ateistlerin sevilmemesi

önyargılı bir yaklaşımdır. cahilce bir yaklaşımdır. birini sevmek için dini dili ırkına gerek duymamalı insan.

inanmadıkları için inanan insanları ve inanç sebeplerini aşağılamaları ve dalga geçmelerinden ileri gelir. insan gibi konuşabilen, insan gibi düşünebilen medenileri bir inanan olarak benim sevmeme durumum olmadı hiç.

ha, bir de bunlar o havalı “ate” hallerinden çıkıp bir gün “inanan” olmaktan korktukları için “bu kadar atıp tuttuk, tükürdüğümüzü mü yalayacağız emenike” düşüncesinden mütevellit antipatik ve aykırı davranıyorlar.
e bu da inanan kişilere itici geliyor haliyle.

ilk tanıştığımda deist olan bir arkadaşım vardı. ateiste yakın bir deist olarak tanımlıyordu kendini. hatta bir hayli ateizme kaymıştı. o kadar zeki, çalışkan, aklı başında bir adam ki... onunla konuşmaktan büyük keyif alırdım. çok da merhametli herkese karşı ve nazik... ona göre ben radikal bir yobaz kalıyordum. aramızda bir gün bile bu konularla ilgili çatışma olmadı. neden? çünkü biz insanız. eğer siz de ateist bir “insan” olabilirseniz sevilirsiniz. b*k atarak üstünlük kurmaya çalışırsanız konu din harici bile olsa hiç bir ortamda sevilmezsiniz.

ne tuhaf tanrının da bir tanrısı yok. ama herkes seviyor onu

ülkemizin cahillik seviyesini gösteren bir harekettir.
dememiş mi adam zamanında.
el, gel, ne olursan ol yine gel,

ister kâfir, ister mecusi, ister puta tapan ol yine gel,

bizim dergâhımız, ümitsizlik dergâhı değildir,

yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel...

sevme beni kızım, ben bir serseriyim, sen parfüm, ben esrar kokarım... beni arama güzelim, ben o saatte harman olmuşamm...

sevmek zorunda değil tabii ki kimse fakat saldırıda bulunmak da kırmızı çizgidir.
ben herhangi dine mensup değilim ve gün içinde birçok kez sosyolojik baskı görüyorum inanç ile ilgili.
dini inancın yoksa;
bir yaşlı sana durakta peygambermiş gibi, kıyafetlerin ile ilgili 3 sayfayı dolduracak hadislerle, nutuklarla geliyorsa,
iş/okul arkadaşın "allah'ını seversen xx yap" minvalinde iletişime geçiyorsa,
ezan okunuyor iken kulağında kulaklık olduğunu gördükleri için iş/okul arkadaşlarının, aile fertlerinin kötü bakışları ya da ikazlarıyla karşılaşıyorsan,
günde 5 defa sen de ezanları işitiyor ve buna saygı ve sabırla yaklaşmana rağmen senin inançsızlığını duymaya tahammül edemeyenlerle yaşıyorsan,
her zaman ateşler içerisinde yanacağına dair iddialarda bulunan yaşlı akraba bombardımanına tutuluyorsan,
dilinde bile "gavura vurur gibi" bir deyim varsa *
ailen tarafından reddilme eşiğine gelmiş ya da çoktan geçmiş isen sen de kendinde hayali şeylere inandıklarını düşündüğün insanlar hakkında alaycı konuşma hakkı tanırsın kendinde. ben etik bulmuyorum bunu(inançları alaya almak) fakat zaten inandığın şeyden emin isen senin korumana kollamana ihtiyacı yoktur o şeyin. düşünce özgürlüğü var bizzat sana hakaret edilmediği sürece. ha sana hakaret mi edildi, gerekli hukuksal işlemlere girişirsin*. ailenden birine mi edildi? o kişi başlatır işlemleri. tanrına mı edildi? o işlemleri de tanrına bırak varlığına madem inanıyorsun.
açık olun arkadaşlar.
not: çarşaflı bir arkadaşım olmuştu zamanında. ortak noktada buluşacağımız aktivitelerle eğleniyorduk. insanların inançlarının kendine olduğunu biliyorduk. yani insan önce kendisinden emin olsa, komplekslerinden sıyrılır ve kim ne demiş bir tarafında olmaz. deneyin.

aşkı yaratanı yok saymalarından olabilir.

sevilmek değil bilmek istedikleri için onları etkilemeyen durumdur.

eğer kafirlere karşı kinim yoksa ben niye müslümanım ki? yüce allahı ve onun elçilerini yalanlayanları niye seveyim niye dost edineyim? eğer edinirsem şüphe yok ki ben de onlardan olurum.

ateist değilim çok inançlıda sayılmam.ama insanları yargılarken dinleri inançları üzerinden yargılamak çok abesle iştigal.ben göbeğine kadar sakal bırakıp hacı geçinip ortalığın anasını ağlatanları sevmiyorum mesela.kökten dincilerden nefret ediyorum midemi bulandırıyolar.

herkesin inancı kendine ve saygı duymak gerekir ben saygı duyan tarafta olmuşumdur hep ve ateist olup dinime küfür eden bir çok kişi tanıtım

her şey karşılıklı.

inançsız biri olarak çoğu müslümandan daha müslümanım. ateist değince hemen aklınıza her günahı işlemeye hazır birinin gelmesin lütfen.

sevgiyi yaşamayan ve sevgi nedir bilmeyen insanlar sevemez. bu nedenle gerçek sevgiye sahip olmayanlar ve gerçek sevgiyi yaşamayan kişilerin sevgiden bahsetmesi gülünç geliyor. ateistlerin bu kişilerin sahte sevgilerine de ihtiyaçları yok, eksik olsun, uzak olsun. ancak inançlı şekilde birbirlerini sevdiklerini sanıp avunup dursunlar. ateistleri sevmemeleri daha iyi. çünkü ateizmde yalana, sahteliğe yer yok.

çoğu insanın kötülük yapmama nedeninin din olmasından kaynaklanır.bu insanlar "eğer seni cezalandıracak bir tanrı olduğuna inanmıyorsun,o zaman kesin bütün günahları işliyorsundur sen" diye düşünürler. ama gerçekten iyi olan insanların iyilik yapmak için bir nedene ihtiyaçları yoktur.

tartışma kültürü eksikliğinden geldiğine inanıyorum. yalnızca ateistlerin sevilmemesi de değil bazı ateistler de inanları sevmez. ve evet çoğu zaman sadece bu düşüncesi maalesef yeter sevmeye ya da sevmemeye. inanan her insan kafa keser, inanmayan her insanda herhangi bir kötülüğü yapmaktan geri durmaz gibi düşüncelere kapılmamak lazım sadece. inananda da inanmayan insan da da vicdan ve akıl vardır.

insanlar ikiye ayrılır arkadaşlar:
iyi insan - kötü insan.
başka bir ayrışma olmamalı.

cahil ve bir şeye biat eden toplumlarda normal olan durumdur.

nedeni kanımca şudur ki,
--- alıntı ---

insanlar bir dinleri olduğu için ahlaka ihtiyacı kalmamış gibi davranıyor

--- alıntı ---
bu durumda dini olmayan bir insanı ahlaksız sanıp sevmemek tam da dini ahlak yerine koyanların yapacağı bir şeydir.

böyle önyargı yüzünden dini inancımızı gizliyoruz.