındaki siyasal islam'a yakın duruşu
ve saçmalamalarıyla beni hayrete düşürmüş yazardır. tv'de ve yaptığı açıklamalarda bu cümleleri sarf edebilmiştir.
“anadolu dünyayı kurtarır.”, “ iyi ki cahiliz yoksa shakespeare’den başka yazar okumazdık.”, “ türkiye rönesans sürecinde.” ''türkiye dogma'nın sakatlayamadığı bir yerdir'' "george orwell yaşasaydı rte'yi ayakta alkışlardı"

ne oldu da cehaleti bu denli yüceltmeye, hamaset, batı düşmanlığı ve milliyetçilik yapmaya başladığını
sanırım hiç anlayamayacağım. bu kadar parlak bir beynin düzene ayak uydurmuş olmasını aklım almıyor.

yaşar kemal'in dediği gibi '' o güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler'' meydan'da kendi deyimiyle bu paçoz'a kaldı.


“aydın despotizmi 1985
“yaseminler tüter mi hala?” 1985
“işkenceci” 1987
“viva la muerte” 1992
“nuke türkiye!” 1993
“valla kurda yedirdin beni” 1993
“ok musti, türkiye tamamdır!” 1993
“kadere karşı koy a.ş.” 1995
“eylül 1998” 1999
“schrödingerin kedisi, kabûs,” 2000
“schrödingerin kedisi, rüya” 2001
“aydınlanma değil, merhamet” 2004
“dünya nöbeti” 2004
“ey uhniyem! ey uhyniyem!” 2004
“hollywood’u kapattığım gün” 2009
“funda’nın mutfak rehberi” 2011
“beyaz türkler küstüler” 2013
“batıya yön veren metinler“
“ben böyle düşünüyorum demekle olmuyor!” 2018

derler ki rüya ve kâbus kitaplarını onlarca farklı alanda profesör toplanıp kaleme alsa yine böyle bir kitap serisi ortaya çıkaramazlardı. yüksek lisansta bu kitaplar bünyemi epey zorlamıştı.

düşünür zannettiğimiz insanların aslında düşünemez olduğunu iktidarla olan ilişkileri vesilesiyle anlıyorsak aslında biz de düşünemiyoruz demektir.

ben yazdıklarına aşıktım, yıllarca ne yazdıysa okudum. satır satır ezberledim kitaplarını. röportajlarını okudum.
bir gün baktım ki benim cümlelerine dünyayı sığdırdığım kadın gitmiş, asla söylemez dediğim cümleler kurmaya başlamış.
beni eleştirebilirsiniz, haklı da olabilirsiniz ama artık benim için yazın şezlongda okunan kitaplar yazan herhangi bir yazar kadar kıymetli.
benimle aynı çizgide düşünmediği için değil ama karşısında durduğuna inandığım değerleri görmezden geldiği için. ben yanılmışım demek ki.

yakın zamanda viva la muerte kitabını okumuştum. yazar hakkında fikrim yoktu, kitabın içinde güzel kesitler vardı, saygı duyulacak düşüncelerdi. yazarı araştırdığım zaman büyük bir kafa karışıklığı yaşadım. kitabı da bu sebepten olacak ki bitiremedim.

kalemi kötü olan yazar.

"onaylanmak için okumak" ifadesine daha doğrusu tespitine bayıldığım yazardır. kimi insanlar, kendisinin eserlerini de yine kendilerini onaylatmak için okuyor elleham.

nuke türkiye kitabı güzeldir. mesela:

edit: ince noktayı gören az olacaktır.

ebediyete irtihal etmiş olan büyük düşünür ve yazar.

mekanı cennet olsun.

çok severdim kendisini, çok aklı başında hanımefendi konuşan bir yazardı.
mekanı cennet olsun.

muhacır, ülkücü, komplocu teyze. amca türevi için : (bkz: ramazan kurtoğlu)*

ölenin arkasından konuşulmaz. ama bu hanımefendiyi de hiç sevmezdim.

yine de sevenlerinin başı sağolsun. ne diyelim?

en sonunda ölmüş olduğunu öğrendiğim yazardır. bugün sabriden sonra aldığımız ikinci güzel haber valla iki şubat bayağı iyi gidiyorsun.

artık tayyip'in cennetinde bol bol (alkolsüz) viski içerek, gelenek ve modernlik bağlamında deve dışkısının apirori rolünü tartışır.
bir monşer kızı cumhuriyet aydını olarak başladığı entelektüel yaşamını , kolpaçino'nun burak gediklisi aydemir akbaş olarak tamamladı. viva la muerte...

bir türk'e zerre benzemeyen görüntüsüyle aklıma hep radikal alman nazi kadınlarını getirmiştir.



diğer yandan, bir monşer kızı olarak hiç bir türk okulunda okumaması, yukarıdaki arkadaşımızın #2172300 yazarın kitabından yaptığı alıntıyı ne güzel doğruluyor. kendi tanımına göre meğer ağır küfürle anlattığı o.ç. kişilerdenmiş.
saçlarının gri- sarı rengi de, alman sansınlar da entelektüel müşterisi bol olsun diye bir meslek vesikası herhalde.

birine düşünür, bilge diyebilmek için, onun egemenle ve dönemiyle ilgili tutumuna bakmak gerekir, alatlı bu konuda bırakın bir bilge düşünür vizyon, yücelik ve cesaretini, neredeyse iktidar propagandası düzeyinde tutum ve söylemiyle sıradan yurtsever bir aydın tavrına bile yakışmayacak tutum almıştır. hoş böyle davranmasaydı dahi bilgelik düzeyinde vizyon, nitelik ve yetkinliğe asla sahip olabilen biri olamadı.
eğriye eğri, doğruya doğru..

entelijansiya olarak bile tanımlanamayacak biri bir bunu birde afet ılgaz'ı hiç haz etmem...

yaslandığı yer bile kabul etmiyordu.
boş geçin.

merhume yazardır.
bir konuşmasında "yasal olan her şey, helal olamaz." diye nahif nahif yardırırken "zorda kaldığı için icraya düşen kardeşinin evini alman yasal olabilir ama helal değildir." diye de örneklendirmişti. merhume, hutbe seven topluma hutbe ayarında nutuklar çekerken keşke biraz da daha büyük ve resmi eksenli haksızlıklar, hukuksuzluklar değseydi nazarına. yoksa kimsenin bir yaralı parmağına işemedikten sonra dünya kadar birikimin hamallığını yapmışsın kime ne?
aydın olmanın hiç de karmaşık olmayan, doğru durumlara doğru ve objetif tavrı koymak gibi basit bir tanımı varsa kendisi ziyadesiyle bu tanımın gerisinde kalarak sistem ayarlarında bir aydın olmanın ötesine gidememiş, bunun da ödülünü devlet nişanesiyle almıştır. başkaca ödüller varsa da bilemeyiz.

alev alatlı'ya göre gezi direnişi'ndeki insanlar “bir kalem darbesiyle sokağa dökülen atarlı ergenler"di. ağzı alatlı kadar laf yapamayan sabri çelebi ise eline pala alarak sokaktakilere saldırmayı seçmişti. aynı yerde saf tuttular, aynı gün öldüler. aralarında sadece ton farkı vardı.ateşi bol olsun.

bilgi birikimi yüksek, anlaşılması zor kitaplar yazan, son zamanlarında iktidara yanlamış yazar.
kitaplarını başta anlamasanız bile çok şey katar.