cehenneme gidildiğinde yapılacak ilk aktivite

savaş çıkarırım gibi geliyor.

çocukken dayak yediğim bi gün şunu fark etmiştim. öyle ya da böyle dayak yiyordum. yediğim dayak aslında benimle ilgili değildi, dayağı yiyordum çünkü dövmek istiyordu. mesele buydu. öyle olunca dayak sırasında ağlamayı bıraktım. çünkü dayak ağlayınca bitiyordu. ha bir tokat yemişim ha 10 tokat, arasında bir fark göremiyordum. her türlü onur kırıcı buluyordum.

dayak sırasında beni döven kişinin gözlerinin içine bakmaya başladım. ağlamadığımı görsün diye. bu sefer ağlatana kadar dövmeye başladı. öyle olunca şunu düşünmeye başladım. öyle de öleceğim böyle de, hiç olmazsa savaşı ben kazanayım, o ağlasın. hakkat beni döven artık baktı ben ağlamıyorum, kendi ağlamaya başladı.

o günden beri aynı ruh hastalığım devam ediyor. öyle ya da böyle öleceğim kafasındayım. o yüzden pek geri adım atmam. oraya gittiğim zaman olacaklar belli. yanacağım söylenene gore. sahiden cehennem varsa ve zaten öyle ya da böyle yanıyorsam o zaman oradan çıkmak için yanarım diye düşünüyorum. her türlü zaten yanıyorsak neden öylece oturup yanalım?

bu nedenle cennet ve cehennem bana biraz ilginç gelir. insan sürekli acı verilecek, sürekli işkence edilecek ve daha önemlisi hiçbir zaman o kadarını hak ettiğini düşünecek bir varlık değil, olamaz. ya da cenneti hak ettiğini düşündüğü zaman azına razı gelecek bir varlık hiç değil. ben bu nedenle asıl kaosun cennet ve cehennem varsa oralarda çıkacağına inanıyorum.

sanki çok eğlenceli olacak gibi geliyor bana.

bi bakmışız, beni cennet ve cehenneme bile almaya layık görmüyorlar, akıl yaşımı 6 çıkarıyorlar. sahiden çok onur kırıcı olurdu bu. çok üzüldüm şu an.

oraya gidene kadar aklınız neredeydi? madem gittiniz az bronzlaşın.

günlük rutinime devam ederim diye düşünüyorum.

ee kul nasıl biliyorsa yaradan öyle değil miydi?

benim bilişim bu yönde.

madem cehennemimizi kendimiz yaratıyor, odunumuzu kendimiz taşıyoruz o tarafa eh bir zahmet ben de kendi yaşamımdan bir şeyler taşıyayım ötelere.

herkesin cehennemine kimse karışamaz.
saygılar...

- zebani beyciğim rica etsem diğer arkadaşlarımın isimlerini sorgulatabilir miyiz?

daha çok günah işlemek.

charles darwin'i arardım, ona soracağım şeyler var.
aa tabii stephen hawking'i de unutmayayım.

sakız var mı diye sormak ... burda o kadar sorulduki ...sakız benim için kırmızı çizgi ....

kendi ateşim için odun toplarım herhalde .

tanıdık var mı diye bakınırım

büyük ihtimalle hepimiz altımıza yapcaz ilk önce . sonra wel come to cehennem jsjshd

bahsedilen kadar kötü olup olmadığını düşünürüm ve mümkün olduğu kadar keşfetmek isterim.

"beyler kürekleri bırakın iki dakika, ben karşı cennet mahalleden geliyorum. mangala bir el arabası köz alıp hemen çıkıcam, hadi gözünüzün yağını yiyim"

hayatta kalmak. tıpkı dünyadaki gibi.

artık kişinin kendi iradesine bağlı tercihler dönemi çoktan bitmiştir.

başlık altındaki espriler sözlüğü bırakma sebebi olabilir.

selamın aleyküm abi, buralarda efe aydal diye mavi gözlü bir eleman gördünüz mü ? ona iki çift lafım var...

bu dünyada hiç yapmamış olsam da orada yüzüne dümdük tanrıya sövmek olabilir. hesap vermeye değil sormaya geldim dayıoğlu diyebilirim.

şair demiş yaa ''marş söylemeden ölmek bize yakışmaz'' orada da bu şiarla, laf söylemeden yanmak bize yakışmaz müdür der kendi kazanıma atlarım.

cennete gitmek için dua etmek

zebanilerle karışıklıklı kahve içerek sıcak ortam kurardım.

hepsi tanıdık olacağından ötürü, hal hatır sormak lazım.