bazı kadınların yemek yapmayı hizmetçilik olarak görmesi

bana ilginç gelen durumdur. aslında yuva kurmak ve etrafındakileri doyurmak dişi canlıların iç güdüsüdür. mesela bir kız çocuğu evcilik oynarken çay koymaktan hoşlanır, çünkü feminizmden haberi yoktur. yemek yapmak günümüzde feminizmin etkisiyle kadınlara dert olmaya başladı. tabii ki erkekler ev işlerinde yardım etmelidir ve zaman zaman beraber yemek yapılabilir, ancak bu kadınların arkasına sığındığı bir kalkan haline gelmemeli. yemek yapmak sizden hiçbir şey eksiltmez, günümüz feminizminin size dayattığı kuralları sorgulamadan uygulamaya çalışmak ne kadınlar için ne kadın hakları için fayda sağlar.

umarım ileride "neden biz anne oluyoruz, erkekler anne olsun biz hizmetçi miyiz?" demezsiniz.

edit: bunda erkeklerin de payı olduğunu es geçmeyeyim. yemeği yedikten sonra "eline sağlık, çok güzel olmuş." deseniz kadında ne yorgunluk kalacak, ne de yemek yapmaktan şikayet edecek. ama bazı odunlar iki güzel laf söylemekten dahi aciz olunca kadınlar da içerliyorlar tabii.

bazı erkeklerin ev işi şurda dursun, içtiği suyun bardağını mutfağa götürmeyi bile kılıbıklık addeddiği bir toplumda... her neyse. anlatmak istemiyorum.

yemek yapmayı hizmetçilik olarak görmüyoruz*, bu işin sadece kadınların yapması zorunlu bir iş gibi bakılmasını hizmetçilik olarak görüyoruz. aynı şey temizlik ve diğer ev işleri için de geçerli. eski zamanlarda gücün ön planda olduğu işlere erkekler gidiyordu ve kadınlar çalışamadığı için evdeki işleri yapıyordu. ama şu an ikisi de çalışıyor ve işler yine kadına yükleniyor. sorunumuz işte bu bizim.

feminizmde mantık arayan yazar başlığı.
mantık yok kardeşim aramayın, bulamazsınız.

erkekler kadınlara yardım etmemeli kardeşim. zahmet olacak ama erkekler sorumluluk almalı. hayat müşterektir. yaşadığın evin sorumluluğunu almayıp, olduğu gibi karşı tarafa yıkıp, sonra da kadınlar şöyle, böyle diye her şeyi de feminizme atıp bunun arkasına geçmesin kimse. bunda biraz da kadınların payı yok değil. hanım abla hiç iş yaptırmadığı oğluşunu evermiş, oğluşu da evde iş yapınca "ayy ben seni hizmetçilik yap diye mi everdim!" diye dolaşıyor. bu hizmetçilik değil arkadaşlar, bir daha yazıyorum, bu yaşadığın evin sorumluluğunu almaktır. almayıp da yok feminizm, yok kadınlara yardım, yok bilmem ne diye söylenecekseniz hiç oralara bulaşmayın.

erkekler yardım etmemelidir aynı şartlarda çalışıp aynı saatte eve geliyorsak aynı ortak sorumluluklarımız olmalıdır. yemeği de yapmalıdır temizliği de çamaşırı da.. ben yapabiliyorsam onun neyi eksik? şu eril kafalarınızdan bi kurtulun yardım olayını bi geçin artık salata yaptı diye sorumluluk almış olmuyor malesef..çok şükür ki kocam sizin gibi sığ kafalı değil..

eğer yemek yapmayı seven bir kadınsa, hizmetçilik olarak görmez ama, erkeğin onu hizmetçi gibi görmesini kabullenemez. yapmak zorundasın, bu senin görevin gibi davranan erkeği, o yaptığı yemeğin tenceresine koyup pişirmek ister. bir de üstüne, yaptığı yemeği her türlü eleştirip, bi eline sağlık demeyi bile beceremeyen erkeği sofraya tuzluk niyetine koymak ister.
sorun yapılan iş değil, üslup.

erkeklerin kadınları hizmetçi olarak görmeleri desek daha doğru.

yemek yapmaktan keyif alıyorsa,yada iş bölümü yapıldı, biri yemekle uğraşırken digeri bir elinde telefon bir elinde kumanda yatmıyorsa hizmetçilik olarak görmez makul hiçbir kadın.ev içerisinde herkesin yapabildiği,altından kalkabildiği sorumluluklar süreç içinde oturur ve kendi halinde tartışmasız sıkıntısız devam eder.değerli hissettiğin hiçbir yerde yaptığın iş kötü hissettirmez.kusura bakmayın ama heleki iki tarafta çalışıyor eve girdiğinde biri yemekte ne var,hazırmı vs diyorsa ağzının ortasına küreği hakediyor.

bazı insanların bu durum iu kadınlara dayatmasından kaynaklanandurumdur.

bazı kadınların haklı olduğu durumdur.
ben yemek yapmayı hizmetçilik olarak görmüyorum. hatta yemek yapmayı severim, eşim de pek beceremediği için çoğunlukla yemeği ben yaparım. eşim temizlikte daha çok pay alır. yemekten sonra bulaşıkları o kaldırır. çay demler falan. canım yemek yapmak istemediğinde dışarıdan söyleriz, kahvaltı yaparız. ama yemek hazır olana kadar gidip televizyon karşısında otursa, sofraya gelip neden tuz yok, neden salata yapmadın, neden pilav yok, akşam yemeğinde kahvaltı mı yapılır, yemek biter bitmez hani çay çay yok mu dese, aynı şekilde hisseder miydim? sanmıyorum.
ikisi de çalıştığı halde eşinin, yaptığı yemekleri beğenmediğini, her gün sulu yemek pilav çorba istediğini, mabadını koltuktan kaldırmadığını, yediği meyvenin kabuğunu koltuğun üzerine bırakıp biri oradan alana kadar dokunmadığını, tuvalet fırçası bile kullanmadığını söyleyen o kadar kadın var ki çevremde, insan hayret ediyor. hatta çalıştığım şirketteki kadınların bir sohbet sırasında eşlerinin çoraplarını çıkarttıkları yerde bırakıp kaldırmadıklarından şikayetçi olduklarını duymuştum. o çorapları yedirmediğine şükretmiyorsun da, bazı kadınlar yemek yapmayı hizmetçilik olarak görüyor diye ağlıyorsun.

istemeden, içinden gelmeyerek mecburiyetten yapıyorsa haklı sayılabilir ama sevdiklerine yemek yapan bir kadının aklından bu fikir geçmez bile.

böyle bir durum olduğunu görmedim şimdiye kadar. mutlaka olayı tam anlamayıp böyle düşünen de vardır. 2021 yılında hala bazı toplumsal durumları anlayamamış insanların bu başlığa saçma şeyler yazdığını gördüm ve üzüldüm açıkçası. yemek yapmayı sevmeyen bir insanın yapmamayı tercih etmesi oldukça doğal bir durum. çok uzun yıllardır kadınların onlara dayatıldığı için bu düzeni sürdürüyor olması şuanda diğer kadınların da sürdüreceği anlamına gelmiyor. erkek de yemek yapabilir. fizikler şartlar mümkün. bir engel yok ortada. bu yüzden bu durumu kadınların iç güdüsü gibi saçma bir açıdan değerlendirmeyin.

bazı kadınlar sevmediği adamı doyurmaya uğraşır. bazı kadınlar da aşık olduğu adam için en güzelini ister ve onun yorgunluğunu almak , keyiflendirmek için özene bözene yemek yapar ve b i r l i k t e yerler. tabiki kadın zor durumda bırakılmamalı 3+1* evi bir insan tek başına idare edip temizlemekte çok zorlanır. kesinlikle erkek de ev işi yapmalı nihayetinde erkekliğinden olmuyor . bilakis kadınına sahip çıkıyor onu destekliyor yardım ediyor.

bazı erkeklerin, kadınların yemek yapmasını onlara vazife olarak görmesinden kaynaklı bazı kadınların verdiği tepkidir.

çoğu kadın kapanmayla mutfaktan çıkamamaktadır. normalde sadece akşam için yemek pişirirken şu anda çocuklar ve koca dahil hergün en az 3-4 kişi için öğleni, akşamı, ikindisi için yemek pişirmektedir. bıkmıştır vesselam.

yeni nesil kızlar böyle maalesef.
cilvelesirken mesela "bana şunu yap da elinden yiyelim" diyorum. hemen "ben yemek yapmam, kendin yap, benden bekleme" diyor.
aynı kadın hesap öderken elini cebine atmıyor. evlensen hemen diyecek ki "ben çalışmak zorunda değilim, sen erkeksin sen çalışacaksın."

ama konu yemek yapmaya geldiğinde cilvelessen bile "ben hizmetçi değilim" demeye getiriyorlar lafı. sen ingiltere kraliçesisin tabi kezbancım.

son derece doğru düşünen kadınlar hakkında açılmış başlıktır.

akıl sağlığı yerinde yetişkin bir insansanız, sorun teşkil edebilecek herhangi bir bedensel engeliniz yoksa kendi ihtiyaçlarınızı karşılamaktan kendiniz sorumlusunuz demektir. eğer evli iseniz de, eşit sorumluluk almanız gerekmektedir.
insanlarla olan ikili ilişkiler bu koşullar göz önüne alınarak kurulmalıdır.

kendi işlerini halledemeyecek kadar sorumsuz ve aciz olmak ise tamamen kişinin kendi sorunudur; başkalarını bağlamaz.

hobi için lzevk için ay lay lom yemek yapmak değil günde 3 defa çoluk çocuk doyurulacak bu bayağı bir mesaidir.

yemek yapmak hizmetçilik değil elbette hatta insanın kendi ayakları üzerinde durduğunu yetişkin olduğunu hissettiren bir şey. insan eşine, sevgilisinede yemek yapabilir bu da güzel bir jest ona değer verdiğini, vakit harcadığını gösterir. fakat bu başlığı açanın anlaması gereken bir şey var. acaba kendisi çay servis ettiği için, sofrayı kurmaya yardım ettiği için yada yemek veye temizlik yaptığı için yaşlı teyzelerin utanç verici bakışları altında kalmanın sanki ona herkesin ideal gelin adayıymış gibi bakmasının yaşattığı o iğrenç histen haberi var mı? burası türkiye üzgünüm. ailem beni böyle bir duruma düşürmedi ama gözümün önünde düşen yaşı benden büyük çok tanıdığım oldu. bir insanın sizi sadece ev işi ve yemek yapabilirliğinizle değerlendirdiğini düşünün. ama siz bunlar la değerlendirilmek istemiyorsunuz. çalışmışsınız ömrünüzü kitaplara verip güzel bir meslek edinmişsiniz ama insanların tek gördüğü şey evli olup olmadığınız. evlenmemek seçiminiz bile olamaz. onlara göre tek başarı bu. bakın isteyen istediği şeyi başarı olarak görür ama kimse kimseyi başarısız ilan edemez. yani konuyu toparlayacak olursak böyle değerlendirilmek istemeyen birini birini kalkıp pazardan elma seçer gibi iş yapabilirliğine, eş olabilirliğine göre seçerseniz o insan o işi içinden gelerek yapmaz ve hizmetçi olur. bir insan evinde iş yapabilir elbette ama bu işi biri onu oğluşuna "beğenip" ,"aldığı" için değil o evde kendi oluşturduğu ailesine içinden geldiği için ve görev dağılımındaki sorumlulukları olduğu için yapmalı.türkiyede de bir çok kadının ideal kadın annedir,evine saçını süpürge eder mantığıyla yetiştirildiğini düşünürsek bunu kompleks yapmaları çok normal. yani garipsenecek bir şey değil.