bir anda gelen yalnızlık hissiyatı

eskiden çok olurdu bana. sonra bir melankoli basar.. aman tanrım evlerden uzak olsun bu hisler.. çok kötü. hiçbir canlı yaşamasın.. şimdi tabi büyüdük yana yana, onun için yalnızlık koymuyor..

kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece ayna karşısında oturdum, sözünü daha iyi anlamaktır.

paul celan veya cesar pavese'nindi.

gece 11 sularında gelen hissiyattır. sözlükte gözlenen durum budur. yalnızlığı gidermek isteyen yazarlar da cinsellikle kendini oyalıyor. kadınlar ise ağlayarak..

her zaman var olan duygunun bir anda boşluğa düşmüşsün gibi bir hisle gelmesidir. yoksa zaten yapayalnızız hem de gerçekten. yalnız değil çok yalnızız. biz önce bizi bildiğimizde o yalnızlık gidecek ama yanına kocaman bir acı verecek

iyi ya da kötü bir şey yaşıyorsun. sonra kafanı kaldırıp bakıyorsun etrafa. hiçlik... en değerlini kaybediyorsun. daha da yalnızlaşıyorsun. çünkü seni anlayan tek kişi de gitti. delirmiş gibi kendini yoğun bakımdaki birine anlatıyorsun. sonra o da gidiyor. kediyle dertleşiyorsun, ağaçla, taşla, gökyüzüyle... ama yapayalnızsın. senin güvenebileceğin ikinci bir akıl yok.

her zaman yalnızızdır arkadaşlar. kafamızın içinde de yalnızızdır. hatta en büyük ve kurtulunmayan yalnızlık da odur. ama bazen o bile çok büyük bir lütuftur. bir anda kendimize gelmek için yalnız kalmamız gerekebilir ya da çok fazla sınırımızı geçen insanlardan sonda yalnız kalmak iyi gelebilir hatta o insanların arasında bir anda yalnız hissetmek oraya ait olmadığınızı size gösteriyor olabilir. bunlarla bilinçlenip yolunuzu öyle çözebilirsiniz. yapmayın etmeyin kendinize bu kadar yüklenmeyin.