ayrılık acısı geçer mi sorunsalı

geçer geçer ölümün bile acısı geçiyor şu dünyada.

geçmesi beklenir. bu biraz nasıl ayrıldığına da bağlı. kavga ederek ayrılırsan ayrı, severek ayrılırsan apayrı. severek ayrılınca biraz geçmiyor gibi, daima yarım kalmış bir şeyler olduğunu düşünürsün, zor iş.
babam vefat ettiğinin gecesi bitmez diyordum, bitti, üzerinden 4 yıl da geçti. unutamıyorsun, onun yokluğuyla yaşamaya alışıyorsun.
bak bu da yarım kalmışlık. fakat bunda hiçbir ümit yok, ne kadar sevsen de gitti, bitti. belki de birinden severek ayrıldığında da bu ümidi yitirmek gerekiyordur. yüreğinde öldürebilirsen sevdiğini, acısı kalmaz, anısı kalır.

geçmez dediğimiz ne kaldı ki bu da kalsın bize ayrılıklar acıdır, acıtır her türlüsü ama geçer her şey gibi geçer,gider,biter sonunda.belki hafta,belki ay belki, yıllar sonra dönüp baktığında ayrılık değilde anı olarak kalacak şeylerin şimdi içimizi bu kadar hırpalaması yoruyor sadece...

geçer. belki çok zor olur ama her acıda olduğu gibi o da geçer. bir yerden sonra tatsız bir anı olarak kalır. insanın hem en kötü hem de en iyi özelliklerinden bir tanesinin sonucu olur bu olay. insan zamanla unutur. belki ayrılığı unutmaz ama acısını unutur.

geçer geçer... çok da şeyyapmamak lazım.

geçmez diyenlerin sağlıklı düşünebildiğini sanmıyorum ve onlara bir iki söz söylemek istiyorum:

20-30 yaşlarında yaşanmış bir ayrılık, unutulamayacak bir aşk destanı. kaçabilirsin, ama saklanamazsın. bu acı seni 90 yaşına da gelsen takip edecek. kimseyi onun gibi sevemeyeceksin. şimdi kahrol. üzül. verimsiz ve acı dolu yıllar geçir. evlenip çocuğu olduğu halde fake hesaplarından "onu unutamıyorum", tarzı tweetler atan ""gerçekten aşık olmuş"" kişiler gibi ol.

bu mudur?

evet aşk acısı çekmek erdemli bir şey, ama fazla da abartmamak lazım. yoksa gördüğünüz gibi konu başka yerlere kayıyor.
bize empoze edilen şu içine pembe dizi kırıntıları serpiştirilmiş mafyavari saçma senaryolu dizi kafalarından çıkmak lazım.
bu tarz ideolojiler insanı geriye götürür. en fazla yerinde saydırır.

ben de kötü ayrılıklar yaşadım ama o zaman bile duyduğum acının geçici olduğunu biliyordum, nitekim geçti de.
evet kötü bir durum, evet insanda izler bırakıyor, ama gayet normal bir durum.

yok ben illa kafamda senaryolar kuracağım diyorsan madem şöyle düşün:
o hayalinde seni çok seven, ama gerçekte ayrılmış olduğun kişi seni böyle görse;
adına üzülmez miydi?
sana acımaz mıydı?
daha iyi yerlerde olmanı istemez miydi?

bunları kur kafanda.

ayrılıkların en dönülmezi olan ölümün acısı bile geçiyor.
aşk ayrılığının acısının lafı mı olur 21. asırlılarda ?

bıçak yarası da kapanıyor. ayrılık acısı da geçiyor. soğuk havalarda ve aralarda ikisi de sızlıyor. insanın en mükemmel özelliği (bkz: adaptasyon) bence.

bazen geçer. bazen kabuk bağlar arada sızlar. elleşme sızlasın da. dejenere olmasından iyidir.

herkes birilerinin ayrılık acısı..
beynin çalışmasına müsaade eder iseniz kesinlikle geçer..

geçer, biraz zaman gerekir sadece.

demiştir nazım hikmet.

zamana bırakmak acının şiddetini azaltıyor. acı unutulmuyor. ayrılık acısı da bu şekilde. tabi nasıl bir ayrılık söz konusu o da bu sorunun cevabını vermede önemli bir faktör.

geçer, geçer. hayatta gerçek acıları tadınca aşk da neymiş dersiniz.

20 yaşında olup duman dinleyerek 3 aylık sanal ilişkisinin büyüsüne kapılıp, 'haberinn yogg ölüyoomm' dinleyerek göz yaşı döken saftirikleri görünce istemsizce alay ediyom.

her şey geçer.

eğer gerçek bir aşksa, geçmez sadece alışırsın.

bakma görme bir yerlerden ve neden ayrıldığını olumsuz yönlerini sık sık hatırlat kendine azala azala geçip gidecektir.

zamana bırakılır, daha sonra ise zamanla bırakılır.

montla sıç sonra gör bakayım ayrılık acısını.

unutma süresi kişiden kişiye ve sevip sevmeme durumuna göre değişir.