aslında kimsenin kimseye aşık olmaması sorunsalı

var olmayan durum. ben gayet oluyorum.

başka birçok insan için travma sayılacak, başka bir insanı büyük ihtimalle doktorlara ve ilaçlara muhtaç edebilecek şeyler de yaşadım üstelik. onu bahane edip de "ben küstüm ilişkilere" demedim hiç çünkü bütün insanlar aynı değil. birkaç sene önce birisi bu konuda yanılmadığımı da net şekilde kanıtladı bana. akla hayale gelmeyecek bazı özel durumlar nedeniyle ayrılmak zorunda kaldık ama aşıktık birbirimize ve hâlâ duruyor kalbimin bir kenarında.

eski yaşadıklarınızı bahane etmeyin. aşk insanı olmayabilirsiniz. günlük ilişkiler işinize geliyor olabilir. ne istiyorsanız yaşayın ama bunun için geçmişi suçlamak sadece bahane... bunu aşamıyorsanız büyük ihtimalle yardım almanız gerekiyordur. kimseyi sevememek normal değil, emin olun.

aşığım böyle genellemelere...

şaka maka değil. şaka bu şaka.

aşık olmak biraz dolandırılıyormuş hissi veriyor.

gerçekten öyle kimse kimseye herhangi bir şey duymuyor hayvani arzular haricinde. sevmek sevilmek aşık olmak ayağa düştü. birine seni seviyorum bir kaç vakittir. dediğinizde alacağınız cevap şu oluyor
"- bunca vakit neden söylemedin'' bunca vakit dediği zaman dilimi 3 5 ay. insanlar tuhaf gerçekten 1 ay içerisinde aşık olabiliyorlar sevip sevilebiliyorlar. birbirlerini yakından tanıyıp en sonunda kavga ederek yahut aldatarak birbirlerini ayrılabiliyorlar. demek ki kimse kimseye gerçekten aşık olmuyor. peki bizim o okuduğumuz masallar hikayeler gerçek değil miydi. şu çöllere düşenler, dağları delenler, hastalıklarla boğuşanlar. değilmiş demek ki.
birde şu elde edilince biten aşklar, değerini kaybeden sevgililer. öyle bir şey yok. bu sevmek aşık olmak değil. bu sadece hayvanice birilerini elde etmeye çalışmak birileri üzerinde tahakküm kurmak demektir. gerçekten sevince böyle bir şey olmaz. olmamalı. şu bir laf var "ben seni değil seni sevmeyi sevdim" bu laf bir türlü bende yer etmemiştir nedense.

doğru önerme

istisnası olduğum önerme. hayattan ümidinizi kesmeyin. bir gün çok sert bir kayaya çarparsınız. ama keşke bu kadar aşık olmasam diyorum bazen.

kötü bikaç tecrübe yaşayan herkes küsüyor aşka. bilakis bu kadar kötü tecrübenin üzerine daha sağlıklı ilişkiler kurulabilmek için bir fırsatınız olabilir. kötü ilişkiler inanılmaz öğretici olabilir.

daha büyük sorunlar var hayatta; örneğin kolum çok ağrıyor bugün. uyanırken mi incittim bilmiyorum ama benimle ilgilensenize biraz.

yoo ben aşığım. sevgilim de bana aşık. 2 farklı kültürde insanlarız, yani birbirimiz için her zaman ekstradan çabalıyoruz. dünyalarımızı birleştirmeye çalışıyoruz ve bunu yaparken sürekli sevgi dolu, tutkuluyuz. onunla beraberken her şeye sahibim. huzur, sevgi, güven hissi, yakın arkadaş, çekici bulduğum, ten uyumumuz olan sevdiceğim ve en önemlisi beni her koşulda sevip kollayacağını, canımı yakmayacağını biliyorum. bunu bilmek ve güvende hissetmek o kadar özel ki.
ayrıca bence çok yanlış bir önerme çünkü aşk tanımı herkese göre değişir. her aşk filmlerde ki gibi olmak zorunda değil, yada aynı romantiklik seviyesinde. ama kalıplara o kadar çok inanmışsınız ki belki de aşıkken aşık olduğunuzu bile farkında değildiniz bu aşk değil dediğiniz için.

diye söyleyene söyleyin ki fizyolojik ihtiyaçlar doyrulmadan ruhsal ihtiyaçlara sıra gelmez. maslowa selâm ve dua ile*

her mutsuz olan da boku aşka atıyor mübarek.

bence internette aşkla ilgili okuduğumuz şeyler bizi çok etkiliyor insanların aşkla ilgili kötü anılarını okumasam bu kadar kötü tercübeler bilmesek daha savunmasız olurduk hepimiz ama ister istemez bi paranoyaklık geliyor.

aşık olabilmemiz için dışarı çıkıp gezip dolasmamız, biraz da hayat hevesi gerekiyor, bizim ülkede gezip dolaşabilen, hayat hevesi kalan var mı. yarın çeyrek kaç olur onu düşünüyorum ben.

aşk yoksa bunca aşk acısını kim çekiyor ülkede?

genelleme yapılmaması gerekendir. aşıkları üzmeyelim.

olamıyorum. bozuldum galiba.

aşık olduğum bir başkasına aşık. domino taşı gibi gidiyor. sonunda ben neyse.

kendi adına konuş.

swh