babadan öğrenilen kıymetli şeyler

hiçbir şey.
ilgisiz babaya sahip olmanın sonuçları.

insanlara nasıl davranılmaması gerektiğini iyi öğretti. tüm babalar aynı değildir tabi ama biz babalık görmedik pek.

bazen koca bir hayat diyerek tanımlanabilen, bazen de hayatın en pis halini diyebileceğimiz konu…
kimi baba seninle dolu dolu yaşar, ki bu tür babalar çok azdır, ve sana hayata dair ne varsa öğretir. yürümeyi, koşmayı, sporu, konuşmayı… zamanla arkadaşlık duygularını, paylaşmayı, küstüğünde en güzel yerin baba evi olduğunu… zamanla evlilik içinde nasıl davranmak gerektiğini, eş olmayı, anne baba olmayı… ve bunların hepsi aslında en kıymetli şeylerdir zaten ayırım yapamazsın… babası yaşayanlar bu öğrenimlerin, bugünlerin kıymetini bilsin…

iyi bir hukukçunun nasıl olması gerektiğini öğretti en başta. bir de baban da dahil bu hayatta kimsenin arkanda durmayacağını, kimseye güvenmemem gerektiğini...

"insanların, senin yanında başkalarının dedikodusunu yapmasına izin verme."

nasıl bir baba olmamam gerektiği ile alakalı her şeyi öğrendim.
iletişimimiz o kadar güçlü ki kendisini en son annemin cenazesinde gördüm. 4 dişini 2 kaburgasını kırmıştım.

şimdi arasıra e devletten ölmüş mü diye bakıyorum.

babam gibi olmamak.

iyi bir insan olmak.

küfür etmemek, yalan söylememek, düşünüp taşınıp konuşmak bla bla bla...

beni örnek alma. yanlış yapıyor olabilirim. kendi doğrularını bul. o zaman hayat daha eğlenceli derdi.

insanlar çıkarları doğrultusunda seni kırabilir, üzebilir, mutsuzluğundan haz alabilir. bu insanlar senin en yakının da olabilir. böyle zamanlarda senin yapabileceğin en akıllıca şey, sessiz ve sakince onları orada öylece bırakıp kendi yoluna gitmektir. onlara doğruyu anlatmaya çalışma, sana inanmayacaklardır. ve bu seni daha fazla üzer. bu yüzden bırak, kaldıkları gibi kalsınlar orada. kendi yaşamının getirdiği mutluluk sorumluluğuna sahip çık öncelikle.

her şeye bakarız de ama asla bakma. canım bubam bana umursamazlığı öğretti.

çok şey öğrendim ama sen doğru yaptın diye değil.

dik dur lan.

kimseye güvenememek.

benim uc babam var. hatta dedemi de sayarsak dort.
hepsinden farklı farklı seyler ogrendim.

oz babamdan her seyi tek basıma halledecek kapasitede, cok becerikli ve yetkin bir kız oldugumu ogrendim. ondan aldıgım en net mesaj hep bu olmustur. bir de her seyin en iyisini hak eden bir prenses oldugumu.
abim babamdan hayatta hicbir seyden korkmamam gerektigini, hayatı biraz light yasamam gerektigini ve hep sukretmem gerektigini ogrendim.
amerikalı babamdan benim bir kadın olarak bir erkekten hicbir eksigimin olmadıgını, korumanın illa hapsederek degil de uzaktan gozlemleyerek de yapılabildigini, bireyselligime ve ozgurlugume saygıyı ogrendim.
dedemden ogrendiklerim hala suruyor. her gun bana yeni bir tavsiye verir ve onu dinlemeye bayılırım.

2 si vefat etti, 2 si hayatta. hayatta olanlar umarım uzun sure saglık ve mutlulukla benle kalır.
vefat edenleri inanın her gun osluyorum ama biliyorum ki cennnetten beni izliyor ve koruyorlar.

"insanların, senin yanında başkalarının dedikodusunu yapmasına izin verme."

dübel yoksa ya da delik çok genişleyip dübel oturmuyorsa tahta çak. dübelden daha sağlam olur çoğu yerde.

karimi .... gerektigi. yapmamam gerektigi, cocugumuz olmamali. kusura bakmayin.

1) kimseye kefil olma.
2) kavga ayırma, kim vurduya gidersin.
3) borca yaşama. paran varsa al. gelecek paraya umut bağlama.