çocuk yaparak evliliği kurtarmak

yapılan en büyük yanlıştır. bebek olur anne babanın ilgisi bi süre ona kayar birbirlerine bulaşmazlar herşey iyi gibi gider yada dolmaya devam eder.sonraki patlamalar daha sert olur çocuk arada heba olur bu devam etmenin mutsuzluğu çocuğa yüklenir toparlayalım derken daha da batar. herhalukarda zarar görecek olan hiçbirşeyden habersiz dünyaya gelen o yavru olur. bitmesi gereken olduğu yerde bitmeli bazen kangrene gerek yok

evli insanların düşeceği en büyük yanlıştır. evlilik ''kurtarılacak'' kadar kötü duruma düştüyse bu demektir ki karı koca arasında büyük problemler var. bunları çözmeden bir de çocuk gibi büyük bir sorumluluğun altına girmek rulet masasında elinizde avunuzda ne varsa ortaya koymakla eş değer bir risktir. bunu dünyaya getirilecek çocuğa yapmaya kimsenin hakkı yok. yahu bu çocuk oyuncağı değil ki olursa olur olmazsa da boşanırız denilsin. hadi yaptınız çocuğu ve evlilik de kurtarılmadı sonra ne olacak. sonrası şu ''ya abi mutsuz anne babanın yanında olmasındansa boşanmak çocuğa daha iyi gelir'' diye zihinsel mastürbasyon yapıp ancak kendinizi tatmin edersiniz. olan yine çocuğa ve velayeti kimde kalacaksa ona olur.

çocuk yüzünden evli kalmak zorunda olmak da bir eziyet değil midir?

sadece kendinizin değil çocuğun da başını yakmanıza neden olan çözüm şekli..
boşanma noktasına gelmişse zaten dikiş tutmaz artık.

senin bitmiş evliliğini en iyi hukukçular bile kurtaramazken sırf o insanla arandaki en güçlü ortak bağ diye bir çocuk nasıl kurtarabilir?

evlilik kurtulmasına kurtulmaz da olan arada kalan çocuğa olur.

kötü geçen günlere bir kişiyi daha yaşamak zorunda bırakmak hem de bu kişi o günlerin içine doğacak bir yere kaçmasına da imkan yok.

ilerleyen zamanlarda işlerin iyice sarpa sarması halinde boşanarak çocuğu kurtarmakla sonuçlanacak durumdur.
değişen hiçbir şey yok, boşa zaman kaybı özetle.

o çocukları senelerdir takip etmek zorunda kaldım. kurtulan kimse yok. cocuk dahil.

o çocuğu mahvetmektir.
yatak odasına değil adliyeye gidin.

cahil evlilerin mahvolmuş evliliklerine bir kişiyi daha dahil ederek,evlatlarının hayatını mahvetmek amacıyla yaptığı en büyük hatadır.evlilik çocukla kurtarılmaz,bitmiş,kavgalı bir evlilikte hiçbir çocuk mutlu olmaz.

tam olarak bir moron hareketi.

evlenince birinin değişmesini beklemek, çocuk yapınca birinin değişmesini beklemek, birinin değişmesini beklemek, öylece beklemek.

yazık o masuma.

gövdesinde hasar olan gemiye bile bile yeni yolcu almak gibi

-hakim bey, biz boşanmak istiyoruz
-sebep?
-şiddetli geçirimsizlik...
-hmmm, mübaşirrrrrr, odayı hazırla çiftlere...

mutsuz bir ailede çocuk olmak

hataların en büyüğü.
yapmayın arkadaşlar.
kendinizi düşünmüyorsanız doğacak çocuğu ve onun psikolojisini düşünün.
sizin sevgisiz kavgalı, tartışmalı bir ortamda büyüttüğünüz her çocuk büyüdüğünde başkalarına zarar veriyor
sadece siz değil herkes savaşıyor

kaleye atılan topu gol yiyerek savuşturmaktır.

eşlerin hangi mantıkla işe yarayacağını düşündüklerini anlamadığım yöntem.
genelde benim çevremde gördüğüm bir çocukları varken evliliği kurtarmak için ikinci çocuğu yaptıkları. ve ne yazık ki bu çocuktan sonra boşanıyorlar. sağlam bir psikolojide bile çocuk bakmak zorken huzursuz bir ev ortamında bu denli büyük bir sorumluluğun altına girmek daha da yıpratıcı oluyor doğal olarak. boşanma durumunda en çok yara alan çocuk olduğu için bu konuda ebeveynlerin fazlaca hassas olması gerekiyor.

konuyu okumadan bile tahmin ettiğim gibi, jelibon kokulu bir çok yengemiz, "asla asla asla asla asla aslaaa" krizine girerek bu mealde entryler ile katılmış yarışmaya.

hayatsal durumlardır bunlar.
tolstoy yıllar önce, her mutsuz ailenin mutsuzluğunun kendine özgü olduğunu belirtmişti.
bu nedenle, genelleme yapılırken de hassas olunması gereken konulardan birisi. hoş, bunun gibi bir milyon şey için, kürek gibi, tırmık sapı gibi genelleme yapmaya alıştık ya neyse...

sosyal medyada bir kadının da çıkıp, şu işin içindeki duyguyu kendisine bahşedilen düşünce sistemine temel olmuş olan kadınlık hormonları eşliğinde izah ettiğini görmedim.

gördüğümüz anca şuna benzer lakırdılar:
"asla yapılmamalı!!!!!! bir kere şey olan bir daha olmaz!!!!! aslaaa!!! ben arkama bile bakmadan giderim!!!!!"

hanımefendi anladım, sen çok gururlusun, acayip süpersin, asla yapmazsın, anında çeker gidersin de...yani oluyor bunlar öte yandan. dünyaya bir can getirmenin bazı küçük problemleri düzelteceğini düşünüyor demek ki kadınlar.
kafasında odun kırılan bir kadın, "çocuk yapayım da düzelir" demez heralde. diyen de vardır belki, belli olmaz da, eğitimli bir kadın demez bunu. çiftler arasında çocuk yapma düşüncesini sorgulatan başka "minik" meseleler oluyor demek ki. ben işin o tarafındayım.

sevgi yüzünden mi bu, toplum karşısında aciz görülmeme kaygısı ile mi yapıyorlar bu eylemi? asıl merak ettiğim bu ve bunun gibi küçük sorular.

yoksa bana göre de boşanın hemen tabi. konuya bu bakış açısı ile yaklaşmam, kimsenin çocuk yapmasına bayıldığımdan değil. sırtlanım ben. pusudayım. "uğraşmayın hiç" derim *. bunu demek, kolay olan şey.

tarih, "ben asla yapmam" dedikten sonra her şeyi yapan insanlarla doludur.
tüm sözlüklerde bu başlıkta bu kadar çok yorum olmasının bir sebebi de, bunu gerçekten yapanların çok olmasıdır. kimse, kendisinde var olmayan bir kusurun savunmasına bu kadar ihtiyaç duymaz. kısacık bir psikanaliz bile, bana bunu diyor.

hadi bunu da geçtim, şu var:

yanan bir evin içine atılan bir canlı olacak o bebek. su etkisi de yapabilir, benzin de. çok büyük bir bilinmezlik.
benim anlamadığım, neden kimse bu konulara, "birbirini aşırı derecede seven iki insanın ayrılmamak için son hamlesi" olarak bakmıyor? evrenin bize verdiği özelliklerden birisini kullanıyor işte insanoğlu. boost yapıyor ya da cheat.

ps: tamam sen yapmazsın asla sayın okur hanım, onu kavradım. sen asla yapmazsın. asla olmaz. asla. o cepte. başka bir şey dedim ben. dellenmeyin hemen.