bursa

sıklıkla gittiğim, hüdavendigar parkı ve kent ormanı gibi doğal güzelliklerini barındıran güzide şehir.

botanik bahçesi candır.

tanpınar'ın bursa'sı :

‘bir şehri sevmek, aşka sebep aramaktır’ tanpınar
hocası yahya kemal beyatlı’nın doğduğu üsküp şehrinden iki kardeş (kril alfabesinin mucidi kril ve metodiy kardeşler) eski ismi keşiş, daha eski ismi ida olan uludağ’a hakikat yolculuğu yapar. beyatlı bursa’yı şar dağı’nın devamı olarak görür yani üsküp dağlarının devamıdır hüdavendigar. yahya kemal’in sevdiği bu yerleşim yerini tanpınar sevmesinde ne yapsın.
beş şehir kitabında geçen dört merkezde öğretmenlik yapmış ve ikamet etmiştir. sadece bursa ziyaret ettiği şehir olarak eserine girmiştir. kaybettiği devletin kuruluş ve ilk gençlik yıllarına tanık olan bursa onun diğer dört şehirden farklı rüyalar ve hülyalar saati sunacaktır. ilk yayınlandığında bursa’da hülya saatleri ismini alan denemesi daha sonra bursa’da zaman’a dönüşecektir. şiiri olan “bursa’da zaman” da yapılan diğer değişiklik ise muradiye sabrın altın meyvesi yerine gelen acı takısı olacaktır. ilk değişiklik olan hülya, sözlükte tatlı düş olarak geçmekte. son tahlilde bursa onun için acı ve tatlı düşler sunan mekânın adıdır.
bizim gibi bakmaz etrafına, kimsenin görmediği nesnelerin ötesinde gündüz düşleridir gördükleri. bu rüya halinin insanda oluşturduğu etki onun tabiri ile musikiye benzer. yeşil ’de çinilerde bu sesi duyar, muradiye’de sabrın acı meyvesinde tadını alır, manavkadı camii’nin yıkık duvarları arasındaki erguvan ağacında görür. hepsi yekpare bir halde anlardan oluşan sanat eserlerine, eşyaya ve en nihayetinde şehre dağılan bir ruhtur. bursa’nın ruhaniyetli bir şehir olması da bundan dolayıdır.
bursa’da zaman şiir ve denemesinde ikinci bir zamanın varlığı dile getirilecektir. bu öyle bir zamandır ki dün ve bugünü bünyesinde barındıran tek bir anda buluşan. tanpınar için bursa, “zamanı aksettiren bir aynadır”.

6 ay evvel taşındığım, gerek tarihi dokusu gerek başka güzellikleri münasebetiyle sevdiğim ve hala tanımaya çalıştığım şehir.

kalbimi buran şehirdir. sevdiğimin gelmesini beklediğim, hasret çektiğim şehir.

gün itibariyle gâvur şeyi gibi yanan memleket.

güzel memlekettir severim.

niluferi, dag köyleri, elde kalan yeşil alanları ve sundugu guzel imkanlari ile yasamakta oldugum şehir, tesekkurler bursa

bu akşam iyi esiyor.

ben bursalı olarak bursayı her zaman sevmişimdir. ki zaten şehrin bence en güzel yerlerinden birinde büyüdüm. ulu cami'ye arabayla 10 dakika mesafede olmak, okula gelip giderken görmek bile bence büyük bir şans. fakat bursa son yıllarda gelen mültecilerin osmangazi'ye daha fazla gelmesiyle nilüfer bölgesine kaydı ister istemez ama bana sorarsanız yarı nilüferli olarak nilüferden nefret ediyorum. eski insanlar doğal bir refleks olarak şehirden anlardı bütün eski şehirlere bakın genelde en eski ve kullanışlı yerleri coğrafi açıdan da kültürel açıdan da çok güzeldir. ben nilüfer'e gittiğim zaman sinir krizleri geçiriyorum burası şokomelli çünkü havası çook kötü. bir yeri sevmem için öncelikle havası güzel olmalı fakat nilüfer'in çoğu yeri ova olduğundan ve paragöz müteahhitler dip dibe ev yaptığından özlüce'nin de soğanlı'nın da havası gerçekten çok kötü. heykel'den bile daha havadar bir yerde yaşadığımdan bana katlanılmaz geliyor. ikincisi de kültürel şeyler. bu tamamen öznel bir şey ama ben sonradan oluşturulmuş yapay yerleşim alanlarından nefret ediyorum. tam olarak sonradan görme mekanları gibi gelir hep bana. örneğin dubai ve new york gibi. bu şehirleri sevmiyor musun demeyin çünkü sevmiyorum. ve bence nilüfer de aynı bu şehirler gibi. yapmacık bir yerleşim alanı. arkadaşım insan bir camii, bir kilise ne bileyim bir yapı görmek istiyor yahu. ha bunlar bir şehri çok kötü yapmaz sadece "bence" zevksiz yapıyor. yoksa dubai de new york da gayet muhteşem şehirler hatta istanbul'a modern mimari de belki de 10 basarlar fakat ben daha çok kudüs, paris, medine gibi şehirleri seviyorum.

fakat en nihayetinde mülteci sorunu yüzünden nilüfer'e taşınan bir sürü tanıdığım var ve onlara fazlasıyla hak veriyorum. kimse medeniyetsiz insanlarla yaşamak istemez ben de istemem. bakmayın burada böyle yazdığıma ben neredeyse hiç mülteci sorunu olmayan bir yerde yaşıyorum o yüzden tuzum kuru.

hiç sevemediğim şehir. bana göre türkiye’deki en yaşanmaz ve itici şehir. küçüklüğümden beri de sevmem. hep bana kalabalık iç içe geçmiş gibi gelir. istanbul’a benzer bu yönüyle ama en azından istanbul’un denizi var, oradan yırtıyor.
bu arada lafım bursalılara değil, bursa’ya.

il sınırları içinde yaşadığım 4 yıldan beri zerre keyif alamadığım ,illallah getirdiğim şehir . inegölde temiz nefes alabilmek hayal mesela resmen talaş soluyorsun ,eğlenmek için doru düzgün bir yer yok .

doğup büyüdüğüm ve eğer hayatıma yön verecek olmazsam muhtemelen yine burada öleceğim şehirdir.
tabi bursa'dayım diyorum ama ben diğer yazarlar kadar bursa'yı ne övebilirim ne de yerebilirim. çünkü hiç bilmiyorum desem yeridir. son zamanlarda yavaş yavaş öğreniyor gibiyim, mecbur kaldığım için. ulaşım ücretleri konusunda da "5 büyükşehir arasında en ucuz ulaşım bursa'da" diye bir yalan atmışlar ortaya. inanan da ne bileyim..

arrrap istilasına uğramış şehir. dün akşam setbaşı bekir ustada bir paket yaptırayım dedim, önüm arkam sağım solum arap.

tatsız tuzsuz, söbü bir domates türü. kıraç yada açık domates zamanı geçince konserve yapmak için buna yönelir hanımlar, saman gibi tadı olur.

merkez ilçeleri osmangazi, nilüfer ve yıldırım olan şehir.

bir şehir düşünün ki en meşhur şeyleri kestane şekeri ve şeftali olsun.

ve en erkeksi oyun olan futbolda gol sevinci futbolcuların diz çöküp birbirlerinin popolarına kafalarını dayadıkları bir şekilde olsun

ne varsa suyunda bu şehrin anlamadım gitti.

marmara bölgesindedir. kesin bilgi.

bursanın yerlilerine bir lafım yok, gayet görmüş geçirmiş insanlar ama genel olarak bana çok itici gelen insanları barındırıyor içinde.
genellemek doğru değil elbette ama bir kesim gösterişe inanılmaz meraklı. hasta olursun hastaneye gidersin, geçmiş olsuna gelen kadın hastaneyi bir süzer, hımm iyiymiş burası odalar da lüksmüş diye süzer. anam sağ salim çıkmış, hastane temizmiş falan önemli değil, önemli olan bilmem kimden geri kalmayalım.
evden bir çeyiz çıkartırlar, bütün koliler hediye paketi ile kaplı fiyonk yapılmış. bir düğüne, kınaya gideriz, düğün sahibi iki bazen üç kıyafet değiştirir.
hayır belki de bursaya özgü değil sosyal medyayla coştu diye düşünebilirsiniz ama ben kendimi bildim bileli bu böyle ve nerden baksan 20 küsür sene bursada yaşadım.

rahmetli zeki müren'in de memleketidir. ayrıca bilinenin aksine, kestanesi ile hiç ünlü değildir, çünkü uludağ'ın eteklerindeki köylerde çok az kestane ağacı kalmıştır. kestane bartın'dan gelir, bursa'da yalnızca bu işin endüstrisi kuruludur.

doğusunun muhafazakar batısının ulusalcı olduğu bir şehir. yokuşları çıkmakla bitmez. şehir planı desen yok. çoğu ev olması gerekenin tam tersi yapılmış. üzerine bir de recep altepe denilen başkanımsı abuk subuk yapılar yaparak daha da bk etti. 2 3 günde gezilip sonra defolup gidilmesi gereken bir büyükşehirimsi şehir.