annenin 35 yıllık çeyizden kalma kristal kadehini kırmak

şuan bu satırları sizlere göz yaşları içerisinde yazıyorum, yaklaşık 10 dk önce annemin çeyizden kalma 35 yıllık kadehlerinin birini kırdığım ve takımını bozduğum için elimde bir adet don ve bir adet atlet ile sokağa atıldım maalesef, pazartesi gününde yetkili mercii’lere başvurup beni evlatlıktan atacakmış, bir kadeh için 30 yaşından sonra evsiz,yurtsuz popomda bir don ile sokakta kaldım arkadaşlar.

(bkz: terlik geliyor)

hıh... siz ne diyorsunuz ya. ben o kadar delikanlı mıyım? hatta mevzu buysa, ben delikanlı mıyım?

kural 1.
annenin kıymetli züccaciyelerine 20 metreden fazla yaklaşma... asla.

-senden kıymetli mi yavrum derse inanma çünkü senden kıymetli.

annemin saçma sapan bir gümüşlüğü var. eşeğin şeyi gibi duruyor salonda. içerisinde işte falanlar fistanlar. diyorum ki ben bunu atacam sen bir yaylaya git de döndüğünde şurayı ferah ferah görürsün diyorum.
he at at, ben de seni atıyim diyor.
atar.

gümüşlüğü çok değerli.
saçma sapan şeyler var içinde ya.

onları sergileyince noğluyorsa.

zayi olan tüm billurlar içimi kanatır.

üzücü durum..
(bkz: billurda seçicilik)

o çeyizden kalma kristal takımlar artık bende duruyor. hiçbir eksiği yok tam takım. valla belli bir yaştan sonra kristal takım seviciliği yükleniyor herhalde bünyeye çünkü misafir gelince ben de onları çıkarmayı seviyorum. hatta diğer evli kuzenlerim de öyle, küçükken de dalga geçerdik halbuki.
bir bardak kırılırsa ben de sinirlenir ve üzülürüm yani.
kristal takım bir kültürdür!!!

en nihayetinde insan elinden çıkmış.
insan, eliyle yaptığını eliyle de kırar.
ama bilerek ama bilmeden.
sonuçta insan kırar.

altın yaldızlı falansa görmemiş itemıdır,

ama zarif ve şık bir takım ise sınıf farkı hissettirir.

ben saklıyorum hala. üç takım kadeh var. annemden itina ile çaldım. sadece bir takımın tek parçası eksik. ona üzülüyorum bazen ama sonra şampanya kadehleri batıyor gözüme. muhtemelen hiç şampanya içilmedi o kadehlerle. ben şampanyanın tadını bile bilmem mesela. şarap içtim bir kaç kez uzun gövdelerinden. zavallı şampanya kadehleri… söz veriyorum birinizi şampanya içmek için kullanacağım ölmeden.

kardeşim annemin yemek takımını kırmıştı. yalnız merdivenlerden tabakların kırılışını izlemek için anneme yeniden yemek takımı almaya razıyım. bu insanlar tavernada boşuna tabak kırmıyorlarmış.

anneniz canın sağolsun oğlum/kızım der. ama sık sık da kırılan kadehe bakar.
1) ya "dökülen mey kırılan şişe-i rindaan" olsun mısraını söyler.
2) "ayağını sakınarak aman sultanım" dediysek kadehi kır demedik diye o can oğlunun/kızının ağzının tam ortasına oturak koyar.

satmak içinse kırmayın tabii elden çıksın.
eğer kullanacaksanız neden bekliyorsunuz yıl olmuş 2025 ne çeyizliği ne sandığı eski eski kullanılmayacak bir ton yükü geleceğinize ne diye taşırsınız anlamam.
başkasının anılarını dayatan nesil artık son bulmalı.
herkes başka anılarla başka eşyalarla yaşamalıdır.
sevgiler.