bursa

küçükken bayılırdım bursa' ya. hep aynı yerlerde vakit geçirirdik. sonradan öğrendim ki orası kozahan'mış. biraz dolaşır sonra da kozahan ortasındaki alanda oturup gazoz içerdik. bursa sıcak da bir şehirdi, o yüzden de o gazoz aşırı lezzetli ve ferahlatıcı gelirdi bana.
ulucami etrafında da görmediğim kadar turist görürdüm, ayrıca çok kalabalık olurdu caminin bahçesi. caminin içinde de şadırvan vardı. orda kardeşimle koşar, şadırvanda elimizi yüzümüzü yıkardık. her gidişimizde mutlaka birimiz kaybolur, annemleri de telaşa sürüklerdik.
yıllar sonra gittim aynı yerlere, kozahan'ı hala güzel buldum, cami avlusu yine aynıydı, caminin içineyse girmedim. ancak eskiye nazaran çok çok fazla kalabalıklaşmış, araba trafiği de aynı şekilde yoğunlaşmış.
önceden yaşamak isterdim burda, bursa da eski haliyle güzeldi. hafızamda güzeldir hala.

ufak tefek taşlarını bulamadığım şehir.
manisa ile birlikte sabancı holdinge ait olması muhtemel.

ülkenin en kalabalık 4. kentidir eskiden yeşil unvanı olmasına karşın günümüzde artık bunu temsil etmemektedir

2000'lerin başında bambaşkaydı lan bu şehir.

şimdi tanınmaz halde. koskoca heykel, altıparmak bitti resmen.

zamanında 3 kuruş fazla kira almak için evlerinizi verdiğiniz suriyeliler içinizden geçti. beter olun.

(bkz: mavi dükkan) bursa denilince aklıma ilk mavi dükkan gelir. yani iskender kebapçısı... yaz kış fark etmez kapısının önünde kuyruklar olur.

marmara bölgesinin güney marmara bölümünde yer alan tarihi bir şehrimiz. bursa; iskenderiyle, iznik gölüyle, şeftalisiyle, kestanesiyle vb.iyle ünlüdür. bursa aynı zamanda bir turizm ve sanayi şehridir, türkiyenin büyükşehirlerden birisidir. maalesef ki bu kadar köklü bir kültüre rağmen bursa, muhafazakar bir şehirdir. zamanında üç kuruş fazla para kira almak için evlerini mültecilere satanlar, beter olun çıkarcı adi herifler.

güney marmara'nın en gelişmiş şehri.

güney marmara'nın en suri suri şehri de olabilir.

merkezinde deniz olmayan şehir.
böyle söylediğim zaman genelde bursalı olan insanlar bana çok kızıyor ama olsun. gerçek gerçektir.

bunun dışında, inanılmaz bir kültür birikimi var. bir devirde başkentlik yapmasından mütevellit tarihi yapıları göz kamaştırıcı. hanları ise ayrı güzel. bursa'nın yeşil olduğu zamanları da görmeyi çok isterdim ama ne yazıkki artık burası da sadece beton bursa. büyük şehirlerimizin hazin sonu.

sanayisi gelişmiş olduğundan, ticaret alanında gerçekten önem arz ediyor. özellikle mobilya sektöründe ihracat yapan iller arasında. kaliteleri de buna göre.

birde kestanesi gerçekten güzel.
tabi iskenderini unutmayalım. en iyi yapanı, kent meydanının oralarda ufacık bi dükkan var orası. tarif edin derseniz bilemem ama, bursalılar anlamıştır bence.

hepsinden öte,o orda yaşıyor. güzel olması için başka bir sebebe ihtiyacı yok.

yıllar sonra tekrar taşınmak zorunda kaldığım allahın belası şehir.

ahmet hamdi tanpınar'ın beş şehirinden biri.

türkiye'nin 4. büyük şehri. ayrıca sanayisi de gelişmiş olan şehirdir.

görükle kısmı öğrenciyi sömürme yeri, nilüfer kısmı kısmen yaşanabilecek, mudanya tarafı güzel, beşyol yıldırım tarafları berbat olan uzunca şehir.

yaşamak istediğim şehirlerden birisi. birkaç sene içinde "edit: artık bursa'da yaşıyorum:)" diye yazmak temennisiyle~

bursa, türkiye'nin marmara bölgesi'nde bulunan önemli bir şehirdir. tarihi ve kültürel mirası zengindir. osmanlı imparatorluğu'nun ilk başkenti olmasıyla bilinir. ayrıca, sanayi ve ticarette de önemli bir merkezdir. bursa, doğal güzellikleri, termal kaynakları ve lezzetli mutfağı ile de tanınır.
www.deccanherald.com/brands...

benim için güzelliği çok başka olan şehir. en son taşınmadan önce gittiğimde bir daha bu şehire gelmeyeceğim diye yere tükürüp beni kucaklayan kalbi büyük, yer yer kaotik. yer yer sakinliğini sürekli korumuş şehir. tam 6 yıl yaşadım. 25 yaşımda girdiğim, 31 yaşında çıktığım, şu anki benliğime sahipsem çok büyük katkısı olan 16 plakalı memleket.

hiç bilmediğim sokakları, hiç tanımadığım insanları, hiç yemediğim yemekleri ve hiç tanımadığım aşkım. hepsi içindeydi. havasında sanki bir umursamazlık vardı hep. böyle ne kadar kalabalık olursa olsun, sanki sessizliği kabul etmişti. gerçek anlamda kimse yoktu ilk zamanlar, müthiş bocalıyordum. ailemden, memleketimden ayrı kaldığım, ilk anlarımda ıstırap dolu geçti. öğrendim. kaldırım taşlarını, caddelerini, çekirge, uludağ, merinos, f.s.m, tophane, görükle...

insanların yürüyüşleri, tepkileri, davranışları. hepsi benden başka dünyalar da varmış keşfine eşlik etti. düşünüyorum, hiç gitmeseydim eğer ne kadar eksik kalırdım. ne kadar çok kaybım olurdu. kendi perdelerimi, ütümü ilk defa yapma fırsatım oldu. hele bir an var ki, balkonda yaz zamanı. öyle berrak bir havaya sahipti ki; bir daha öyle bir balkon keyfi yaşamadım. özlediğim ve her zaman özleyeceğim şehir.

beni çok güzel sevdi. beni en zor zamanlarımda kucakladı. bana ev sahipliği yaptı. kalbimin bir parçası hep orada. bazen soran olunca bilinçsiz bursalıyım diyorum.

bnim için yok hükmünde olan bati anadolu şehirlerinden.iskender bir sekilde baska bir kentte de kesfedilebilirdi.çok da aman aman bir özelliği yoktur.keza bilecik,kütahya,uşak ve manisa gibi espriden yoksun, yesil falan olmayan tersine gri ve betonarme bir sehirdir.merkezi haletiruhiyesi halen 1300lü yillardadir.geciniz.

cumalıkızık ve mudanya kısımlarını çok severim bana huzur veriyor ama bursa'nın merkezini pek gezemedim.

bir zamanlar '' yeşil bursa '' olarak anılırdı. gerçekten de uzun yıllar osmanlı'nın başkentliğini yapmış, hakikaten de verimli topraklara sahip yemyeşil bir kentti bursa.

uludağ gibi bir su ve turizm kaynağına sahip bir kenttir bursa. defalarca gittiğim bursa'da o eski bıçakçılar çarsının yakınındaki iskender'de az iskender yemedik. şimdi duruyor mu bilmiyorum. lise'deyken bir uludağ gezisinde gecenin bir vaktinde bursa'da mola vermiştik, şehir merkezinde yani. tabi saat 4:00 civarı bir şeydi. indik bir çorbacı vardı, bari gidelim bir çorba içelim dedik. bir girdik içeriye, ne kadar pavyondan çıkan varsa buraya gelmiş. biz tabi kız erkek girdik, girdik ama bayağı bir tedirgin olduk. sonuçta 17 yaşında falanız. bu anım da böyle kalsın bursa'yla ilgili.

önceden şehire uzaktan bakınca yemyeşil bir dağ ve düşük katlı apartmanlar ve evlerle oluşmuş bir şehir gözükürdü. şimdiyse o afedersiniz artık y****k gibi toki binalarını şehrin adeta bağrına sapladılar ve iğrenç bir görüntü oluştu haliyle. çok çirkin oldu bence, o eski yeşil bursa bitirildi diyebilirim.

biz mesela her geçtiğimizde illa ki uludağ'a çıkar ve ulu çınarın altında mangalımızı yapardık. o zaman o çınarın altında kendin pişir kendin ye tarzında bir restoran vardı. oturduğunuz zaman tüm manzara ayağınızın altında olurdu. tabi o zaman o restorana herkes gidebiliyordu şimdiyse fahiş fiyatlarla gündeme geliyor o yoldaki tesisler. türklere değil zaten araplara hitap ediyorlarmış güya. yani uludağ'da da artık ipin ucu kaçtı ve maalesef arap turist akınıyla adeta asimile oldular.

şehrin bir takımı vardı bir zamanlar. süper lig şampiyonluğu yaşamış ve şampiyonlar liginde mücadele etmiş bir takım. şimdiyse 3.ligde ve battılar. herhalde bu gidişle yok olacaklar. amaçları da zaten o takımı yok edip yerine arap sermayesiyle satın alınmış yeni bir takım kurmakmış. e bir yazıklar olsun da buna denmeli.

yani sonuç olarak '' yeşil bursa '' gitti yerine ''çirkin bursa '' getirildi. bence de yazık oldu.