çocuk yaparak evliliği kurtarmak

çocuğu, sağlıklı ve huzurlu bir ortamda büyütemeycekseniz lütfen çocuğuda leş hayatınıza dahil edip onun hayatınıda karartmayın. hiçbir çocuk bunu haketmiyor. bu zihniyet üzerine doğan çocuklar, psikolojik olarak zaten yenik başlıyorlar hayata. üzerlerinde evlilik kurtarmak gibi büyük bir yük var. o anne babaya değil anne baba ona umut olmalı.

batırmak lan o.

herkesin yaptığı ama tezat bir şekilde de eleştirmekten geri durmadığı gerçektir. evet, çok kötü ebeveynler olabiliyor ama bu siz o kadar kötü değilsiniz diye onların neden olduğu travmalar kadar kötü travmalara sebep olmuyorsunuz demek değil. gerçekten değil.

(bkz: + kusura bakma evliliğimi kurtarmam lazımdı -kurtarabildin mi bari)

(bkz: türk kadını)

şu dünyada duyduğum en mantıksız şey.

birisi var. eşinden boşanma aşamasındaydı ama anlaşmalı değil. bildiğiniz haberlere çıkmalı felan çekiştiler.
neyse adama sorduk; hadi ilk çocuk tamam ama ikinci çocuk neden?
doktor adamdan aldığımız "boşanacağımız en başından belliydi bari ablası yalnız kalmasın dedim" cevabı beni deli etti.
ya okumuş doktor olmuş adamsın yalnız kalmasın nedir?
anne çocukları göstermeyeyim, telefonda bile konuşturmayayım, haberlere çıkayım prim yapayım, yalancı tanıklar bulayım adamın d.nuna kadar alayım derdinde. adamda kendini aklama...
netice itibari ile annede kalan babaya gösterilmeyen ve küfür kıyamet yetiştirilerek ziyan olan iki tane gül gibi kız çocuğu var ortada.

ne olursa olsun o evliliğin gidişatı sonunu açık bir biçimde gösteriyor insanlara ama sürsün inadı nedir anlamıyorum.

şu hatayı ömrünü boyunca çocuk çekiyor halen anlamadınız. adam yine gidiyor. ee ne oldu şimdir birkaç ay daha kaldı canınızdan bezdiniz ama kaldı değil mi iki güzel söz biraz okşadı seni gitti al çocukla kaldın şimdi. bu çocuğun psikolojisini de bozacaksınız. sevmeyi bilmeyen toksik ebeveynlerin sorunlu çocuğu olarak aynı şeyleri yapacak. yazık.
püü

eski eşim son umut olarak bunu söylemişti ben de gayet sakin hayatım da sana ait hiçbir şey istemiyorum şu boşanma bitsin sen yoluna ben yoluma demiştim.

çocuk sevmiyorum da istemiyorum da bunkadar basit.

huzursuz evliliklerine çocukta ekleyerek çocuğu da huzursuz edip karakter ve kişilik gelişimini baştan baltalama yöntemi. çocuk demek sorumluluk demek hadi onu geçtim evlilik zaten başlı başına bir sorumluluk. daha onu başaramayan bireyler çocuk gbi daha büyük bir sorumluluğun altına giriyor ve iyice çıkmaza giriyor işler. olan da çocuğa oluyor

kurtardığını sanmak olabilir o. olmuyorsa zorlamanın bir anlamı yok bence, çocuğa yazık olur. bu yüzden psikolojisi bozuk, hayatı boyunca onarılamayan hasarlarla büyüyor çocuklar. iki kişi arasındaki problemi çözemiyorsa buna çocukları da alet etmemeli bence. her zaman olmaz maalesef bunu kabullenmek zor belki ama daha sağlıklı. lütfen bir şeyi yaparken bir şeye karar verirken en az iki kez düşünün ki bu şey dünyaya çocuk getirmek ise biraz daha düşünebilirsiniz.

özgüven eksikliği olan, kendine güvenmeyen, çalışmaktan gocunan insanlar düzeni bozulmasın diye son bir umut sarılıyorlar buna fakat bu durumdaki bir insanın kendine yapacağı en büyük kötülük bu. çocuk iyi bir evliliği daha iyi, kötü giden bir evliliği ise daha kötü yapar. bir evliliği ancak ve ancak o evlilikteki iki kişinin isteği, çabası ve uyumu kurtarır.
çocuk dediğin büyük sorumluluk işidir. maddi-manevi büyük çaba ister. zaten sorunlu bir evlilikte üstüne bir de böylesine büyük bir sorumluluk son darbe olur. çocuğun doğduğu ilk aylarda zaten anne vaktinin çoğunu bebek ile geçirir, eşe pek vakit ayıramaz, kendine bile neredeyse ayıramaz. erkekler de bu süreçte hayatına büyük bir sorumluluk girmiş maddi olarak kendilerini baskı altında hissedebilir ve evliliğinde pek tatmin değilse, baba olmayı içselleştirememişlerse veya olgunluğa erişmemişse kaçmak isteyebilirler.
böyle böyle mecburiyet ve baskı altında yıllarını geçirirler, her ayrılmanın eşiğine geldiklerinde de çocuktan ötürü geri adım atabilirler. çalışmayan ve kendine güveni olmayan kadınlar için maalesef tanıdık acı, bilinmez gelecekten daha güvenli liman olarak gelir ve ayrılmak istemez. ama en nihayetinde çatlak büyür büyür ya sonunda ayrılırlar ya da bir ömür mutsuzluk içinde geçirirler.
kendin bir şekilde başının çaresine bakarsın ama hayatından sorumlu olduğun evladın varsa kendi kafana göre hareket edemezsin, aldığın her kararda, attığın her adımda kendi isteklerin değil çocuğunun iyiliği önemli olacaktır. kendine yeni bir hayatı çocuğun yoksa bir şekilde kuracakken çocuğun olduğunda yeni bir hayatı zor kere zor kurarsın. arkana bakmadan gideceğin yerden boynunu büküp oturmak zorunda kalabilirsin.
özellikle ekonomik krizin fazlasıyla hissedildiği, insanların önünü göremediği dönemlerde maddi-manevi yetemeyecek kişilerin sadece olsun diye çocuk sahibi olmaması lazım. çünkü gerçekten bebeklikleri ayrı, çocuklukları ayrı, okul yılları, ergenlikleri, gençlik dönemleri ayrı uğraş, ayrı çaba.
hakkını vererek anne ve baba olmak çok emek isteyen bir durum ve upuzun bir yol.

türkiye nüfusunun yüzde doksanını bu çocuklar oluşturur. bencil olmayın(!)

yüzyılın abartısız en saçma ilişki kurtarma yöntemi. siz umurumda değilsiniz ama olan o masum, günahsız çocuklara oluyor ya, sinirimden çıldırıyorum.

evliliği kurtaramazsınız da çocuğu mahvedebilirsiniz. neyse, sonra boşanırsınız zaten çocuğu kurtarmak için.

çocukların suçu yok yürümeyen bir evlilik için çocukları kullanmayın onların hayatlarıyla oynamayın.yurumuyosa yurumuyo zorla yürüterek hicbiryere varamazsiniz kendinizi geçtim çocuklara yazık hayatlarıyla oynamayın.

yazık yapana yaptırana yapılana hepsine de çok yazık.

sonrası hep mutsuz ve huzursuz evlilik, aşırı mutsuz ve hayatı zindana dönmüş bi' çocuk. lütfen bunu çocuklara yapmayın, o çocuk da doğmak istemez zaten, emin olun.

mümkün olmayan bir eylemdir. kötü giden bir evlilik eninde sonunda biter zaten. bu şekilde ancak uzatmalara oynarsınız.

çocuğu kurtarılma eşiğinde bir evlilik ikliminde büyütmeyi göze almaktır. hatta belki sorunlar çocukla birlikte daha çok büyüyecek, kavgalar gürültüler eksik olmayacaktır. çocuğu huzursuz bir ortamda büyütmek ona yapabileceğiniz en büyük kötülüklerden biridir. ve kurtarılmayı bekleyen bir evlilik kesinlikle sorunlu evliliktir. ya boşanın ya da sorunlarınızı çözmeden çocuk yapmayın. evlilik çocuk oyuncağı değil, çocuk da bir oyuncak değil bunu unutmayın.

henüz kendine yetemeyen ve hayatta kalmak, sağlıklı bir gelişim göstermek için ebeveynlerine ihtiyaç duyan bir masuma böyle bir vizyon yüklemek çok basiretsizce. bebek dünyaya gelince evlilik kolaylaşmaz ki, daha da zor olur. hem maddi hem manevi anlamda yeni yeni bir sürü sorumluluğu da beraberinde getirir. çiftlerin arasında çok güçlü bir bağ varsa evet, yaşanan bu zorluklar onları birbirine daha da bağlar ama zaten kopmak üzere olan bağları minnacık bir canlının güçlendirmesini beklemek çok saçma. olsa olsa tarafları birbirine daha da mecbur ederek onları istenmeyen evliliğe kilitlemek gibi bir işlev görebilir. ama bu durum, beraberinde bebeği geçimsiz bir aileye de mahkum ederek onun hayatını mahveder. birlikte ortaya bir şey çıkarmanın ilişkiyi onaracağı düşünülüyorsa ilk yapılması gereken ortaya sağlıklı bir ilişki çıkarmaktır. bebeklerle kumar oynanmaz. çok açık ve net söylüyorum ki bu bir kumardır, günahtır, vebaldir.