dünyanın en kısa korku hikayesi

öğleden sonra çayla halamı içerken babam arayıp o sabah çayın öldüğünü söyledi.

bir şey anlatıcam ama önce bir otur...

sevmediğin birisiyle telefonda konuşup kapattığını sandıktan sonra onun hakkında konuşmaya başlaman ve ekrana baktığında aslında telefonu kapatmadığını görmek.

en sevdiğim yemeğin ortasında "anne kakam bitince popomu siler misin? " sorusunu duyma ihtimali.

gece mutfakta kapı kapalı yemek yerken aniden annenin gelişi.

"biri varmış ve yok olmuş."

doğdu.

aynı şeyler, farklı gün.

yks'ye 78 gün kaldı.

bir adam varmış cin çarpmış ölmüş.

o seni sevmiyor.

*

abla beyaz gömleğini giydim.

gregor samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini türkiye'de buldu.

"istinaf süresi dün son günmüş."

odada yalnız olmanın verdiği rahatlıkla yüzünü duvara döndü. saatlerdir kulağında olan kulaklıklarını çıkardı ve uykuya dalmak için gözlerini kapattı. o anda, sırtını döndüğü odanın geri kalanında kendine ait olmayan bir nefes sesi duydu.

vücudunu delip geçen bir kurşundan daha fazla acı vermişti bu. ama tek farkı duyduklarının içine kulaklarından aktığıydı. kulaklarının algıladığı ses içinde boğuklaştı, gittikçe derine kaydı ve dizleri zeminde titrerken kalbinde kısa, ani bir yanma hissiyle tüm gerçeklik algısını yitirdi. doktorun kıpırdanan dudakları o saniyeden sonra ona ne dedi, insanlar neden çevresine doldu anlayamadı. hissetmiyordu. bedeni soğumuştu, hisleri bedeni gibi donmuştu sanki gözlerinden tek damla akmadı. değişen tek şey gözlerinin görüş açısını bulanıklaştıran gözyaşları oldu. dilin, konuşmanın, cümle kurmanın ne kadar anlamsız olduğunu fark ettiği andı. iliklerinde hissetti eva'yı. kokusu burnuna değip kaçtı sanki. hayatını bir arada tutan tüm ipler koptu, perdenin kapandığını, şalterlerin indiğini mutluluğun bir daha hiç ona uğramayacak gereksiz kelimeler topluluğu olduğunu anladı. parmağındaki alyansın ağırlığını kaldıramayacak kadar zayıf düştüğünü içinde iyi şeyler olacağına dair sakladığı tüm umudun anında sıfırlandığını hissetti. bitmişti. hikayesi sona ermişti. tarih işte şimdi yazabilirdi bittiğini, yeniden başlamak, kadere inanmak düpedüz sevdiği kadına ihanetti.
(bkz: ağlamıyorum gözüme roman kaçtı)
(bkz: ölüm)
(bkz: hayatın akması korkusu)
(bkz: çok kısa oldu evet)

masanın üzerindeki büyükçe tasta henüz birkaç saat önce dalından koparılmış elmalar duruyordu.taze elmaların o canlı kırmızı rengi ve mayhoş kokusu, küçük kızın aklını başından aldı.yıkamaya bile gerek duymadan bir tane kaptığı gibi ısırdı.ağzındaki şekerli tat çok hoşuna gitmiş, onu ferahlatmıştı. elmanın içi, dışındaki kırmızılığın aksine bulutlar gibi bembeyazdı.elmayı böyle elinde evirip çevirirken ısırdığı yerde bulunan kara delikte bir parçası olmadığı halde kıvranan bir kurtçuk fark etti. gözleri büyüdü, elma elinden istemsizce düştü, buruşan yüzü az önceki iştahlı ve mutlu ifadesini bir kalemde sildi. çöpe koşup ağzında ne varsa ne yoksa tükürdü, ağzını suyla çalkaladı.midesi bulunmaya devam ederken uzun bir süre tekrar elma yemek istemeyecekti.

sabah arkadaş arar

-alooo(uykulu bir sesle)
-kanka bugün niye sınava gelmedin?

(bkz: kafa sözlük'ten uçurulmak)