birini sevmenizi sağlayan detaylar

*ben kolay kolay derdimi, sıkıntımı anlatmam. eskiden zorlardım ama artık hiç anlatmıyorum. takdir edersiniz ki yaşamı zorlaştıran bir şey bu. peki neden anlatmıyorum? çünkü dinlemeyi gerçekten bilmiyoruz, sevmiyoruz. konuşmak için sıra bekliyoruz. beni dinlemiyorsun, beni tanımıyorsun. beni dinleyebilen insanları sevebilirim, anlayabilen insanla kuvvetli bir bağ kurabilirim.

*teşekkür edebilen ve özür dileyebilen insan. bayılırım. yemeğini getiren garsona, iş yerinde çayını kahveni getiren ablaya bir zahmet teşekkür ediver ya. bir elinize sağlık deyiver ölmezsin be.

*mizahımın uyuştuğu insan. canım benim.

*kusur gördüğünde örten insan. bayılırım. kimi insan bir kusur görünce çileden çıkıyor. haddini aşıyor. kapa çeneni sevgili dostum. kime yapılırsa yapılsın çıldırıyorum. bırak çayın çorban beş dakika geç gelsin, ölmezsin. bırak birisi kelimeyi yanlış telaffuz etsin. uygun bir aralık bulup muhatabının kulağına fısıldayıver. vallahi ölmezsin.

*disiplinli, tertipli insan. hayranıyım. beni alsa da ağzıma vura vura eğitse.

*güzel gülümseyen insan. bu kişi vaktiyle bendim. artık içimde beni gülümseten heves kalmadı. bu hevesi hala taşıyan insan varsa sevgiler.

*aracıyla su birikintisinden geçerken yavaşlayan insan. siz cennetliksiniz. sizi allah da sever.

böyle böyle sabaha kadar yazarım ama şimdi müsaadenizle kahve-sigara ikilime dönmem gerekiyor.

benim için sevmekten önce güvenmek geliyor. bu bahsettiğim güven sizin sırrınızı saklaması gibi değil. o da buna dahil ama benim altını çizdiğim güven daha çok karşımdaki insanın ne yapacağına nasıl düşüneceğine duyduğum güven yani tutarlı olması.

mesela kurtlar vadisinde şevko öldürülünce savcı çakır ve polat'ı ifadeye çağırır. ifadeleri sırayla alır. önce çakır sonra polat girer. polat girdiğinde savcı der ki arkadaşın tüm suçu senin işlediğini yani senin öldürdüğünü itiraf etti der.

polat da çakır ne demişse doğrudur der.

mesele polat çakır meselesi değil. birine sizin olmadığınız bir ortamda eşiniz dostunuz aileniz yanında huzurla bırakıp gittiğinizde geri döndüğünüzde ne demişse doğrudur diyorsanız ne ala. bunu dille değil kalple söylemek önemli.

hayatım boyunca hiç kolay sevebilen biri olmadım.
hatta o kadar zor bir kişiliğe sahibim ki üniversiteye başka bir şehre gideceğim için annem çok üzülüyor, çok korkuyor ve endişeleniyordu. benim arkadaşsız kalacağımı felan düşünüyordu çünkü.
birini sevmek benim için çok zor bir uğraş.
seviyorum çünkü:
*bana beni sevdiğini, her daim yanımda olduğunu hissettiriyor.
*bana ve herkese saygı gösteriyor.
(gittiğimiz hiçbir yerde masamızı toplamadan kalkmayız
aman bu onun işi diyip öylece bırakmayız)
*mesaja cevap veremeyecek kadar müsait değilse, müsait değilim yazacam açıklamasını yapar.
oysa ben bu açıklamayı hiç beklemem bile
*birini asla kınamaması hoşgörü ile yaklaşması
*hata da yapsam yanımda olması.
*benim için fedakâr davranması
*gecenin bir vakti de olsa konuşabileceğim.
*bana sonsuz güvenmesi
*hayvanları sevmesi
liste böyle uzar gider...

bunun için öyle çok şatafatlı detaylara muhteşem olmasına yada birçok kriteri sağlamasına gerek yok. gönül gitsin konsun kafi.

detay değil. beni sevmesi yeterli, ben de onu severim. bazen zor oluyor. o zaman uzaktan severim.

hiç bardağımdan su içti diye sevilir mi insan? seviliyor işte. peki göz yaşını mendil vermek yerine eliyle sildi diye? oluyor işte.

(bkz: konu sevmekse detay yaratıyor insan)

mütevazi, saygılı ve merhametli olması gibi detaylar .boşuna sevmiyoruz yani .

sizin laf arasında söylediğiniz şeyleri hatırlayıp hatta aklında tutup bunlar üzerinden size hediye vs. vermesi. hatta me before you filmindeki hediye verme sahnesini örnek olarak gösterebilirim.

beni gözlemleyerek hoşuma giden şeyleri öğrenip bana bunun jestini yapana mest oluyorum.

beni sevmesi yeterli

sözünü tartarak konuşuyorsa severim.

kibar ve samimi olması, ortak ilgi alanları ve düşüncelere sahip olmak.

kelle paça diyince surat ekşitmemesi.

olduğu yerde kendinizi iyi hissediyorsunuzdur. zamanın akışı o olduğunda daha değişik ilerliyordur yada durmuştur.
birini severiz çünkü o'nu sevmek düşüncesi bize iyi geliyordur.
o'nu düşünmek, o'nun sizi sevebilme ihtimali ile hayaller kurmak ne bileyim elini tutabilmek, sarılabilmek vs... bunlar size büyük keyif veriyordur. mesela beklemekte güzeldir. o'nun olduğunuz yere giriş yaptığı o an ne güzel bir andır. birini severiz çünkü boş hayaller ve kurgular üzerine oturup düşünüp sıkılmayız. kurguladığımız gelecekte o"da varolduğu için gayet eğlenceli ve heyecanlıdır.
son olarak birini severiz çünkü özümüzün buna ihtiyacı vardır. sevilmek kadar sevmek ihtiyacımız da vardır.
zira bu duyguyu, verdiği keyif ve haz'ı başka hiçbir şeyde bulabilmeniz mümkün değildir.