canını acıtan en kötü şey

umutsuzluk

gidemeyişim.

sevmediğim bi yerde, denk gelmek istemediğim insanlara maruz kalışım. sıkıştım. şu yaşıma kadar başıma gelen her şeyin altından kendim kalktım. kimseye yaslanmadan. derdimi durup düşünmek için dinlenemeden çözümünü bulmakla uğraştım hep. onca derdin arasında süregelen en büyük kaosum, sıkıştığım araftı.

yeniden ayağa kalkmak zorunda olduğumu bildim hep. hala aynıyım. ne kadar dipte hissetsem de, ne kadar artık gücüm kalmadı, umutlarım bitti desem de, ne yaşama hevesiymiş lan arkadaş diye hayretler edip, değmeyecek bi yaşantıyı el mahkum idare ettiriyorum işte. bir daha bu yaşıma gelemeyeceğim, bir daha bu savaşları vermeyeceğim. yeni savaşlar ekleneniyor her yeni gün. bıktım. çözdüm dediğim hayatın akışına kapılmaktan. yoruldum anlıyor musun?

insanlardan kaçabiliyorum en azından fakat kendimden asla. kendimden kaçmak istiyorum fakat bu asla olmuyor, olmayacak da. bir insan kendinden nasıl kaçabilir ki?
aynı yokuşun başına tekrar tekrar gelip, o yokuşu çıkmaya çalışmak ve çıkmaz sokaklardan kurtulamamak canımı acıtıyor.
her gün kendimi aynı yolun başında bulmak beni mahvediyor.
‘umutsuz olmaman lazım, bir şeylere tutunmalısın’ diyorum fakat bunu söylemek kolay olduğu gibi eyleme geçirmek çok zor. depresif bir ruh halini kendimle sürüklemek bana acı veriyor. ikimizden birisi dünyayı terk etmeli, ancak böyle huzura erebilirim. aslında…canımı acıtan en kötü şey kendimden bir başkası değil. bunun farkında olmak ve bir çözüm bulamamak beni çaresiz bırakıyor.

kimsenin beni anlamaması. herkesin kolay yolu seçmesi.

ösym...

kurduğum hayallerin gerçekleşmeme ihtimali.. rüyalarıma giren, olmayacağını bildiğim, olmasını istediğim her şey,bir şey..
imkansız yoktu benim dünyamda varmış öğrendim.. her şeye gücüm yeter sanırdım da bazı şeyler değişmezmiş bildim..
peki bu bana nasıl etki etti
1 bir daha bu yola girme
2 kendini bil ertelediğin ne varsa şimdi yapma vakti
3 düşün.. sevmekten yine de vazgeçme çünkü her şeye rağmen sevmek çok güzel..

bir dönem çok ağır squat yapardım haftada 3-4 gün. bari tutuş pozisyonundan dolayı yoruldukca dirseklerime daha da baskı binerdi antrenman sonrası agrinin sakinlesmesi icin 7-8 dk yakan derecede sıcak suyu dirsek bölgeme tutardım lakin bir defasında ağrı öyle bir vurdu ki acıdan yerleri tirmaliyordum. işin kötü tarafı sıcak su da sakinlestirmiyordu.
yaşadığım 3n şiddetli acı şüphesiz tendon agrisiydi.

aileden birisinin ölümü.

bugün kıymetli olanın yarın benim için hiçbir şey ifade etmemesi.

herkes edebiyat parçalamış lakin kimse boşluğuna gelip yerde duran minik legolara çıplak ayak basmamış sanıyorum.

yemişim aşk acısını, yalnızlığı, hayalleri o saatten sonra.

o sıkışmanın vuku buldupu vücutta kendini soğuk terler eşliğinde wc atarsın ya titreye titreye kemerini düğmelerini açarsın, sıyırırsın tumanını rahatlarsın sonra bir bakarsın ki wc kağıdı yok işte öyle bir canın yanar ki.

fizyolojik olarak, kardeşimle kavga ederken cok kaliteli bi uçan tekme yemiştim. hiç unutamam cama çarpıp yere düştüm .

çocukken kafayı yardığım bi sehpa vardı şeytan gibi bi şeydi allahın belası adi köpek..

yok sayılmak.

her şeyin bir sonunun olduğunu bilmek. mutluluk bile acı veriyor çünkü sonu var biliyorum.

5 yıl önce bugün bu saatlerde dinlediğim bir ses kaydı. hayatımı başıma yıktı. canımı en çok acıtan şeylerden biriydi..

platonik aşkın başkasıyla görüşmesi.

insanın kendinden uzaklaşmaya başlaması.

küçük iskender ile tanışamamak.