bir itirafta bulun

sana karşı hatalarım oldu biliyorum.
ama tüm hatalarımı da,
seni sevdiğim gibi seviyorum.

pişmanım.
keşke daha iyi olsaydım.

kendinizi bulunmaz hint kumaşı sanmayın, gerçekten öyle değilsiniz. parmak kımıldatmaya değmezsiniz.

kendinden emin, özgüven tavan, geri basmayan biri yani "tükürüğünü asla yalamaz" denilen insana "tükürdügünü yalatmış" olmam bana inanılmaz gurur veriyor.
eee o işler öyle değil böyle olur demek oluyor bu.

ön disime tekme atip kirdim. en ondeki 2 disimden sagdakinin yarisi yok.

kadın reyonundan alışveriş yaptım, beğendim yahu güzeldi unisexs gibiydi… *

aslında yalnızlığı seviyor değilim artık, hatta artık yalnızken daha fazla stres olmaya başladım. bundan birkaç yıl öncesine kadar tek başıma konsere gitmekten , tek başıma sinemaya, kahve içmeye gitmekten fazlasıyla keyif alan biriyken ne zaman yalnızlığı sevebilmekten bu kadar uzaklaştım bilmiyorum.
yalnızlığı seviyor olduğum konusunda birçok kişiye yalan söylüyorum, kendime bile. ama sadece bağımlılık gibi bir şey bu. uzun süre tek başına hareket ettiğim için artık insanların yanında daha stresli oluyorum , ama kendi başıma hareket etmekten de bir o kadar stres olduğum için arada bir çelişki oluyor.
hiç değilse alışık olduğum bir şey olduğu için yalnız bir şekilde devam ediyorum ve bu sefer de yalnızlığa olan bağımlılığım artıyor sanki.

yalnız olduğum zamanlarda kendi kendime konuşabilsem hiçbir sorun kalmayacak aslında ortada. bir ara telefonda birileriyle konuşurmuş gibi yaparak kendi kendime bir şeyler anlatmıştım, sanırım o yönteme geri döneceğim.
birkaç saatliğine arkadaş kiralama fikri de mantıklı olabilir gerçi. bir kahve ve eğer kullanıyorsa birkaç dal sigaraya bu kiralama işini halledebiliriz bence.
yol parası kendi cebinden çıkar, orası beni bağlamaz.

kiralık arkadaş aranıyor, dm'den bilgi verilmiştir.

tanımı bitirene kadar yalnız kalma fikri daha cazip geldi. ben ve diğer hayali karakterlerim biz bize yeteriz gibi ama yetmeyebiliriz de .

6 li 7 li yaşlarda sürekli kuzenimle beraber olup , beraber büyüdüğümüz için ona aşıktım.
çocukluk işte :)

çocukken, kuzenim uyuduğunda onun göz kapaklarıyla oynayıp göz kapaklarını bir aşağı bir yukarı kaldırırdım. onun ise ruhu duymazdı.

tartışırken yahut normal bir konuşma sırasında bağırarak konuşan insanlardan nefret ediyorum.

mabadım kesmiyor, yemiyor kaçıp gitmeyi. pısırık kalıyorum hayatımın isteksiz geçen günlerini yaşamak konusunda, hep gölgesindeyim zorunlulukların. 20li yaşlarda kurduğum hayat düşü bu değildi.
geç kalmışlık hissinin, arzusuzluğun, depresif düşüncelerimin, kursağımda dolu heveslerin ağırlığı ayağımda beton bağlanmış gibi diplere çekiyor beni. tutunacak tek dalım yavrum...

bugün bir paket cips yedim.

me too...

aslında normal de sosyal medya da insanlar , gerçek gund3lik yaşam da asla soylemeyecekleri şeyler yazıyorlar yorum yapıyorlar vs. ben buna dikkat ediyorum gund3lik hayatım da konuşmayacagim birşeyi sosyal medya da anonimligin ardına sığınıp söylemiyorum.

bazılarınızın rakı masası muhabbetini merak ediyorum ama götünüz kalksın da istemediğimden bunu dile getirmiyorum*

kafami kiremitle yarip sonra dayak yedim diye ailemi kandirmistim. sebebi yok.

bazen içimdeki şeytanla yatağa giriyorum.

(bkz: erkeklerin kendi iffetini korumasının zor olması)
biz erkekler çok zorlanıyoruz. günümüz dünyasının en büyük problemidir.

artık hiçbir şey yapmaya isteğim yok.
işe bile zorla gidiyorum.
zorla kalkıyorum.
saçımı zorla tarıyorum...

ağza pay vermeyi çok severim.