bakkala bile pijamayla gidemeyen insan

çok sevgili pijamalarimin seyahat alanı evin diğer bölümleri ile sınırlıdır. eşofman şort vs elbette ama pijama nolamazzz.
derneğimizi ayakta tutalim, bağışları esirgemeyelim lütfen *

tüm yaşlıların toplandığı dernek. azizim pijamayı ben evde giymiyorum yahu gibi sözler sarf ediyorlar iskoç viskilerini yudumlayıp. bu ne monşerliktir. ben resmi makamlara işim düşmediği sürece eşofmanla yaz kış her yere gidebilirim. pijamayla da gitmişliğim var orası ayrı.
ek: beni görüp cık cık edenler bu dernek üyeleri olabilir belki.

özgüvensizliklerinden dolayı gömsem mi, kendilerine saygılarından dolayı övsem mi kararsız olduğum bireylerdir.
kendi adıma konuşursam popomdan düşen şortum, kirli tişörtüm, ayağımda lastik terliklerimle dünyanın öbür ucuna bile giderim. sıkıntı yok.

sıkıntı nedir? sıkıntı şudur. ekmek 2 lira olmuş lan. 5 kişilik bir aileye her öğün 5 ekmek alsan bakkaldan 30 tl ediyor günde. salçadan, peynirden hiç muhattap olma sakın.
daha 3 gün öncenin 5 lirası bugünün 10 lirası olmuş demek lann. daha da olacağına bak.
saddam ın son yıllarında pazarda yerli para tartılıyordu. o günler yakın. ulann torbacıda eroin, kokoin daha ucuz olacak yakında. zira devlet en azından onlardan vergi almıyor.

ölüyoruz ulann ölüyoruz. o değil ölümüz de kefensiz kalacak, yırtık donumuzla imamın karşısına çıkacağız. ne pijaması ne bakkala gitmesi.

saçmadır. saygısızlıkla da alakası yoktur. rahatlığın daniskasıdır. asıl her yere süslenerek gitmek kendinize saygısızlıktır. sizin de rahatlamaya ihtiyacınız var.

toplum normlarına uymaya çalışmak yerine kendinizi dinlerseniz daha mutlu olursunuz bak valla.

saygı, hijyen, hoşlanılan bey faktörleri dışında kimse üşüme faktörünü saymamış.

yaz veya kış, uykuda insan sıcaklaşıyor, e doğal olarak o nemi pijama emiyor. sabah ayazında illa soğuk çarpar, montun olsa bile bacaklar donar.

bilinç altımızdaki nedenin bu olduğuna inanıyorum.

bir yerden sonra her yere öyle gidebildiğimiz için direkt olarak depresyona giriyoruz. çünkü artık kendimize değer vermemeye başlıyoruz. çevreden soyutluyoruz. mesela bir keresinde teyzem üzerimde çamaşır suyu lekesi var diye dilenci gibi olduğumu söylemişti.
lan bu saatten sonra yaşadığıma şükredin gerizekalılar.

bana kalsa donla gideceğim ama toplum buna henüz hazır değil.

bizzat kendim. pijama denilen şey zaten mod düşüren pasak pusak hissiyat veren bir zımbırtı. git üstünü giy.

gidemem..
gidemem anlamazsın beni, yapamam..
düşünsene o pijama rahatlığını.

ya da şey ya, ımmm.. ha! buldum!
bir victoria pijaması varrrr bir pazar pijaması.
ben pazar pijaması diyorum.
böyle hello kittyli falan olacak, pembe fona kırmızı kalpler, dibi gelmiş sarı saç, ohoo. *

tam sevgi yumağı..

biraz yorucu bir insandır.
kapı otomatiği bozuk olduğu için mecbur apartman kapısına inip beni karşılayan bi eski sevgilim vardı bi ara. kız her seferinde topukluları giyip tak tuk inerdi merdivenlerden ve ben de şok olurdum.
"giy bi terlik in, ne uğraşıyosun" dediğimde "e elbiseme uymaz ki" derdi ve konu kapanırdı. bi yandan güzel aslında bu özen, salan kızların düşmanıyız sonuçta ama ne bileyim, bi yandan da yorucu işte. vazgeçtim, bi fikir beyan etmeyeceğim bu konuda. sadece durum tespiti yapıyorum yeaaa.