az konuşan insan

içinde konuşan insandır.

kendiyle çok konuşan insandır..

kendisiyle, yürürken de konuşuyordur, yalnız psikolojik deli demesin diye millet telefonla konuşuyor gibi yapıyorum.

öz konuşan insandır.

burda sözlüğün ırzına geçsem de reelde az konuşurum.

az konuşan insan genellikle daha içe dönük, sessiz ve düşüncelidir*. sessizlikleri iletişimin bir şeklidir. gelgelim pek konuşmayınca insan ne anlasin seni.haliyle bu sekildeki yapısı onu anlaşılmaz ve dışlanmış hissetmesine sebep olabilir.

az konuşan insan oyle ya da böyle bu yapisini değiştirmek zorundadır. yoksa yokulup gider.*

ortama göre de değişir. hep az konuşan bir insan olduğunu pek görmedim.

az konuşan insanın (normalden az), öz güven eksikliğinden muzdarip olma ihtimali kuvvetlidir. konuşma yetisi yani düşüncelerini sözel olarak ifade edebilme kabiliyeti zayıf olduğu için genellikle susmayı yeğler. çocukluk ve ilk gençlik yıllarında kekemelik, tutukluk gibi sorunlarla veya otizmin tipik - atipik türleriyle cebelleşmiş olabilir. diğerleri gibi bir konu - olay hakkında fikirlerimi ayrıntılı biçimde anlatmaya çalışırsam ve bunu yaparken bocalarsam “aptal” olduğuma kanaat getirebilirler ya da benimle dalga geçebilirler diye düşünür.
bu korkular nedeniyle zorunlu olmadıkça konuşmaktan kaçınır.
aşılması elzem olan bir problemdir.
yokuşta yarım debriyajla ya da el freniyle bile patinaj yapmadan kalkmayan külüstür bir arabayı sürmek gibidir böyleleriyle konuşmaya çalışmak. bir şey sorarsınız, ıkınır, kem küm eder, bön bön bakar…
sabır taşı bile çatlar. terapistlerine kolaylıklar dileyelim.

bir diğer prototip ise “az konuşmanın” muhataplarını etkileyeceğine inanır. gizemli, havalı, kibirli bir izlenim bırakacağını zannederek susmayı tercih eder. belirgin bir suskunluktur; göz devirmenin, iç çekmenin, telefonla uğraşmanın, kolları göğüs hizasında birleştirmenin eşlik ettiği bariz bir suskunluk hali. genellikle yeni yetmelerin başvurduğu bir yöntemdir. cool değil komik göründüklerini idrak edebilmeleri için epey hayat deneyimi kazanmaları gerekecektir.

en sevdiğim insan tipidir. zira ben sürekli konuşurum. birileri de az konuşmalı ki bize meydan kalsın, değil mi ?

alttan alttan neler yapıyor bu insanlar.

benim iş yerimden bir arkadaşım vardı çok sessiz böyle ağzını bıçak açmaz ne efendi çocuk diyorduk.

sonra bir gün baktım ki esra erol'a çıkmış zonguldak'ta evli bir kadını ayartmış meğer. oraya gidip bir de dayak yemiş bize de motordan düştüm demişti.

sonra medyaya düşünce 15 yıllık tazminatını yakıp istifa edip gitti.

demek ki her sessiz aslında sessiz değildir, sessizliği size gürültüsü başka kulvarlaradır.

eskiden en sinir olduğum insan tipiydi. onlar konusmadikca ben konuşurdum. zannederdim ki ben konuşursam onlar da konuşmaya başlayacak. oysa zamanla konuşmaları hepten azalmaya benim de saçmalama miktarım artmaya başladı.

bunu ilk fark ettiğimde ortaokuldaydim. ilginç şekilde yıllarca bu farkındalığı rağmen hep konuştum. bir dönem bu insanları ikiyüzlü,çıkarcı ve sinsi olmakla sucladigim zamanlar da oldu. şimdilerde en takdir ettiğim insan tipi oldular. yine de bazıları salak olduğu için az konuşuyor. iyi ayırdetmek lazım.

hani bir söz var ya, çok konuştum hiç bir faydasını görmedim diye. gerçekten çok konuşmanın hiç bir faydası olmadığı gibi aksine çok daha fazla zararını görüyorum. bunu bana gösteren iki kişi oldu. birisi eşim diğeri annem. sonunda bilmemkaçyüzbininci kez fark ettim ki ben çok konuşuyorum.

halbuki insan sadece aldığı kararları deklare etmeli. bu kararın nedenini nasılını değil.

nejat işler gibi kasmadan konuşuyorsa iyi insandır. bu insanların hikayeleri daha ilginçtir. insana bir şeyler katar ya da kişiye daha yakın hissedersiniz.

maalesef benimdir. sosyal hayatımda neredeyse hiç konuşmuyorum.

yazmak sayılıyor mu diye sorduğum durum.

için için bağıran insandır muhtemelen.

(bkz: eskiden çok konuşurdum, bi faydasını görmedim; bıraktım.)

az konuşur öz konuşur insanıdır. gözlemlemeyi , dinlemeyi seviyordur.
ama az konuştuklarına bakıp sabırlarını zorlamamanızı tavsiye ederim.

boş konuşmak yerine ,az ama yoğun konuşuyorsa iyidir. yine de az konuşunca karşı taraf acaba benden sıkıldı mı düşüncesine sebep olabilecek şeydir.

bendeniz değilim efenim maalesef.. üzerinize afiyet biraz avukatım da.. mesleki deformasyon zaar.. inan olsun sevmem çok ve gereksiz konuşmayı..

iyidir. farabi çok konuşanı az dinlemek lazım der.

ben değilimdir. bir diyalogda daha az konuşan taraf olduğuma bile rastlayan çok nadirdir. *

bazen özeniyorum ama. böyle az konuşayım da gizemli bir karizmam olsun filan. bakarsın bir gün öyle biri olurum. *