baban ne iş yapıyor sorusu

mehmet şef tarafından masterchefte tüm yarışmacılara sorulan sorudur.
ilkokul öğretmenimiz bu kadar bunaltmamıstı.bi sal insanları yahu.

systemfailed adlı yazarın açtığını zannettiğim başlık.

benim babam terzidir.

babam çeşitli şirketlerde personel pozisyonunda yıllarca emek saçtı. 8 köşe kasketiyle, 6 çocuk büyüttü. dünyanın en iyi insanıdır. tabi bu konuda garanti veremem. yüksek mertebeden bir karakteri vardır.

yatıyor benim babam bi iş yapmıyor.

öğretmendi. şimdi toprak işleriyle meşgul. yerin 1.5 metre altında

babalık.

sene 1992 küçük limos okula başladı.

ben işçi bir babanın kızıyım. tekstil işçisiydi babacığım. ilkokulu kardeşim de ben de kolejde okuduk. şimdi soruyorum babama, baba nasıl bir işçi maaşıyla 2 çocuğu kolejde okutabildin diye. cevap acı. 'siz şanssızsınız kızım dedi, biz kira vermedik, emeğimizin karşılığını aldık. çok şükür elinize ekmeğinizi verdik'

annem de babam da ilkokul mezunu. annemin anlattığına göre, köyde 1 okul var. 5. sınıfa kadar tüm öğrenciler aynı sınıfta tek öğretmen ile okumuşlar. bağ, bahçe, ev işlerinden kalan zamanlarda, haftada 1 gün o da belki okula gitmiş. okuma yazma, toplama çıkarma öğrenebilmiş ancak. 8 çocuklu bir ailenin 5. çocuğu. ilkokul bittikten sonra istanbul'a yatılı olarak çalışmaya gönderilmiş. çocuk bakıcılığı yapmış. inanılır gibi değil. eğitimin kıymetini bilmişler ama kolej tercihleri bilinçli değil. 'mahalledeki tüm çocuklar o okula gidiyordu, arkadaşlarından ayrı kalma diye oraya gönderdik. çok da bütçemizi sarsan bir rakam değildi o zamanlar' dedi. yani diyorum ki coğrafya kader gerçekten.

sorarlardı bu soruyu bize de. ağırlıklı esnaftı sınıf arkadaşlarımın babaları. benimki de işçiydi. bunun için ezilip büzüldüğümü hiç hatırlamıyorum. belki doktor avukat çocukları daha iyi şartlardaydılar ama bizim şartlarımız da hiç kötü değildi. beraber oynar, paylaşır hatta birbirimizin eskilerini giyerdik. bu sadece tasarruftan ya da parasızlıktan değildi. çeşit de azdı. örneğin bizim almanya'dan filan gelen akrabamız hiç yoktu. ama birçok arkadaşımın vardı. almanya'dan getirilen bir ayakkabıyı bütün mahallenin çocukları giyerdi. halimizden utanmayan çocuklardık. şimdiyle kıyaslandığında imkansız bu ferahlıkta yaşamak. özel bir şirkette yöneticilik yapıyorum. çok şükür halimize, ancak babamın işçi maaşıyla kardeşim ve bana sunduğu imkanları kızıma sunamıyorum. hani hep diyorlar ya zengin ve fakir arasındaki uçurum büyüyor. bunu en iyi bizim jenerasyon anlıyordur. baban ne iş yapıyor sorusunu şuan hangi kesime sorarsanız sorun bundan memnun değildirler. çünkü babası hiçbir iş yapmayıp yatırımlarından, paradan para kazanların çocukları mutlu. bizimkiler anneanne, babaaanne, bakıcı elinde ne kadar mutlu olabilir ki zaten...

otopark mafyası.

bunu soranların öğretmenlikten men edilmesi gerekir. sana ne!

tanım: sosyal statü ayrımcılığına neden oluşturabilecek ve çocukların ruh sağlığını tehdit eden iğrenç bir sorudur.

bu soruyu soran öğretmen, ciddi cahil bir insandır. birileri tabi ki işçi de , çöpçü de olacak ayıp değil. fakat o yaştaki çocuğa herkesin içinde kendini mahçup ettirmek başka şey. ve çocuklar çok zalimdir. her şeyi fırsata çevirir. en ufak şeyle dalga geçerler. o iz ömür boyu kalır o çocukta. hele ki güçsüz bir kişilikse daha da zorlaşır. bu soruyu sorduğunu bildiğiniz birileri varsa uyarın , hafifçe dövebilirsiniz de. şu klişe tiplerden kurtulamadık ona yanıyorum 2021 yılındayız ya geliştir biraz kendini.

dünyanın en saçma sorusudur.

bir insanın bu soruya cevap vermekten utanması için babasının işsiz ya da alt kademe vasıfsız bir işçi olmasına gerek yoktur. bu konuya bu şekilde algı yapanlara yazıklar olsun derim.

benim babamın işi de maddi durumu da allah'a şükür hep iyiydi ama ne zaman böyle bir soru sorulsa söylemekten utanmış ve çekinmişimdir. çünkü insanların bu şekilde sınıflandırılması hoşuma gitmezdi. sırf iyi bir konumdayız diye ne öğretmenlerden ayrıcalık görmek isterdim ne de öğrencilerden dışlama görmek isterdim.

24 yaşındayım artık meslek sahibiyim, çalışıp kendi paramı kazanıyorum. hala babamın mesleğini söylemeyi tercih etmiyorum. baba işte düz baba ne yapacaksın gerisini.

sevgiyle büyümüş çocukların coşkuyla ve hayranlıkla yanıtladığı sorudur.

her yardım faaliyetinde, başvuran ilk kişi olmamak için lisede serbest meslek dediğim soru.
aynı şeyi benim çocuklarımda yaşadı.
onlarda serbest meslek derdi.
yok okulun bişeysi, yok başka bişeysi için yardım da yardım.
babası dar gelirli olanın içi acımasın,
sizlerin karakteri babanızın geliri ile doğru ya da ters orantılı değil.
sizlerin karakteri anne babanızın karakteri ile de doğru ya da ters orantılı değil.
babanın yaptığı iş, babanın nereli olduğu bu kültürde insan tanımaya geçiş sorusu.
ordan insan tanınmıyor, sadece insan tanımaya geçiliyor.
o kısımda sizsiniz.
samimi, üretken, güzel ahlaklı iseniz aileniz sizi geri çekmez.
ama tabi sizde bir numara yoksa, taş üstüne taş koymadıysanız, o zaman babanız bunun müsebbibi olabilir mi diye kuşkulanılabilir.
tabii bazen, babanın hiç bir günahının olmadığı tipler de oluyor, onlar da üretim hatası.
üretim hatası olmayan üstüne alınmasın.

öğretmenlerin sorduğu gereksiz sorulardan biri. ben arkadaşlarıma bile sormamayı tercih ediyorum.

la sana ne diye cevaplanması gereken sorudur. bir insanla ne kadar samimi olursam olayım asla ailesi ile ilgili sorular sormam. belki bir yarası vardır, hatırlamak istemediği kötü anılar vardır... ne canlandiriyorsun lan g.t.

yıl kaç olmuş hala öğrenciye baban ne iş yapıyor diye soran öğretmen var. yırt at kardeşim o pedagojik formasyon belgeni.

bir adet rahatsız edici, kişinin sosyal statüsünü dolaylı yoldan öğrenmeye yönelik sorulmuş anlamsız soru.

sınıf öğretmeni bir arkadaşım vardı, ondan özellikle rica etmiştim bu soruyu öğrencilerine sormaması için. çünkü bizim nesle bir sınıfla tanışılırken hep sorulmuştu. liseye geçtiğimde sözlü notumu belirlerken edebiyat hocam da sormuştu. mesleğime geçerken de sordular. hepsinden gururla cevap verdim tabi fabrika işçisi, emekçisi olduğunu. ama çok absürd bir soru. şimdiki aklım olsa cevap vermez karşımdakini meraktan çıldırtırdım. mesele bizimkinin işçi olması değildi, mesele bunun karşıdaki kişi tarafından bir sınıflandırma ve statü kondurma çabasıydı.

sedat peker'in kızına okulda arkadaşlarının bu soruyu soracak olması durumunda kızının vereceği cevap ile ilgili olarak sedat peker'in duyduğu endişe, ülkeyi ateşe vermeye karar vermesine sebep oldu.

önemli bir soru olup 2021'e damga vuran bir soru bile olabilir.

hangi sınıfa mensupsun, baban zenginse kıçını yalar yok eğer fakirse ilk seni döverim niyetinin açığa vurmuş hali. çocuksun bilmiyorsun zengin ne fakir ne neden insanlar babamın işini soruyor bunun ne önemi var diye düşünüyorsun arka sırada bir çocuk ağlamaya başlıyor. çünkü ya annesi ya babası vefat etmiş onu anlamaya ve onun için üzülmeye başlıyorsun sonra birilerinin anne babaları hoca ile meslektaş çıkıyor birileri aynı onun gibi memur onlarla sohbet ediyor şirin davranıyor sıra sana geliyor sen de söylüyorsun sonra herkesin babasının ne iş yaptığını önemli olup olmadığını hocanın tepkisinden ilk orada öğreniyorsun. ondan sonra birilerinin önemli birilerinin önemsiz olduğunu, birilerinin ailesinde birilerini kaybettiği için yaralı olduğunu öğreniyorsun sonra zil çalıyor tenefüs oluyor 5 dakika sonra bu sefer başka bir hoca gelip o da soruyor. ona da anlatıyorsun ve bakıyorsun ki önemli insanlar da önemsizler de hiç değişmiyor farklı kişiler aynı tepkiler ama şunu fark ediyorsun önceki derste ağlayan çocuk artık ağlamıyor. zaman onun için farklı geçmiş kimse de değişim olmamış ama o çocukta 5 dakikada müthiş bir değişim olmuş artık çok daha güçlü birisi olmuş artık acılarını saklamayı öğrenmiş, onları yok saymayı, ona alışmayı hatta acılarıyla alay bile etmeyi öğreniyor sonra o çocuk. o 10 dakikalık sorular bazılarına ömür gibi gelirdi o dostlara selam olsun bizler de yan sıralarda sizleri anlar hocanın adına utanırdık sizlere acımaz tam tersi gıpta ile bakardık ne kadar güçlü insanlar diye