cahit sıtkı tarancı

cahit sıtkı tarancı, türk edebiyatının en önemli şairlerinden biri olarak kabul edilir. 4 ekim 1910'da diyarbakır'da doğan tarancı, "otuz beş yaş" şiiriyle özdeşleşmiş ve "sanat için sanat" anlayışıyla yazdığı eserleriyle dikkat çekmiştir

memleket isterim
gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun
kuşların çiçeklerin diyarı olsun.

memleket isterim
ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
kış günü herkesin evi barkı olsun.

memleket isterim
yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun
olursa bir şikayet ölümden olsun

asıl adı hüseyin cahit olan, şiirlerinde ölüm ve yaşama sevinci gibi zıt temalara ağırlık vermiş daha çok şiirlerindeki melankolik yönüyle dikkat çekmiş olan şairdir.

bir çok şiirinde ölüm korkusunu dile getirmiştir.

küçükken babası balkondan aşağı sallandırmış.* bundan dolayı ölüm korkusunu her zaman yanında taşımış, şiirlerine yansıtmış.

serenad

kimdir bana gülümseyen yeşillik balkonundan
demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor.
bir gülüşündü gençliği döndürdü yolundan;
yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor.

güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikayeme;
çok değil evi barkı unutup sana uyduğum,
ancak sen tazelikte gül yaraşır pencereme;
uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum.

eğil bak suya, ordadır güzelliğin, gençliğin.
sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasın
yorgun başımı göğsünde emniyette bileyim;
artık taslarımız ayrı çeşmelerden dolmasın.

cahit sıtkı tarancı

otuz beş yaş deyip insanın ömrüne tokatı basan, sonra da şiiriyle teselli eden şair. hayata bakışı hem melankolik hem de samimi... bir bakıyorsun ölümle cebelleşiyor, bir bakıyorsun şiirle biraz daha yaşayayım diyor. türk edebiyatının hem hüzünlü hem de içten gelen seslerinden biri, yani kelimelerle varoluş krizi yaşatabilen adam.

lisede daha yaşamın baharında öğretmenimizin ezberlettiği otuz beş yaş şiiri hepimizi melankolik yaptı o dönem. şiiri, anlamını konuşalım da neden ezberletip haftalarca tek tek okuttu anlamadım hiç.
kendi mi dertliydi acaba? yaşı da belki 35ti.