ayrılık acısı geçer mi sorunsalı

offf fiçuuu diye geçer gider. şey değil mi her sevgili olduğumuz kişiyi unutamayacakmışız gibi gelir. hayır alışamıyoruz da abi öncekine de aynı şeyler hissediyordun, yok hayır bu bir başka, öteki de başkaydı ama… yok yani geçiyor her şey, geçmemesi mümkün değil nasıl yaşardı bunca insan? biz konuşurken birileri ayrılıyor şu an. başta ızdırap gibi gelir hiç geçmeyecek gibi, bir de her seferinde böyledir. aslında her şey aynı, karşındaki kişi hariç. zaten sevgi çok aynı aynı değil midir? hep seviyoruz, hep bir farklı geliyor. farklı olan senin sevmen değil arkadaşım, karşında ki kişi. iyisiyle kötüsüyle hayatımıza giren herkes bir şeyler katıyor bize. bir keresinde eski sevgilimi görüp abi kötü değil ki bu çocuk ben buna niye öfkeliyim dedikten sonra aydınlanma yaşamıştım. iyi anıları al gerisini sal kafasındayım. kötü değil, benimle anlaşamadı, ben onunla anlaşamadım. o da iyi bende iyiyim sadece birbirimizle yapamadık. alışalım artık bunlara.

afilli cümleler ve hikayeler anlatılabilir bir sorunsaldir. hatta sorunsal değil kişisel sorundur. evet her şey geçer bir şekilde. şimdi burdan oğuz ataya bağlamayın. bizde biliyoruz neyin teğet geçip neyin delip geçtiğini. kendinizin aşması gereken bir durumdur. ne kadar kısa sürede aşarsanız o kadar sorun olmaktan çıkar

gözden uzak olan gönülden de uzak olur.

"-hep geçer diyorlar ya olric. sence geçer mi?
-geçer elbet efendim;
bazısı teğet geçer,
bazısı deler geçer,
bazısı deşer geçer,
bazısı parçalar geçer,
ama mutlaka geçer."*

geçer efendim geçer. geçmez deriz ölüyoruz deriz. ama geçer ve biz ölmeyiz. sevilen kişinin gidişi zordur elbet. ayrılık dayanılmazdır başta. içinizde bir boşluk hissi vardır. o his hemen öyle geçmez.

içimizde bir duygu... böyle tarifi çok zor. alışmışsınızdır onun varlığına, onun varlığının yüreğinizdeki duruşuna. öyle bir anda ayrılmak, o varlığın yerinin bir anda boşalması sizi bitiren budur aslında. ama işte insan her şeye alışıyor zamanla, her şeye...

bir gün gelir uyanırsınız ve o boşluğun acısının artık canınızı yakmadığını fark edersiniz. geçmiştir artık o acı. belki teğet geçmiştir, belki delip geçmiştir, belki deşip geçmiştir, belki de parçalayıp geçmiştir ama geçmiştir işte...

2. yıldan bildiriyorum.
geçmiyor.

aklı başında hiçbir insanın altında tek kelime etmemesi gereken başlık.

yoksa gün gelir ya dediğinizin tam tersini yaşarsınız, ya da yaşatırlar.

tuzak sorunsal bu ya, pis!*

neyzenden gelsin; geçer
buradan

öyle bir kronik yara halini alır ki; pankreası devre dışı bırakarak sonsuz döngüde diyabete neden olarak yaranın kabuk bağlamasını engeller.

ve kronik yara, geç ya da güç iyileşen ya da iyileşmeyen tüm yaralara verilen isimdir.

geçmez ama azalır o da zamanla oluyor.

öyle bir geçer ki hem de wuhuuu

"acını yaşa
öfkeni de yaşa
ve seyret
kendini sakın bastırma
öyle suyun üstünde akan yaprağa bakar gibi bak
uzanıp onu almaya kalkışma
kendini suçlama , başkalarını da suçlama
olacak olandan kaçınamazsın
o yüzden hiç bastırma kendini
baskılama
çünkü insan , bastırdığı duygunun esiri olur."

demiş cahit zarifoğlu.

tam da bu yüzden, günlerce ağlayıp zırladıktan, yemeden içmeden kesilip sadece bir bardak kahveyle nasıl yaşadığınıza hayret ettiğiniz bir ya da birkaç aydan sonra hafifleyecek. sizi oyalayacak meşgalelerin artmasına ters orantılı olarak acınız azalarak bitecek. stalkları acıdan saymayın siz, zaten bir süre sonra "uzun zamandır bakmamışım." derken yakalayacaksınız kendinizi. işte tam o anda unuttuğunuzu da fark edeceksiniz. nihayet hayatınıza yeni biri dâhil olduğunda ise gülümseyerek hatırladığınız anılardan ibaret olacak hepsi, aşkınız da aşk acınız da...

cevabı şurada sanırsam;

geçer ama unutulmaz, sadece alışılır. acısına, yokluğuna, bıraktığı ize...

geçer mi bilmemde alışırsin kesin

bunu internette aratıyorsan geçmez kardeşim

en alakasız zamanda anlık bir ağlama isteğiyle her daim varlığını hissettirir. gökyüzüne bakar, aynı gökyüzünün altında olup da ayrı olduğuna ağlarsın. geçer mi hiç?

oğuzhan koç ne güzel söylüyor: baktığında mazi yaradır geride kalana
kaçtığın anılar kaçtıkça yapışır yakana
sordum aşka ben de bilemedim kimi seçiyor
soldum bin kez ama üzülme hiç hepsi geçiyor...
not: oğuzhan koç da maşallah yetenek dükkanı gibi. ne ararsan var. yazarlık var, oyunculuk var, komedi var, ses var. sanatçı gibi sanatçı.

geçer anam geçer, her türlü geçer o.

insan yaradılışı gereği en çok kendini düşünür her ne kadar aksini düşünüyor gibi görünse de. en büyük acılar unutulur zamanla yaralar kabuk bağlar ve herkes kendi yolunu bir şekilde çizer.

unutmaya meyilli varlıklar olduğumuzdan emin olun en kötü günümüzü bile zamanla unutacağız o yüzden cevabım bu da geçer çok takmayın arkadaşlar