çocuk yaparak evliliği kurtarmak

iki canlının kör topal ilerlettiği fiili üçüncü canlı kurtaramaz, ancak öteler.

1. yılda karşınıza çıkan sorunlarınızı "çözülemiyorsa" 3. - 5. - 15. yılda çözemezsiniz tekrar tekrar, karşınıza çıkması muhtemeldir. kronikleşmiştir, kanserleşmiştir. çocuk burada hücreye kemoterapi etkisi gibidir. o bölgedeki sorunu anlık bitiri, başka yerden tekrar patlak vermesini engelleyemez.
evlilik, * başlangıçta aşk üzerine, ortası sevgi, son zamanları da zorunlu saygı üzerine yürür. fotofinishi ise galibi olmayan at yarışı gibidir, bitirmek için sprinte kalkmaktır.
klişe sözdür "evlilik aşkı öldürür" derler hep. nadiren bitirmeyebilir, ancak fena yıpratır, eksiltir bir şeyleri. aşk biterse bir süre daha sevgi için katlanılır belki. işte çocuk burada devreye girer. partnere saygıdan çok, çocuğun geleceğine saygının sorumluluğu
geciktirir bir şeyleri. süreç biraz daha uzar, belki mecburen uzatılır. ardından son viraja gelinir, düzlüğe çıkılır, sprinte kalkılır, fotoya yaklaşılır... yarış biter kazananı olmaz, en az üç kişi kaybeder.

evliliklerin bitmesinin temel sebebi bence tarafların yeterince üretken olmamasıdır. her gün neşe saçan bir çift artık gülecek bir şey bulamayınca evliliği kurtarmak adına bir çocuk dünyaya getirip bağlarının kuvvetleneceğine inanırlar. çocuk balici olur.

kurtarmak değil de uzatmak diyelim biz ona.

evliliği batırmanın, çirkinleştirmenin, yozlaştırmanın bir başka yoludur.

çocuğu kurban etmektir.

çocuk yaparak bir evlilik kurtulmaz aslında sadece çocuk için anne ve baba birbirine katlanmayı kabul eder.

bir arkadaşım demişti ki, batan bir gemiye yeni birini almak gibi saçma bir düşünce. en basit ve anlaşılır açıklama bu olsa gerek.

sıçma eyleminden sonra sıvama eylemine geçiş.

çocuk sahibi olmak sadece iki kişiyi değil çok daha büyük bir kitleyi etkileyebilecek bir durum.
sağlıklı düşünce yapısına sahip olmayan, düzgün gitmeyen bir evliliği kurtarmak için çocuk sahibi olmak isteyen kişiler kelimenin tam anlamıyla bencildir.
çünkü doğacak çocuk mutlu bir ailede dünyaya gelmeyecek, aile olmanın güzelliğini tadamayacak ve mutsuz bir büyüme sürecinden geçecektir. mutsuz büyüyen çocuklarla dolu dünyamız ve hepimiz biliyoruz ki tüm kötülüğün nedeni; mutsuzluk, mutlu olamadığı için kişinin öfkesini diğer tüm insanlardan çıkarması.

evliliğe olan bakış açısıyla ilgilidir, olabilir...

ayrılığı yıllar sonrasına erteleyen garip davranış. yapmayın kardeşim, sonra sevgisiz büyüyüp bize bela oluyorlar.

bir de masum çocuğun hayatını mahvedecek çomar zihniyetidir.

(bkz: yok öyle bir şey)

çocuğu siper olarak kullanmak ve çocuğun tüm bu süreçte aldığı yaralarla hayatı boyunca yaşamak zorunda kalmasıyla sonuçlanan eylem.

boşanmış aile çocukları buna.....

sonra boşanamayıp hayatı kendilerine zindan eden çok insan tanıyorum.. kurtarmıyor işte mecbur bırakıyor bi anlayın artık..

bu nasıl bir mantıktır anlamıyorum ki. mutsuz ilişkiye, bir de çocuk getirip neden o günahsız evladın hayatını mahvediyorsunuz.

sorunlar konuşarak halledilir. ha olmuyorsa zorlamanın lüzumu yoktur. çocuk büyümeyecek mi?

"bir insan nasıl ziyan edilir"in karşılığıdır. sizin ilişkiniz yürümüyor diye dünyaya kanlı, canlı, hisleri olan bir insan getirmek inanılmaz bir bencilliktir. çocuk elbette asla "tam bir çözüm" olmaz ve bu hiçbir suçu günahı olmayan çocuk, çok küçük yaştan itibaren travmalarla büyür. büyüyüp bağımsız bir birey olduğunda bile bu gelen travmaları hep taşıyacaktır. çok korkunç bir şeydir, yapmayın.

bencil bireylerin çoğu zaman yaptığı bu olay: evliliği kurtarmaz, sadece mutlak sonucu geciktirir. sonrasında doğacak çocuğun hayatını düşünmeden alınmış en yanlış karardır. böyle bireylerin değil çocuk yapmak bir yana, evlenmeyi bile düşünmemesi gerekir.

tam tersi evliliği yokuşa da sürebilir...