ateist olma sebepleri

gerçek, sonuçların arasından en kötüsü olsa bile kabullenilmelidir. insan kendisinin kaldırılmasına izin vermemelidir. bu koca yalan, bir zamanlar benim hayatımın anlamı dediğim şey bile olsa, ben bunu bilmek isterim.

kutsal kitapları anlayabileceğin dilde okumak.

tanrıya inanmamak. ben müslümanım fakat sadece sebebini açıkladım. akp, müslümanlar, diyanet, türkiye gibi cevaplar vermek, müslümanlarda sizlere yani ateistlere karşı bir önyargı oluşmasına sebep olur. * belli bir kuruluşlar, siyasi partiler, halk gibi sebepler yüzünden dinden çıkmak akıl kârı değildir çünkü. bu yüzden bu başlığa girilen böyle tanımların, "tanım girmek için girilmiş tanımlar" * olduğunu düşünmekteyim.

akp sayesinde ateist olmak tam da türk işi tembelliğidir.okudum ,araştırdım, günlerimi bu iş için harcadım ve kuranda şu şu hatalar var dersin anlarım da akp sayesinde ateist olmak nedir aq. ayrıca (bkz: türk ateistlerin en kalitesiz ateistler olması)

turan dursun

kadının islamdaki yeri.

kadercilik anlayışı.kaderi inançlı bir insandan matnıklı bir şekilde açıklamasını isterseniz size tatmin edici hiçbir açıklama yapamayacaktır.

6 yaz tatili boyunca kuran kursuna gönderildim ve gerçekten de dinin gerekliliklerini samimiyetle yapıyordum çocuk olmama rağmen. sabah ezanını duyduğum gibi sıcacık yatağımdan kalkar saygımdan dolayı oturur ezan dinlerdim. lise zamanlarıma kadar oruçlarımı tuttum, namazlarımın çoğunu kıldım, üniversiteye geçince tesettüre girerim diye düşünüyordum. okulda ikili nöbet tutma sistemi vardı ve 11. sınıfta nöbetçi olduğumda bana eşlik eden kişi 10. sınıflardan bir çocuktu. normal sohbet ederken konu dine geldi ateist olduğunu söyledi, tabii ben edvard munch'ın çığlık tablosundaki uzaylı gibi kalakaldım hiç konuşmamışım ateist biriyle. neden inanmıyorsun diyorum miras hakkı eşitsizliği vb diyor, karşı çıkıyorum zamanın gereklilikleri, arapçanın bir sürü anlama gelmesi falan diye bilip bilmeden. arapçasını nağmeli bile okuyorum ama türkçesini okumamışım ki hiç, ne bileceğim. çocuk tartışmak istemiyor, neden istemediğini şu an anlayabiliyorum, hatta bir ateiste argüman sunarken benim o günkü söylediklerimi söyleyen olursa gülüp geçiyorum.

neyse gel zaman git zaman söyledikleri benim sorgulamama sebep oluyor, richard dawkins'in tanrı yanılgısından tut kuran+incil+tevrat üçlüsüne kadar okuyorum. hızımı alamayıp sümer tarihini araştırıyorum, evrimi araştırıyorum. başlarda inkar etsem de zamanla(bir- bir buçuk yıl) taşlar yerine oturuyor ve allahsız biri olup çıkıyorum. ateist birine karşı cahil kalmayıp karşı savunma yapmak için araştırdığım şeyler benim ateist olmama sebep oluyor. bu da böyle anımdır.

recep tayyıp erdogan.

canı ekşili istemek

kutsal sayılan kitapları okumak akıllı bir insan için yeterli bir sebeptir.

allah öyle istemiş.

ateist değilde, muhakkak bir yaratıcı olduğuna inanmakla birlikte mevcut dinler ve peygamberleri konusunda şüpheye iten sebeplerdir. deizm e doğru gidiyorum galiba.

adamlara başka çare mi bıraktınız a.k dediğim durumdur!

sebebi çok açık olan sorunsaldır. o yasak, bu yasak. bıktı bu adamlar artık ne yapsınlar?

beni yaratan ve beni seven bir yaratıcı neden beni dünyaya gönderip bir sınava tabi tutuyor eğer kötülük yaparsan yanıcaksın gibi bir cezayla bana korku yüklüyor . insan olarak en doğal özelliğimiz hata yapmak ve yaparak doğruya ulaşmakken (sonuç olarak aynı gezegende yaşayıp farklı sonuçlara ve kendi doğrularımıza ulaşıyoruz) bu cehennem korkusu yüzünden hata yapmaktan alıkoyuluyoruz. tek doğru var ve hatalar da belirlenmiş sınırlarımız çizilmiş . sizce de bi yanlış yok mu ? din sebebiyle cinsiyetim bana huzursuzluk vericek, ben bu hissi kabul ederek sorgulamadan cehennemde yanıcağım için kabullenicem .
aslında bireye getirilen kısıtlamalara değil de topluma getirilen düzenlemelere ihtiyaç var . yoksulluk engellemesi olarak zekat ver yazıyor ama adam vermiyo gözünü para bürümüş eee nooldu ? cehenneme gerek kalmadan acısını masum insan çekti buna sebebiyet veren insanlar değil . cehennemi dünyada yaşıyoruz aslında ama adil değil yanmalar .

zannedersem bu arkadaşların atladığı bir nokta var. allah azze ve celle hata yapma demiyor. hata yapsan da benim kulumsun tevbe et beni kazan diyor. yüce allah'ın rahmeti ve şevkati işlenebilecek her günahtan büyüktür.

sizlerin de inanmadığı yüzlerce tanrıya ek olarak bir tanesine daha inanmıyoruz işte ondan.

beni faruk yıldız denen oro*pu çocuğu, sıra üstünde namaz kılarken kamette kekeledim diye sıfır veren,
hep defterden soru sorup, öğretmeni denemek için kopye çekmeme rağmen yazılıma 30 veren, itiraz ediyorum diyince "yediririm o kağıdı" diyen,
din kültüründen bütünlemeye bırakan, geberdi ise mezarında ters dönesice öğretmenim,

ilkokuş çağında gittiğim camilerde verilen kuran kursunda, hz. muhammedin bilmem eciğinin cücüğünün adını bilmediğim için, üzerinde havya ile allah yazılı sopasıyla döven, o*pu çocuğu imamın oğlu,

beden eğitimi dersinde, sınıfın geri zekalısına üzülüp gel len voleybol oynayalım deyip, attığım hafif topu tutamaması neticesinde, hocanın elindeki çay bardağına çarpıp, pantolonuna sıçraması, akabinde de bardağı yere vurup kırması, beni yanına çağırıp, ne tesadüftür ki yine arapça bişeyler yazılı sopayı bana doğru sallaması, elimle karşılayıp sünnetlik saatimi kırması. çıkışta hocayı dövmem neticesinde dinden soğudum.

patronumun ısrarı ile 3 4 yıl cumaya gittim. fakat din adamlarına karşı nefretim nedense geçemedi.

çoktandır gitmiyorum. birşey de eksilmedi hayatımdan.

bir yaratıcıya inanmamanın neresi kötü? bir yaratıcıya inanmanın neresi iyi? benim sorunum niye seni gerdi? bakın ben ne ateistim ne deistim bunlara cidden kafa yormuyorum çünkü. ama siz böyle başlıklar açınca yazma gereği hissediyorum. hayır şayet bu bir sorunsal da kişinin kendi sorunudur.