ben herkesten farklıyım hissi

tatlı bir histir. ben bu hisse hep yaşardım.

bu hissi kaybettiğiniz an daha tatlı oluyor. lan farklı değilmişim diyorsunuz. farkında olmuş oluyorsunuz. bence güzel bir his.

daha sonrasında hayal kırıklığına uğramamak adına özellikle uzak durduğum ,hatta benim gibi nice insanların olduğunu kendime tekrarladığım bir durum. fakat şunun da farkındayım ki benim gibi bir çok insan olsa da ben kendi hikayem için biriciğim, kimse için farklı olmak zorunda değilim ,farklılık peşinde olmanın bir esprisi olduğunu da düşünmüyorum.

farklıyım tabi
farkımız tarzımızdır.

meksika'da farklı davranışlar sergileyen insanlara "especial" deniyor, yani özel insanlar, yani kusurlu* bir yönünden dolayı normal davranamıyor diye görülüyor..tabi toplum yapısına zarar veren insanla karıştırlmaması gerekir, çünkü suç işlemek başka bir durum..

ek yapma ihtiyacı:
dünyada "sıradan" davranmak artık "fark edilir" hale geldi..en sevilen şeyler de "sade, basit" olan şeylerdir..gözlemlediğim o yöne doğru gittiğidir..farklılık malının alıcısı genelde cahildir ve cahillik de çok farklı bir şeydir..

doğru bir sanıdır. her birey birbirinden farklıdır.

normal olmayanlara bakıyor renksizliğimi görüyorum.
ben neden normalim diye ağlıyorum.

işin garibi herkes herkesten farklıdır ama bir o kadar da aynıdır. aradan eti, kemiği çıkarırsak geriye şahsiyet kalır ki o da her şeyden farklıdır. bazen farklı hissetmek iyidir, yaratıcılığı ve özgüveni artırır. önemli olan haddi aşıp böbürlenmemekte. çünkü en nihayetinde herkes herkesle aynıdır.

çocukluktan gelen bir histir bu. her çocuk farklı olduğunu düşünür. inanın, hep sorarız ya, hayatın amacı nedir diye. her çocuk bir kahraman olmak ister. biri belki astronot, biri öğretmen, biri doktor, biri bilim insanı, vb gibi mesleklerle birinin/birilerinin kahramanı olmak ister. herkesten farklı olduğuna, özel olduğuna ve hayata bir misyonla geldiğine inanır.

büyüyünce işler değişir tabi. hayalden gerçekliğe geçil yapar. ha , bu arada hayallerini gerçekleştiren var mıdır? vardır elbet. ama ne kadar hayallerini gerçekleştirse de, etrafına baktığında , aslında o kadar da farklı olmadığını farkeder. kendine özgü sandığı özellikleri, başkasında da görmeye başlar ki bu farkındalıktır.

ben ne zaman mı anladım? internetin yoğunlaşmasıyla. özellikle komik gelecek ama, bir ara ekşi sözlük’e dadanmıştım. yazmıyordum ama okuyordum sürekli. orada yaşanan olayları, yazarların hislerini ,kendime özgü sandığım bir çok şeyin aslında çok normal hatta sıradan olduğunu farkettim.

aslında hepimiz çok farklı değiliz ama yine de kendimize özgüyüz.

evet herkes birbirinden farklı özellikler, karakterler barındırır kendinde. bunlar da doğal olarak bir başkasından farklı veya bir başkasının başka bir hali gibi kılar bizi. burda unutulmaması gereken herkesin bir kalbe sahip olduğu, o kalbin düşünmeden, hakedilmeden söylenen her davranışa karşı bir kırılma, üzülme durumuna geçmesi söz konusu. özgüven evet güzel bir şey ama kişi "ben aşırı özgüvenliyim, ben çok dürüstüm" söylemleri altında düşüncesizce hareket edip, özgüvenle kendini bilmezliği, dürüstlükle patavatsızlığı karıştırmamalı. herkes sonunda birbirinin hiç farkı olmayan mezarlarda tüyüne kadar toprak olup gidicek. farklılıklar bizi biz yapan şeylerdir ama bu farklılıklar bizi bizden veya bir başkasını kendinden ediyorsa işte orda durup düşünmek lazım.

haklı bir his. herkes herkesten farklı.

yanıltıcı bir hisse kapıldığınızı gösterir.

herkes herkesten farklı hissediyorsa kimsenin kimseden farkı yoktur .

18-25 yaş arası hissedilen geç ergenlik hissidir muhtemelen. daha uzun sürüyorsa narsizm başta olmak üzere çeşitli bozuklukların habercisi olabilir . olgun insanların kendileri ile ilgili böyle saptamalara ihtiyaçları yoktur.

öyle olmasaydı herkesin parma izi ve dna dizilimi aynı olurdu.

sosyal medyanın bu kadar tutmasındaki en büyük etmendir. herkes ne kadar farklı olduğunu göstermek için sidik yarışı halinde sürekli.

8 milyardan biriyim. ne farkı?

acilen kurtulunması gereken çok ciddi bir yanılsama.

yalnız değilmişim:)

saçma salak egoist bir histir

hem en güçlü hem en zayıf hissediyorum. bazen kimse ben kadar güçsüz değildir diyor, bazense gücüm ile kim yarışabilirki diyorum..
sonra tanıyamadığım taraflarım ortaya çıkıyor ve neden kendimi tanıyamıyorum diyorum, kendimi anlatsam da yetersiz çünkü ben kendimi bilmiyorum..