21.
bismillahirrahmanirrahim, besmelenin latinize edilmiş arapça'daki tam açılımı olup orijinal arap alfabesi'ndeki yazılışı şu şekildedir: بِسْــــــــــــــــــمِ اﷲِالرَّحْمَنِ
her müslüman, işinin rast gitmesi için besmele çeker ve allah'a dua eder.
her müslüman, işinin rast gitmesi için besmele çeker ve allah'a dua eder.
devamını gör...
22.
allah affetsin tarot okuması yapmaya başlamadan önce gayri ihtiyari söylüyorum her defasında.
devamını gör...
23.
bazıları bismillah der ama yanlıştır. tamamının söylenmesi ve odanın ışığı bile açılırken ağızdan düşürülmemelidir.
“bismillahirrahmanirrahim ile başlamayan her anlamlı iş, bereketsiz ve sonuçsuzdur” (hadis)
“bismillahirrahmanirrahim ile başlamayan her anlamlı iş, bereketsiz ve sonuçsuzdur” (hadis)
devamını gör...
24.
arkadaşlar, yanıma bülent ersoy geldi veya azrail beni almaya geldi... kız o nasıl surat bembeyaz. cin mi lan bu. ay.
zaten şey dedi,
sigırı ıçiliyır mı? dedi, ağzını oynatamıyor ağzını. kesin zebani.
kulhu filan okiyim de gitsin inşallah.
zaten şey dedi,
sigırı ıçiliyır mı? dedi, ağzını oynatamıyor ağzını. kesin zebani.
kulhu filan okiyim de gitsin inşallah.
devamını gör...
25.
bismillahirrahmanirrahim
yeni doğmuş bir yavru en güçsüz haldedir. ne ihtiyaçlarını fark edecek bilinci vardır ne de tedarik edebilecek gücü. ama bir bakarız başında iki insan adeta ona hizmetçilik ediyor. veya hastaların başında güçlü kuvvetli insanları hizmet ederken görürüz. işte bu acz içindeki kuvveti sağlayan şey rahmetten başka bir şey değildir.
eğer masamızın üstünde güzelce hediye şeklinde kaplanmış ve ismimizin yazılı olduğu bir paket görseydik, paketi açtığımızda çok ihtiyacımız olan bir şey bulsaydık bunun bizi tanıyan ve değer veren birinden geldiğine şüphemiz kalmazdı.
şimdi bir düşünelim. zigot halinden yetişkin bir insan haline gelene kadar ülfet perdesi altında ne kadar hediyelerle donatıldık. bir vücut giydik. o vücuda göz, kulak, beyin gibi ihtiyacımız olan uzuvlar yerleştirildi. doğduğumuz anda yiyeceğimiz hazırdı. ve bu yaşa kadar da bizi bir şekilde buldu. bunların hepsini doğa(tabiat) ürünü olarak görmek arkada hükmeden şefkat ve merhamet manalarına kör kalmak demek olur.
kâinat bir bütün, yüz milyarlarca galaksi ve bunların arasında hala gizemi çözülmemiş fiziksel olaylar, karanlık maddeler ile suyun içindeki balık arasında bile bir bağ var. o balığı oluşturan elementler semadan geldi mesela. yani düşününce bize o hediyeleri gönderen zat aynı zamanda kâinatı birden idare eden zat. o'na nihayetsiz uzağız. ama o'nun rahmeti o'nu bize yakın ediyor. güneşin tüm yeryüzünü aydınlatırken bir damla suda da parlaması gibi allah'ın rahmeti de tüm kâinatı işletirken aynı zamanda kalbimizden vücudumuza kan pompalıyor.
işte besmele bunu hatırlatıyor bize. önce lafza-i celal ile başlıyor. tüm azametiyle kâinatın rabbinin kim olduğunu söylüyor. sonra rahman ismiyle dünya yüzünü şenlendiren rahmete özel olarak bakıyor. daha sonra ise rahim ismiyle insanın dış ve iç dünyasındaki rahmet yansımalarını nazara veriyor.
birinci söz'deki örnekte denildiği gibi bu dünyaya birer seyyah olarak geldik. ihtiyaçlarımız sonsuz, bize zarar verebilecek çok şey var. bu durumda olan bir insanın içindeki her şeyle beraber tüm kâinatın rabbine dayanması ne kadar büyük bir gereklilik. ve o rabbin bu teslimiyetin anahtarı olan besmeleyi gönderdiği kitapta 114 defa zikrederek insanın eline vermesi ne kadar büyük bir merhamet. bu rahmetin sahibine ne kadar şükredilse yine az.
(risale-i nur'dan birinci söz'ü okurken aklıma gelenler)
yeni doğmuş bir yavru en güçsüz haldedir. ne ihtiyaçlarını fark edecek bilinci vardır ne de tedarik edebilecek gücü. ama bir bakarız başında iki insan adeta ona hizmetçilik ediyor. veya hastaların başında güçlü kuvvetli insanları hizmet ederken görürüz. işte bu acz içindeki kuvveti sağlayan şey rahmetten başka bir şey değildir.
eğer masamızın üstünde güzelce hediye şeklinde kaplanmış ve ismimizin yazılı olduğu bir paket görseydik, paketi açtığımızda çok ihtiyacımız olan bir şey bulsaydık bunun bizi tanıyan ve değer veren birinden geldiğine şüphemiz kalmazdı.
şimdi bir düşünelim. zigot halinden yetişkin bir insan haline gelene kadar ülfet perdesi altında ne kadar hediyelerle donatıldık. bir vücut giydik. o vücuda göz, kulak, beyin gibi ihtiyacımız olan uzuvlar yerleştirildi. doğduğumuz anda yiyeceğimiz hazırdı. ve bu yaşa kadar da bizi bir şekilde buldu. bunların hepsini doğa(tabiat) ürünü olarak görmek arkada hükmeden şefkat ve merhamet manalarına kör kalmak demek olur.
kâinat bir bütün, yüz milyarlarca galaksi ve bunların arasında hala gizemi çözülmemiş fiziksel olaylar, karanlık maddeler ile suyun içindeki balık arasında bile bir bağ var. o balığı oluşturan elementler semadan geldi mesela. yani düşününce bize o hediyeleri gönderen zat aynı zamanda kâinatı birden idare eden zat. o'na nihayetsiz uzağız. ama o'nun rahmeti o'nu bize yakın ediyor. güneşin tüm yeryüzünü aydınlatırken bir damla suda da parlaması gibi allah'ın rahmeti de tüm kâinatı işletirken aynı zamanda kalbimizden vücudumuza kan pompalıyor.
işte besmele bunu hatırlatıyor bize. önce lafza-i celal ile başlıyor. tüm azametiyle kâinatın rabbinin kim olduğunu söylüyor. sonra rahman ismiyle dünya yüzünü şenlendiren rahmete özel olarak bakıyor. daha sonra ise rahim ismiyle insanın dış ve iç dünyasındaki rahmet yansımalarını nazara veriyor.
birinci söz'deki örnekte denildiği gibi bu dünyaya birer seyyah olarak geldik. ihtiyaçlarımız sonsuz, bize zarar verebilecek çok şey var. bu durumda olan bir insanın içindeki her şeyle beraber tüm kâinatın rabbine dayanması ne kadar büyük bir gereklilik. ve o rabbin bu teslimiyetin anahtarı olan besmeleyi gönderdiği kitapta 114 defa zikrederek insanın eline vermesi ne kadar büyük bir merhamet. bu rahmetin sahibine ne kadar şükredilse yine az.
(risale-i nur'dan birinci söz'ü okurken aklıma gelenler)
devamını gör...