dünyanın en yorucu şeyi

ps oyunu bitirmek. gençken ne kasardık.

takıntı.

zerre dahi kabullenilmek istenmeyen şeylerin el mecbur kabul edilmek zorunda kalınması.

uzmanı olduğun bir konuda fikir belirtirken, hiçbir bilgisi olmadığı halde sana bilgi vermeye çalışan insan.

aslında yorucu olan kısmı karşındakinin bunu biliyor olması.

cahil ile sohbet

kendini anlatmak, açıklamak ve birilerini bir şeylere inandırmak zorunda olmak.

bence dünyanın en yorucu şeyi; sadece kendi bildiklerini doğru sayan ve kendi bildiğinden şaşmayan insanlardır. böyle insanlara ne kadar bir şeyleri açıklamaya çalışırsan çalış, yine de kendi bildiklerini doğru sayacaklardır. çünkü seni duymak, anlamak isteyen insana bir fısıltı bile yeter :)

hayallerinden her geçen gün uzaklaşarak yaşamaya çalışmak.

allah çaresiz dert vermesin
amin

boş boş oturmaktır. hiçbir tarafını yormadığı gün ruhunu yorar insanın.

enerji insanın içinde çalıştığı zaman hem fiziksel hem biyolojik hem de zihinsel olarak yıpranma başlar. enerjisini dışarı aktararak yaşadığında insan, doğa ile ticari bir ilişkiye girer. insanın doğa ile olan ticari ilişkisinin yoruculuğu karşılığındaki faydaları zamana homojen yayıldığı için (hak gaspı olmadığı sürece) en sağlıklı şekilde anında ve sonradan olmak üzere iki kanaldan, karmaşık olarak edinilir, ve insan zaman içerisinde çalışmaktan (veya spor vs yapmaktan) zevk/rahatlık almaya başlar.
insan boş oturduğunda, içerisinde enerjiyi statik bomba imal eden bir reaktör gibi evirip çevirir. bu davranış öylesine yıpratıcı ve yorucudur ki, insanın kendi kendisi dahil her şeyi şey etmesine sebebiyet verebilir.

öleceğini bilmek ama buna engel olamamak.

hedefe yönelik sürdürülebilir motivasyon

zoruna giden bir şeyi kabullenmekle kabullenmemek arasındaki arafta yaşamaktır tabii ona yaşamak denirse.

tartışmak. sevmiyorum artık boş beleş anlaşmak yerine tartışmayı seçen insanları.

siz hiç 100 squat 100 mekik 100 şınav yaptınız mı len!! herkes sızlanmış yok aşk, yok yaşamak, yok insan. poponuzu kaldırın da yoruculuk ne görün hadi bakim herkesin götü sımsıkı olsun!

kitap okumayan biriyle tartışmak.

sadece konuşarak iletişim kurup anlaşmaya çalışmak. bazılarının üstünde balta ile tepinmemek için zor tutuyorum kendimi. neyse ki öfke kontrolüm var. canım öfkem, canım kontrolüm.

severek yapmadığınız her şey efenim, evet. bir şeyi severek yapmıyorsanız ya da "hala seveceğiniz hale getiremediyseniz*", enerjiniz emcüklenir.

ayrıca, başlığın altına neler yazılmış diye bir bakayım dedim 3-4 sayfa, efenim ruhen yorgunluğu tasvir etmeye çalışmışsınız paso ve haybeye çabalarınızı, fiziken yorgunluğa değinen neredeyse kimse yok. lanet olsun dostum, bi dakika, on adımda nasıl gamsız olabilirsiniz kitabımı da alıp geliyorum, çünkü birilerinin artık sizi, kendinize getirmesi gerekiyor. *

"kendinizi anlatmaya, ifade etmeye çalışmak ve karşınızdakinin anlamaması" temalı serzenişlerinizi okudum.* efenim niye anlaşılmak istiyorsunuz? çok mu lazım? anlaşılamamanın bazen iyi bir şey olabileceğini hiç düşündünüz mü? şahsen cahil, saçma birinin beni anlayabilmesi, çok gücüme giderdi. anlamayacak ki farkımız ortaya çıkacak değil mi efenim?

buradan bir örnek vereyim, kolay anlaşılsın:
melun, çirkin, fesat sözlük erkekleri tarafından takdir görseydim, kendimden şüphelenirdim (ya da nihayet gerçekleri kabullendiler derdim. biraz zeka barındırabilecekleri ihtimaline karşın da -kendince çakkallık yapıyor bana yanaşmak için- de diyebilirdim bak), kuduracaklar ki "hah morticia doğru yoldasın" diyeceğim.*

biraz değiştirin hayata bakışınızı, kalmaz o yorgunluk; tatlı yorgunluk olur. ^_^

anlaşılamamak, iletişim kurmak, belirsizlik...

kendini anlatmaya ifade etmeye çalışmak.