cesaretim olsa yaparım denen şeyler

asıl cesaretim değil de gücüm olsa şu devlet düzeninde ki saçma sapan boş müdürleri o devlet dairelerinin köpeği yapardım. çok boş müdür var.

kimsenin beni tanimadigi bir yere gitmek herkesi ve herseyi arkamda birakmak.

okuduğum bölümü bırakıp ticarete atılırdım.
şimdi bi düşündüm de iyi ki yokmuş.

(bkz: bungee jumping)
(bkz: rafting)
(bkz: paragliding)
(bkz: skydiving)
(bkz: aşık olmak)
(bkz: beş parasız dünya turuna çıkmak)

(bkz: intihar)

ailemi ne kadar çok üzeceğimin farkında olmak beni durduruyor. cesaret edemiyorum onlara bu acıyı tattırmaya. ha intihar etme isteğim de büyük çöküntüler falan değil. 30 u bitiricem artık hayatımda yaşadığım en büyük acı; annemin, beyninde pıhtı atması sebebiyle 4 gün hastanede yatmasıydı. bunun dışında güzel bi çocukluk, kafama göre takıldığım lise yılları, 10 yıllık üniversite hayatı, ekonomik olarak kimseye muhtaç olmama. şimdilerde de kendi kendime(tamam hadi arada destek alıyorum) yetiyorum. genel bi isteksizlik var, hırs yok, yoğun bi mücadele gücüm yok. öylesine yaşıyorum.
2 gündür tansiyonum düşüyor. dün akşam arkadaşımla evde yemek yedik, başım döndü yine, uzandım. kanka ben gidiciyim bak dedim.
"ne güzel olur di mi? tertemiz kurtulursun. iyice uyuz olurum sana." diyor. o da benim düşündüklerimi düşünüyor hayata karşı. biz neden böyleyiz, çözemiyoruz.

ışimi kurarım, zekami ve duygularımı insanlardan gizlemeye çalışmam . aklıma geldikçe güncellerim cesaretim sıfır olduğu için yapamadığım çok şey var

hiç tanımadığım ama çok yakışıklı bulduğum birinin yanına gidip ona "çok yakışıklısın" demek; cesur olmaya bununla başlayabilirim mesela.

norveç e turist vizesiyle gidip, evlenip orada kalmak.

uzaktan uzağa hoşlandığım kişinin yanına gidip merhaba diye konuşmak, konuşmaya çalışmak gibi delilikler yapabilirim.

düşünüyorum da hayatım şu an anlık cesaretlerden yoksunmuş. yazacak bir şey bulamadım ya... ama bir zamanlar bir şeyleri yapmak için hiç cesaretim yoktu. içimde çığ gibi büyüyen fikirler, duygular vardı. sonra o bombanın pimini çektim ve şimdi harikayım.

diyeceğim o ki, cesaretim olsa yaparım demeyin, yapın ve rahatlayın.

göz kapağı ameliyatı. bir süredir doktor araştırıyorum ama başarısız ameliyat hikayeleri beni korkutuyor.

bir bilet alıp bu şehri terketmek.

cesaretim var ama şimdi değil.*

istifa eder, başka şehre çeker giderdim.

düz adamım ben, cesurluğum bile anca bu kadar.

yüksekten çok yüksekten buz gibi suya atlamak

bu başlık üzerine düşündüm,ama bunlar cesaret değil de param olsaydı yapabileceğim şeyler diyip vaz geçtim.

çay bardağını elimde sıkarak kırmak.

bungee jumping. çok isterdim ama nerede bende o nefaset o irade o çılgınlık.

bir hayvan sahiplenmek çok istiyorum fakat bunu yapan dostlarımdan gördüğüm kadarıyla gerçekten çocuk gibiler bilhassa köpekler. aşıları var, tıraşları var. bir de bahçem yok eve kapatmak istemiyorum hayvanı. doğası bu değil. çok sıkılır. zulüm olur resmen. o yüzden yapamam. gerçekten çok fazla ihtiyaçları var. kendisiyle çok meşgul olan biriyim yeteri kadar ilgilenememekten korkmasam bir hayvan sahiplenirdim. kediler daha bağımsız hayvanlar evde de yaşayabiliyorlar fakat ben de kedi sevmiyorum. miyav olduğuma bakmayın. o bi nik. kedilere kılım.

damdan dama atlar, sonra da bunu kameraya çekerdim.

yapmak istediğim çok şey var sadece geleceğimi düşünmem gerekiyor yada aile sorunsalı mutlaka bir sebep oluyor ve ben bunu yapamıyorum :'(