babaanne

babanın annesi.

dünyanın en tatlısı.

baba tarafı terörünün bayrak sallayan kişisi.

annelerimize zulmedip, annemizin de o psikolojiyi bize yansıtmasının sebebi olan kadın.

babaannemi hiç görmedim. zaman zaman düşünürüm görüşebilsek beni sever miydi ben onu sever miydim. allah gani gani rahmet eylesin.

55 yaşında 98 puanla ehliyet alıp dedemi arabaya atıp paşalar gibi köye götürmüştü. semtte kendisi bir halk kahramanı.

benim için hiç bir zaman içimi ısıtan bir duygu yeşertmeyen kişidir.

vefat etti çok tanıma fırsatım olmadan ama anlatılanlar pek iyi değil hakkında. bir yanım bir babaanne nasıl kötü olabilir, o kadar da kötü değildir diyor bir yanım cadaloz olduğunu kabul ediyor. her neyse allah rahmet eylesin.

hiç sevmedim sevgisini de görmedim. fiskos gibiydi bizde, asla atılmayan ve asla ihtiyaç duyulmayan.

annenin gizli katili.

allah mekanını cennet etsin ben 8 yaşındayken vefat etti kesit kesit hatıralar kaldı sadece. çok severdi beni diğer torunlarından ayrı tutardı hep. daha çok tanımak isterdim.
özlüyorum hala..

her şeye, bütün kötülüklerine rağmen sevmeye çalıştığım halde sevdiğim adamı ölmeden önce son bir kez görmek için yardım istediğimde yüzüme kapı kapatan kişidir. hastalandı bütün bunlardan sonra, ölümden döndüğünden midir nedir meleğe dönüştü. yersen.

tdk' daki karşılığı: babanın annesi. basit ve yalın.
benim için en yakın arkadaş, dost, kız kardeş, çocukluğum, gençliğim, en güzel anların, en güzel sohbetlerin, en güzel vakitlerin, en güzel yemeklerin sahibi, var olan kelimelerle tanımlanamayacak kadar yüce bir kadın ve kutsal anne...

gelmesinden çok korktuğum 'o şey' kendini göstermeye başladı.
ve ben bundan sonraki her sabahlarımı nefes alıp almadığını kontrol ederek geçireceğim.

ah babaannem… 14 yaşında evlenmiş; o zaman dedemle arasında 10 yaş kadar fark varmış. köyde yaşıyorlar haliyle. tek odalı evde 4 çocuk doğurmuş. 4 tane de yetim kalan akrabalarının çocuklarını da koruma altına alıp, onları da büyütmüş okutmuşlar. hatta babam der ki, bir şey alınacağı zaman ‘o yetim’ diye onlara öncelik verirmiş. sabahın 4’ünde uyandırırmış babamları; hadi kalkın öğlen oldu diye. o saatte bile sıcak ekmeği fırından çıkarır,yemeğini yapar önlerine koyarmış. çalışkan kadındı rahmetli. 8 çocuğu da okuttu,memur etti.
onunla ayrı bağım vardı. öldükten sonra 3 kere rüyamda gördüm. hepsi de çok anlamlı zamanlardı;birinin varlığına ihtiyacım olduğu zamanlardı. neredeyse 20 yıl oldu,hala özlerim ilk günkü gibi.

tanıdığım en bilge kadın, ikonam.
her sıkıntımda yanımda olsa ne derdi diye düşünürüm.
benim için kurtlarla koşan kadınlar'dan biriydi.
bende onun gibi olmak isterim.
çoğu insana komik gelen fiziksel/mistik şeylerden korkup, yaşamın hakkını vererek yaşamayı ondan öğrendim.
yaşlıları sevmeyi ondan öğrendim.
yaşlıları dinlemeyi ondan öğrendim.
yaşlı olunca sevilmeyi ondan öğrendim.
yaşlı olunca dinlenilmeyi ondan öğrendim.
kendini çok sevip yalnız olmayı, insanları çok sevip sosyal olmayı, ayarlamayı ondan öğrendim.
her kadına ondan bir tane lazım.
bu bazen anneanne olur, bazen babaanne olur, bazen teyze olur, bazen hala olur, bazen anne olur, bazen abla olur.
biz kadınlar yalnız edemeyiz, yalnız bırakmayız birbirimizi.
illa koruyacaz, illa korunacaz.
ruhun şad olsun babannem.
mekanın cennet olsun.
yanında bana da yer tut.

en büyük sırdaşımdır.

ilk torunuyum. zamaninda çok istemiş erkek torun. özellikle ilk torununun erkek olmasını. annem senin kız torunun olacak dediyse de inandıramamış. doğduğum gün hala erkek doğacağım ümidiyle gitmişler hastaneye. kız olduğumu öğrendiğinde üzülmüş, yüzüme bile bakmamış. bir tek halam ve dedem sevinmiş kız olmama. hastaneden çıkarken bakmışlar ki babannem kucağına almıyor, halam almış beni kucağına. uyuyormuşum tabi o sıra. asansör de uyanmışım. eğilip göz ucuyla bana bakan babanneme gülümsemişim ilk. ne olduysa o andan itibaren olmuş. "öyle güzel gülmüştün ki içime bir sevgi düşmüştü" diye anlatır hep. almış hemen halamin kucağından beni. o günden beri o büyütmüş, uyutmuş, banyo yaptırmış, kucağından indirmemiş whisper'ı.

o zamandan beri iyi anlaşırız kendisiyle. tüm derdini sıkıntısını bana anlatır, ne istersem alır, beraber yemek yaparız, dedikodu yaparız. çok düşkündür bana. benden sonra dünyaya gelen 4 kız torunu olmasına rağmen benim yerim ayrıdır onun için. ben de çoğu şeyimi ona anlatırım. babanne-torun güzel bir ilişkimiz var.

geçen sene kaybettiğim ama aslında 20 yıl önce zihninde kaybolmayı seçen kadın. tamamen kaybolmadan önce son hatırladıklarından biri olarak beni seçtiğin için teşekkür ederim. ışıklar içinde uyu.

kendisine şefkatle yaklaştığım ama bana bir o kadar suçlayıcı yaklaşan kişi. ben yapayım da o görmezden gelsin, ne yapalım. kendisi hakkında benim hiçbir şey demediğim ama etrafındakilerin kinini toplayan kişi. bu kadar söylüyorum.

babaannem benim için iki döneme ayrılır. biri beni çok sevdiği dönem, diğeri de beni daha az sevdiği dönem. koca karı ilaçları ve otlarla bağlantısı gözümde onu cadu yapıyor.
tanım: dış görünüşümün pek benzediği kişi, babamın annesi.

babanın annesine verilen bir akrabalık bağı kelimesidir.

benimki tabiri caizse, sürahi ninemdir.
*

biraz eğilerek yürür. lakin ne otoritesinden ne bakımından ne de sevgi ve şefkatinden ödün verir. gelinleri hala çekinir, oğulları hala üzerine titrer. torunları ise her zaman akıl verdiği, değişik anekdotlar anlattığı yol gösterdiği kimseler olmuştur. lakin şimdilerde alzheimer gibi bir iletin pususuna düşme evresinde ve bu bizi üzmekte iken, kendisini inandırmıyor. yakınmaları arttı, ani sinir nöbetleri arttı ki geçmişte yer yer de böyle tavırları olmasına rağmen, şimdilerde biraz daha ileri seviyede seyretmekle, bizim geç anlamamıza sebebiyet verdi.
yine de iyi ki var. anlatılarını çok seviyorum. umarım gittiği yerden artık, bir an önce döner de sohbetine yeniden kavuşuruz.
vala kusura bakmayın eltier, o benim babaannem, sizin kayınvalideniz olabilir...
şaka şaka. onlar da çok özledi.

bir (bkz: barış manço) şarkısıdır. ama benim ki (bkz: mory kante)den (bkz: yeke yeke)dir. çünkü alt dudağı tıpkı onun gibidir. bu sebepten lakabı biz torunlarınca (bkz: kante) olarak editlenmistir. orjinal lakabı ise (bkz: karanfil)dir. konuşkan, nüktedan, eğlenceli ve hastalık hastasiydi kendisi. (bkz: yasemin yalçın) (bkz: sürahi nine)yi kendisinden esinlenmiş diye düşünürdük. ben ölmeyeceğim ucacagim dediğinde 97 yaşındaydı. rahmet olsun kantem.