bazı kadınların yemek yapmayı hizmetçilik olarak görmesi

yumurtayı bile kırarken elime yüzüme bulaştırdığım için kadınların olaya bu şekilde değil de evde yemek zehirlenmesi yaşanmaması için bir sağlık önlemi olarak bakmalarını rica ediyorum.

ama şöyle olur, arada çay demlerim çay içeriz, buzlukta dondurma varsa bir kupa da size doldururum, ne bileyim meyve tabağı hazırlarım falan. bunları yaparım ama benden yemek yapmamı istemeyin.

çalışıp para kazanır finansal sorunları da ben çözerim ama yemek yapamam. konuya feminizm temelinde değil de bir insanlık dramı olarak bakılması taraftarıyım.

genellikle z kuşağının marjinal olucam derken sağa sola salça olduğu konuların içinde bu konu da var maalesef.

annem.
pilav yapar yemez
kuymak yapar yemez
yemeğin sonuna kadar herkesin önüne bir şey koyar
sonra da yemeğin sonunda
ancak yemek yapıyorum
ben bir şey yemedim der.
çamaşır koyar makinaya
sanki dersin askeriyede çamaşırcı.
öyle yıkadım böyle yıkadım
çamaşırları
kimse kadrimi kıymetimi
bilmiyor diye yakınıyor.
sonra da hizmetçiyim ben tabi diyor.
46 yıldır yapıyor bunu.
yapma diyorum,
bana karışma diyor.
dünyanın en zor kadını, benim annem.
ona sabretmeyi başarırsam,
cennetlik olucam.
ama işte şeytan bırakmıyor ki.
allahtan son iki üç yıldır sosyolog edasında konuşuyorum onunla
bir şey anlamıyor ama çok kızıyor
bana akıl verme diyor.
nazlı böcek annem işte.
seviyorum ben bu nazlı böceği.
bunları bi okusa var ya
ilk iş sütünü haram eder.
sakın demeyin ona bir şey.*

söylenebilecek çoğu şeyin söylendiği başlık.

açıkçası bazen insanın canı yemek yapmak falan istemiyor. kendine bile yapmıyorsun yani. evde bulduğun dandik dundik ne varsa yiyerek o öğünü yahut günü atlatıyorsun. bir başkası gelip de yemek bekleyince işkenceye dönüşüyor iş.

annem çocukluğundan beri mutfak işleriyle uğraşır. rahmetli anneannem çalışıyormuş. evde 3 çocuk, en büyüğü de annem... kardeşleri aç kalmasın diye küçücük yaşta mutfakla tanışmış. bulaşık falan da cabası.

sonra yine çocuk denecek yaşta evlenmiş ve 2 çocuk doğurmuş. bir yandan da babamın ailesiyle aynı evde yaşadıklarından, yani evdeki "gelin" olduğundan yine mutfak, yine aynı işler.

senelerce o kadar bıkmış ki artık mutfaktan, şimdi yemek yapıp da mutlakta çok uzun zaman geçirirse çarpıntı tutuyor. panik atağa dönüşmüş artık mutfak fikri onda. şimdi siz bu kadına "yemeğim nerde" baskısı yaparsanız her gün bu kadın artık bu mecburiyeti hizmetçilik gibi görmesin de ne yapsın?

bazı insanlar sever yemek yapmayı, yeni çeşitler denemeyi falan. annem onu da zaten sevmediği için iyice eziyet gibi geliyor kadına. teyzem severdi mesela ama zorunluluğa dönüştüğü için artık o da sevmiyor.

neyse. salın kadınları. hele karı koca ikiniz de çalışıyorsanız...

yemek herkesin yapabileceği bir şey olduğu için ne olursa olsun hep yemek işinde kadına bakılması yüzünden gösterilen en haklı tepki.

annem 35 yaşında evlendi, evlendiğinde yemek yapmaktan zerre anlamazdı, babam öğretti ona. sonradan sonradan yemekleri o yapmaya başladı.

abi eskiden benim kafamda hiç böyle fikirler yoktu, hatta diyordum ki yemeği ben yaparım herhalde çünkü hem yapmayı seviyorum, hem güzel yapıyorum. şimdi bu yeni nesil söylemler ağızdan boşaltılmaya başlandığından beri bende bir inat gelişti. bayan değil kadın meselesindeki gibi aynı. artık diyorum ki, yemeği seve seve yapacak. doğrama, ayıklama işlemlerine yardım ederim belki. yemek de seçmem, yememezlik de etmem, geniş geniş rahat rahat yapacak. öyle dışarıdan söylemek yok, hem pahalı hem sağlıksız. köy pazarına ben giderim ya da isterse birlikte gideriz, taze sebze, peynir, zeytin, yağ vs. alırız. yıl dönümünde de mutfak robotu almayı planlıyorum.

günümüz dünyasında ortalama üzeri kazanan evlerde yemek pişmiyor.
insanlar çalışıyor, kazanıyor ve eve geldiğinde onunla uğraşmak istemiyor (son derece de haklılar)

hep söylüyorum, avrupa'da başladı tek tük.
türkiye daha bir ortadoğu ülkesi olduğundan buraya gelmesi 50 yılı bulur.
mutfaksız evler.
hadi geniş bakalım, 100 yıl sonra yemek yapmak diye bir dert olmayacak arkadaşlar.
fast food ile başlayan online sipariş, şu an istediğiniz ev yemeğini söyleyebilirsiniz ortama dönüştü.

örneğin: canınız nohut & pilav çekti.
nohutu önden ıslatacaksın da (ya da fissler düdüklü alacaksın) ertesi güne yumuşayacak, onu yapacaksın pilav vs bulaşığı ayrı dert hazırlaması ayrı dert.
ne yapıyoruz?
hop online yemek hizmeti, 15 dakika sonra sıcacık nohut ve pilav kapıda hem de sadece 100 lira.
100 lira için ne kendimi ne de çevremi yormam.
diyeceksiniz ki: lezzeti senin yaptığın gibi olmaz.
ara araştır, dene kardeşim.
seninkinden daha lezzetlisini yapan da vardır elbet.

kadın sevmez efenim. kadın yorgun argın işten gelip yemek yapmayı, çamaşır yıkamayı, bulaşık dizmeyi sevmez. evde beraber kalıyorsak işleri de beraber yapacağız. beyimiz yoruluyor da biz işte çiçek mi kokluyoruz.

acıkan tencereyi doldursun.

babamın sözlükte bir hesabı olsa idi net bu başlığı açardı.
çevremde gördüğüm kadarıyla evet bu hizmetçilik ve sadece yemek yapmak değil tüm ev işleri demeliyiz. çalışan kadınlar gün içinde eve gidince ne yemek yapacağını düşünüyor, eve gidiyor yemek yapıyor sonra bulaşıkları yıkıyor ya da makineye atıyor sonra tabi çay faslı olmazsa olmaz, eşiniz kendi kalkıp almıyorsa daha can sıkıcı çünkü bazı erkekler kendi yapmaya üşendiği için evde yapılacak her işi kadının yapması gerektiği fikrini ölümüne savunuyor çünkü kendi sadece ve sadece işe gidip çalışıp eve gelince de kendine hizmet edilsin istiyor. tabi yavaş yavaş insanların bu kafalardan çıkıp hayatı paylaşma sorumluluğunu aldığını da görüyorum. hepsi aynı diyemeyiz ama sayıları oldukça az.

yemek yapmak sanattır.

(bkz: masterchef) *

pratik bir insan değilseniz tabii ki o mutfakta saatlerimiz geçer, gerekli pratikliği kazanabilmek içinse mutfakla haşır neşir olmak şart.

ayrıca hazır yemeğe ne para ne de mide, karaciğer dayanmaz; kadını erkeği her birey yemek yapmasını bilmeli, sağlıklı beslenmek adına.

son olarak, kadın erkek eşitliğini belirleyecek tek olgu yemek değildir; "evde yemekleri kadın pişiriyor, öyleyse bu kadın hizmetçidir." saçma bir analoji.

yeni feminist olmuş ergen kız düşüncesidir.

babasının evinde 2 tane hizmetçi ile büyümüş piremsestir.
böyle kızlar evliliği baba evinden kaçış olarak görür, kocasını kendine finansal köle olmasını ister.

eğer ki çalışmayı erkeğin görevi olarak görüyorsanız, yemek yapmak, temizlik ve diğer ev işleri de sizin görevinizdir. ha yemek yapma görevini almak istemiyor musunuz? buyurun siz çalışın erkekler yemek yapsın. evlilik iş bölümü yapılan bir müessesedir. sen tüm gün müge anlı izlerken o adam işe gidiyorsa, o adam eve gidince elbette dinlenecek. oldu senegalli bi' köle bulun kendinize, hem çalışsın hem yemek yapsın hatta hiç uyumasın ek işe de gitsin

bak sakin kalacaktım yine sinirlendim.

not: bu yazı sadece erkeğin çalıştığı durumları kapsayarak yazılmıştır.

yemek yapmak aslında tam anlamıyla hizmetçilik olarak görülmez. sadece toplum kadını doğduğunda ev temizlik çocuk yap bak kapan yok gtünü açma yok mmni kapat yok sen fazla okuma yok guzzulu gurt diyerek kısıtladığından bunlar kadının göreviymiş gibi ele alındığından yemek yaparken bunu hizmetçilik olarak görmek çok normal. harcanan emeğe saygı duymayan insanların olmadığı size bunun görev gibi atfedilmediği bir ortamda olsanız o zaman elbette zevkle yapılan bir aktivite olur. illa yemek yapmak zorunda değiliz. yemek yapmaya ev işlerine meraklı olmak zorunda da değiliz ve kısıtlanmayı da kabul etmiyoruz. son olarak bir eklentiyle de bunu destekleyip bitirmek isterim. ( 08.08)

sevdiğin işi yapmak misali bu. evde genelde kadınlara bırakılmış bir şey. ama o ataerkil düşünce değişiyor yavaş yavaş. hoş evde kadınlara bırakılan yemek işi, sektörel bakıldığında erkek egemenliğinde.

şuan kazandığım kadar parayla başlayacağımı bilsem direkt başlarım yemek sektörüne. evde standart yemekler haricinde yemekleri ben yaparım, keyifle yaparım. tek tek olduğunda hitabeti kötü olan parçaları birleştirdiğinde harika bir tabak çıkıyor.

evde yemek yapmak ile bir uygulama aracılığıyla dışarıdan yemek söylemenin maddi olarak farkı kalmadı.

evde yemek yapmak demek: su harcaması, bulaşık için kullanılacak temizlik malzemesi, doğalgaz ve elektrik harcaması demek. yemeklik için alınan gıda masrafını da eklersek, kafa kafaya gider.

tüm bunların yanında nazlı yarimizin yorgun düşmesi, birlikte tüketilecek zamandan kısma derken koca bir çiğ topu gibi büyüyor. günün sonunda kanepede uyuya kalan bir hatunu kimse evinde görmek istemez. dizi de yarım kalır kapanış seksi de.

hanımı aldatmamak için.. yuvayı kurtarmak için paket servisi şart şu devirde.

en güzeli yemeksepetinden siparişe abanıp manitya yumulmak derim.

mantıklı olan bu.

arkadaşlar çok şaşırtıcı bir şey söyleyeceğim... maalesef hizmetçiliktir. evdeki bir işin sürekli aynı kişinin tekelinde olması veya bu işten zorunlu tutulması yapmadığı zaman azar işitmesi, zamanında hazır olmasının beklenmesi... bakınca evet hizmetçilik. siz herhalde iki üç pasta börek yapmakta ne var sanıyorsunuz olayı.

hizmetçi gibi davranıldığında oluşabilecek algı.

hayat müşterek siz de yardım edin azıcık. ya da dur lan etmeyin, tüm kızlar bana kalsın. ben onları ihtiyaç duydukları sevgi ile sarıp sarmalarım.

bazu erkeklerinse hiç mutfağa girmemesi ama başlığa tanım yazması.

insanın eşi, çocukları, sevdikleri için bir şeyler yapması hizmetçilik değil bir sevinç kaynağı olmalı.