nietzsche'nin babasının ölümünden sonra gavur olması

bir gerçek.

felsefi kişiliğini bir kenara koyarak katıldığım olay. çocukluğunda yaşadığı o travma olmasa acaba nietzsche bugün bildiğimiz nietzsche olur muydu? ben zannetmiyorum. belki yaşadığı bölgede çok iyi bir papaz olması dışında kimse adını duymazdı. özellikle yaşadığı dönemde bu kadar açık bir şekilde "tanrı öldü" diyebilmesininde en büyük nedeninin çocukluk travması olduğunu düşünüyorum.

ne oluyor kardeşim mevzu ne diyenler için

--! spoiler !--

nietzsche çok küçük yaşta babasını kaybediyor. babası beyin küçülmesi denen bir hastalıkla, acılar içinde ölüyor. babası papaz ve nietzsche'de papaz olmak için eğitim görüyor.

--! spoiler !--

babasının ölümünün etkisi vardır elbet, ama sadece bu sebepten fikirlerinin değiştiğini düşünmüyorum şahsen.
babası öldü diye tanrıya küsecek adam değil ki friedrich.

tanrı, abartılmış baba figürüdür der freud. nietzsche‘de tıpkı yaşıtı olan(7) diğer erkek çocukları gibi babasını tanrı gibi görüyordu. babasının ölümü ona tanrı öldü dedirtmiştir. ancak burada önemli olan kısım nietzsche‘nin dedesinde tıpkı babası gibi papaz olmasıdır. hatta dedesinin babası bile dini sebepler yüzünden polonyadan kovulacak kadar dindardır. tüm bunlar bize eğer babası ölmeseydi muhtemelen nietzsche‘nin de papaz olacağını gösteriyor.nietzsche’nin atalarının yolunda değil kendi istediği yolda yürümesi ancak babasının ölümüyle mümkün olmuştur. yani nietzsche özgürlüğünü babasının ölümüne borçlu idi. işte nietzsche bundan yola çıkarak tanrının ölümünün insanlığı buhrana sokacağını bilse de ancak böyle özgür olunabileceğini düşünür ve söyler. yani uzun lafın kısası yazar arkadaşımız şaka yollu da olsa çok güzel bir tespit yapmış.

"şu olmasaydı şu olur muydu?" tezlerinin hepsi hayat için o kadar anlamsız ki... sen de bu ülke de değil o ülke de doğsan, bu anne babada değil şu anne babanın çocuğu olsan, şu semtte değil şu semtte büyüsen, sen de şu anki sen olmayacaktın. travma, yaşamın kaçınılmazlığında vardır. bu şekilde düşünmek verimsiz bir düşünce şeklidir. çünkü o halde herkesin travması vardır ve bütün şeyler bu basit deyimle açıklanabilir.

niçe babası öldüğünde küçücük bir çocuktu..
babasının iyi bir dindar olmasına rağmen acılar içinde ölmüş olması sorgulamalarını başlatan bir neden olmuştur. burası doğru. lakin dinden ve tanrıdan kopuşunun doğrudan sebebi bu değildir.
babası bir din adamıydı. ailesi niçe'nin de babasının yolundan gitmesi adına bu amaca uygun bir eğitim görmesini sağlamışlardır. teoloji ve filoloji alanlarında ihtisas yapmıştır..
genç denilebilecek bir yaşta din ve inanç konusunda sorgulamaları artmış ve işine yarayacak kaynaklara yönelmiş ve bir kanaate kavuşmuştur. yola inançsız olmak için değil, gerçeği bilmek, ve aklındaki sorulara cevap bulmak için çıkmıştır. olay bu.