düşün ki şu an dünyadaki tek insan sensin

ve kapı çalınır.

kimsenin nereye bakıyo bu deli demesine aldırmaksızın çimlerin üzerinde yatarak günlerce bıkmadan usanmadan gökyüzünü, denizleri, dolunayı izlerdim. nasılsa kimse yok, e para vermeye de gerek yok. o zaman bu manzaraların en güzel olduğu yerleri bulup oralara da giderim. meselaaaa maldivler, finlandiya, ispanya vd...

ne güzel olurdu...

kendi dünyamda tek kişiyim zaten.

kendimi de yeryüzünden silerim.

o halde yalnızlıklar içinde kalabalık olurum.

önemsiz olduğun gerçeğini asla ama asla değiştirmez. hem gelmiş geçmiş ve gelecek insanlar içerisinde hem de dünya ve evrendeki tüm canlıların yanında. hiçbir şeysin. herkesle eşit farklı ama bir o kadar da farksızsın.

sonu delilik. insan sosyal bir canlıdır. tek başına kimse sağlıklı yaşayamaz.

dünya varmış.

muhteşem bi hayal.
ilk önce gidiyorum tüm hayvan çiftliklerini buluyorum ve tüm hayvanları serbest bırakıyorum doğaya.
doğa kendi yolunu bulur. baya vaktimi alır bu olay ama önemli değil. ne de olsa sıcak memleketlerde çırıl çıplak gezme özgürlüğüm var. kim görcek? tek insan benim. evde kimse yokken tuvaletin kapısı açık işemek gibi.
bütün marketler benim.
bütün yiyecekler benim.
koskoca gezegen, hayvanlar, bitkiler ve ben.
hayali bile nasıl mutlu ediyor.
ibizada çırılçıplak yüzüyorum.
doğa kendini topluyor, balıklar mutlu, kuşlar mutlu.
aslanlar timsahla bile mutlu.
kuzular anneleriyle beraber.
oğlaklar zeytin dallarında.
güneş daha bi parlak.
ozon kendini yenilemeye başlamış.
ölüm yok, katliam yok, tüm canlılar mutlu.
çünkü ben yalnızca bitkilerin meyve ve yapraklarıyla beslenebilecek bir insanım.
kirlenen su yok.
çöp yok.
çöp gazı yok.
belki hayvanlardan kaynaklı biraz tehlike var ama küçük ihtimal.
para diye bi dert yok.
sinir yok stres yok.
yalnızlık yok. bul bi köpek sarıl.
hasta mısın, al bi kedi yanına ağrıyan yerini bulsun seni şifalandırsın.
doğa zaten her şeye ilaç.
denizler mavi.
domatesler daha kırmızı.
elmalar daha sulu.

şaka bir yana inanılmaz korkunç olurdu..

dünyadaki her şeye aynı anda sahipsin ama paylaşabileceğin kimse yok.. bencil ve narsist insanlar için ideal bir oyun alanı olsa da , bence insan doğası çok fazla tek kalmaya müsait değil yani duygusal yapısı sebebiyle…


ne kadar söylemek sıkıcı olsa da , en nefret ettiğiniz insan bile aslında anınızı değerli kılan bir öğe.çok fazla olduğumuz için “ hayat” denilen günlük insani bir akış var..

düşündüm de .. sevgisizlik..

olamaz çünkü ben zaten insan değilim.

tek ihtiyacım. bütün ışıkları söndürür sessizliğin tadını çıkararak yıldızları izlerdim. hayali bile güzel.

intihar ederdim.

o zaman bu tanımı girmeye gerek kalmazdı.

yalnız olduğuma emin olmak için dünya turuna çıkardım.

çıplak şekilde koşarak 31 çekerdim.

ne güzel valla kafamı dinlerdim. düşün ya normal sözlükte saçma sapan başlık açanlar yok harikulade.

saka mı bu okuduklarim??
ne demek farketmez yaa ne demek !
sabah firindan taze ekmek çıkmayacak ,
aynada kendine bakip giyinip hazırlanmak anlamsız
okuduğun bildiğin her bilgi sonsuza dek paylaşıma kapalı
telefonun asla calmayacak tek bir gunaydin ya da iyi geceler diyecek kimsen yok.
sarılmak yok opmek yok.
bir yere gidip bana bir kahve lütfen diyeceğiniz biri yok .
radyo yok,yeni sarkilar yok sevdigin film serisinin vizyona girme ihtimali yok.
deli gibi sevdiğin takimin şampiyonluk ihtimali yok ..
tüm derbiler iptal iddia juponunun tutma heyecani yok
her yer çöplüğe dönerken tek bir çöpçü yok
hastalansan doktor yok
ki bu şartta yaşamanın hiç bir anlamı yok..
görmezden geldigimiz herkes bu hayatta bir anlam taşıyor .

ölene dek tüm dünyayı gezer bütün ülkelerde bulunurdum. hayvanlar varsa onlarla ilgilenir yalnızlıgımı bastırmaya çalışırdım. ata biner, köpeklerle koşar, maymunlarla agaçlarda yemek yerdim.