ateistlerin sevilmemesi

apateist biri olarak, beni inanan birinin sevmesi ya da sevmemesi benim için hiçbir zaman önemli olmayıp, kayda değer olmamıştır. bu benim için kayıp da olmamıştır.

toplumsal olarak bu sevilmemenin hiçbir eksiğini veya artısını görmedim. sorun yok çünkü bizi sevmeyenleri bizde sevmiyoruz.

insan, birbirinin aynasıdır.
yani "ne yaparsa, aynı karşılığı görür."

bir ateist olarak, sevilip sevilmemem çok da umrumda değil.

ben işime bakarım arkadaş.

yerli yersiz "ateistim" diye zıplanmadığında çok da karşılaşılmayabilecek şey. gizlemek değil de, gerektiğinde bu "duruşu" göstermek daha sağlıklıdır kanımca.

niye seveyim dostum ahlaki değerleri yok hiçbir şeyleri yok sabah akşam seks alkol uyuşturucu toplum yapısının içinden geçtiler elimizde ne allah kaldı ne peygamber kafirlerden kurtulmanın tek yolu taksim meydanında sallandırmaktır eğer bizim yasalarımızda yoksa verelim iran'a onlar yapsınlar eğer ateistler olmasaydı şu an tüm cihanın hakimiydik bak osmanlı'ya ateist yoktu imansız yoktu herkes şöyle böyle olsa da bir şeylere inanıyorlardı osmanlı bu sayede yıllarca ayakta kalabildi bu haysiyeti bozuk mahlukatlar yüzünden ülke tamamen bölünmüş durumda toplumu polarize eden asıl unsur bu kanı bozuklar hem kanları hem başları bozuk orada burada cami cami dolanıp insanlara ateizm misyonerliği yapıyorlar bu toplum böyle değildi ne oldu bu topluma böyle diyorsanız işte cevabı ateistlerdir amerika zamanında rusya üzerinden saldı bu nifak tohumlarını aramızda ateistler aslında amerikandır.

nursuz ibişler.

yarım kilo kıvırcık bonus saçları, yarım sakalları ve çamaşır suyu lekeli ayrın maydın tişörtlü i.neler oluyor genelde kadıköy'de hocam. kapri şortları olur haki renk.

tasvirlerken bile nursuzlukları gözümün ucuna geldi bak.

sonra ekşi sözlüğü açıyorsun aynı adam norveç'ye akşam yemeği diye başlık açıp aylık 20.000 dolar kazandığını falan yazıyor.

ya sen önce terli götünü bi yıka be aslanım. oo ooff.

kanımca inanç ya da inançsızlıklarından ziyade bir kısmındaki gereksiz ve irite edici kibirden kaynaklı olabilir.

yok la sevdigim isanlarin genelde dini vs gorusleriyle pek ilgilenmem asiri radikal vs degilse

ülkedeki muhafazakar kesimler tarafından pek sevilmesek de, sosyal medyada özellikle sözlüklerde seviliyoruz galiba.

inanca göre insan yargılamayı sevmem. yargılanmayı da sevmem keza. bana yapılmasını istemediğim şeyi başkasına yaşatmaya hakkım yok.

ben severim ateistleri ya. insan olsunlar yeter. yoksa bana ne? isterlerse krem şantiye tapsınlar.

sığ insanlar tarafından hedef gösterilmelerinin nedeni genelde inançlı kesimden daha iyi ve sağlam kişilikleri olmasıdır.

bir insanı dininden veya dinsizliğinden ötürü sevip sevmemek aptallıktır. bir müslüman da yada ateist de ilk önce iyiliğine bakarım nasıl biri olduğuna bakarım kanatım kötüyse o insanı sevmem ama inançsızlığına yada sözde inancına nefret duymak aptallıktır.

genel sevilmeme ve katli vacip görülme* nedenlerini bir kenara bırakırsak, sebebi garez üzerine kurulu, hayatın sırrına erip fildişi kulede plebleri izleme havasına girilmesi olandır. ateist olduktan sonra başlaması gereken entelektüel gelişimi ateist olduğu an tamamlamaya çalışan genel ateistler bu yüzden itici gelmektedir. ateizm, avrupa şüpheciliği ve bilimum durumlar tek başına, tutarlı bir dünya görüşü olmaksızın bir işe yaramamaktadır.

gökten inen koça inanmadıkları için

insanların bu tür dini veya kültürel tutumları gerçekten de büyük bir aptallık ve açıkçası biraz da eğitim seviyesiyle alakalı bir durum.

ben inanan - inanmayan ayırt etmiyorum herkesi aynı derece sevmiyorum.

yoo. külliyen yalan beyandır. .
ben ateist değilim, benim de sevilmediğim ayan beyandır.

aptalca bir iddia. kim sevmiyormus?

çevreyle alakalı.son staj grubum enteresan şekilde ateist,agnostik ve deistlerden oluşuyordu,hepimiz can ciğer kuzu sarmaydık.

kasımpaşa....

ben de dini inancı olan ve bunu bana itelemeye çalışan inanırları sevmiyorum. örneğin benim aracımdayken, ezan okunuyor diye müziği kapatmaya kalkışanı hiç sevmiyorum, derhal aracı durdurup "sen dolmuşla gel" diye indiriyorum.
genel olarak da bu tür insanlarla tartışıp konuşmam. mümkün olduğunca aynı ortamda bulunmam ve iş yapmam, ama her zaman da mümkün olmuyor bu işte.

inananlar arasında bazıları tebliğ misyonu edinir kendine ve karşılaştığı herkese de inanmayı öğütler. ateistlerden de bazıları inanmama tebliğine çıkmış gibi inananları inanmamaya teşvik eder. işte o teşvik edici kimseler iki tarafta da sevilmez. din kadar öznel olan bir meseleyi de kendinize misyon edinip insanları kendinizden nefret ettirmeyin.

sonu ist ile biten her şey eleştirilir ve sevilmez