çilek reçeli

çilek meyvesinin şekerle kaynatılmasıyla oluşturulan reçel türüdür.
rengi, kokusu, tadı; insanda çocukluk anılarını uyandırır.

çilekleri yıkayıp biraz suyu süzüldükten sonra saplarından ayıklayın. kücüklügüne büyüklügüne keyfinize göre dograyın. tencereye bir sıra cilek bir sıra toz seker olacak sekilde seker ilave edin. bir gece kadar bu şekilde bekleyince seker tamamen sulanıyor. hic su ilave etmeden kaynatın. çilegini bol tutun seker epey sulanan birşey çünkü. ne kadar kaynatacağım derseniz ben porselen bir tabağa bir tatlı kaşığı kadar alıp sogumasını bekleyip eger koyulaşmış agdalaşmışsa biraz olmuş diyorum. bir kaç damla limon yada 1 tatlı kaşıgı limon tuzu koyup az daha kaynattınız mı receliniz hazır.

reçellerin şahı.

evde yapılırsa kaynarken üzerinde pembe bir köpük oluşuyor onu bir kenara ayırırsanız değişik bir yapısı var köpük gibi ve tadı reçelin kendisinden daha güzel.

bu sabah kaynattığım reçel. cuma günü bir daha kaynatacağım. sanırım işi gücü bırakıp reçel imalatına başlayacağım.

en sevdiğim reçel. tabii biz yapalı 2 hafta oldu.

neden bilmiyorum ama peynirle çilek reçelini çok yakıştırıyorum birbirine özellikle ezine ya da bergama tulumsa o peynir çok daha keyifli oluyor kahvaltıda.

yazın aldım beş kilo çilek ve reçelini yaptım internetten tarifine baka baka. kolaymış, güzel de oldu. suyu bulanık olmasın diye biraz da limon sıkmıştım içine. tek sorun bozulmadan yiyemeyeceğim sanırım.

bana yozgat'ı hatırlatır çilek reçeli.küçüktüm.sinobun küçük bir ilçesinde eski bir evde yaşardık.annem babam ve iki kardeşimle.babam mevsimlik işçiydi.istanbula giderdi çalışmaya büyük otobüslerle.hep merak ederdim bu otobüslere binmek nasıl bir his bırakıyor insanda.babam giderdi.bizse dönerdik eski eve.bir gün ilk defa büyük otobüse bindim.yozgatın bir ilçesinde tuğla fabrikasında çalışmaya gidiyordu babam.bizide götürdü.yoğurt bidonları içinde reçeller vardı.kokusunu çok severdim nedense.

armuttan yapılanı çilekten yapılanından daha iyi olan reçel. çilekten herkes yapar çilek reçelini. mühim olan armuttan çilek reçeli yapabilmek. şeker dengesine dikkat etmek lazım ama. çoğu kez fazla şekerli olabiliyor.

çok severim. annem biz çocukken yapardı, büyüdükten sonra ara ara. ve sonralarda yapmayı kesmişti o yüzden bazen hazır alırdım. o lezzeti olmazdı ama kullanışlıydı. yaş pasta yaparken blender'den geçirip meyveli yapmak daha kolay, kokteyl yaparken içine çilek aromasını katmak. (meyvesi çoğu gdo'lu oluyor.
ve canım dağ çileklerinin vakti sınırlı.) bir de direkt yemek var.
ben bunları kendimce keşfettiğimden beri (birkaç ay önce) birkaç küçük kavanozu bitirdik. normalde kahvaltı öğünü olarak kalınca hemen bitmiyor. çünkü kahvaltıda ne tatlıyla açılış yaparım ne de yemek isterim. daha sonra canım tatlı çekerse minik (1-2 yemek kaşıklık) dondurma kasesine biraz koyar onu yerim. evde de çilek reçelini o kadar seven bir tek ben varım. bu eşsiz lezzeti nasıl sevmezler anlamıyorum. (başka reçelleri seviyorlar; kayısı, incir vs. çilek ve ahududu yanında bunlar ne?)

bütün gün kaynayan tencere. şimdiki hatunlar yapmaz. gerçi ben de olsam yapmam.