en iyi arkadaşa aşık olmak

aşk aşk dediğin nedir ki gülüm ben seninle arkadaş olarak kalmayı göze almışım.

platonikse bu bir sorun. karşılıklı sevginin olduğu diyarlara kaç. kaçmak lazım.

ben senin senin beni sevebilme ihtimalini sevdim belki de
aşk çok acayip kime ne zaman nerde nasıl olacağı gelişi gidişi hiç belli değil
bu belirsizlik bide arkadaşa ise off yansın geceler uyku tutarsa uyu uyuyamazsan onu düşün belki oda seni düşünüyordur
hem yoldan geçene olacağına en azından huyunu suyunu bildiğine ol dimi
açılmak lazimmi belki kafalar çok guzelken baktın red yanıtı aldın hatırlamıyorum dersin

hayallerimi süsleyen bir durum. umarım böyle bir şey gerçekleşir.

artık en iyi arkadaş olmaz.

o da aşık ise çok mükemmel, değilse berbat bir şey olacak durumdur..

insan, kendisi olmakta zorlanmadığı ve yanında güvende hissettiği kimselerin çevresinde olmasını sever. en yakın arkadaş da bu tanımları kapsar; onun yanında bağırabilir, ağlayabilir, gülebilirsin vs. ve tüm bunları yaparken yargılanmayacağını bilmek insanı iyi ve güvende hissettirir.
pekii, tüm bu fiziksel koşullar gerçekleşirken beyin ya da diğer bir değişle otonom sistem durur mu, durmaz. salgılar oksitosini, endorfini, dopamini, vazopressini...*
bu durum sonucunda, paylaşım yaptığınız kimse bir duvar bile olsa ona karşı bir şeyler hissetmeye başlarsınız ki bu da çok normal.
kısacası sayın sözlük yazarları, aşkın aslında bir hormonal durum olduğunu unutmamakla birlikte size bu hisleri yaşatabilen insanın da aynı şeyleri paylaşıyor olmasına dikkat etmezseniz, telafisi güç bir durumla ortada kalmış olabilirsiniz, benden demesi.

ama arkadas olarak görüyorum seni, olarak karşılık bulunca bir sürü edebiyat yaparsın. ama olmaz değil. olur. insan en yakınına şiddetli carpilabilir. sahici bir aşk filizlenebilir. olmaya da bilir. fena.

aslında uzun ömürlü br ilişki olabilir lakin bu tür vakaların %99u bir taraf hoşlanmadığı için olumsuz sonuçlanır.

sevgili olabilecek olsanız en iyi arkadaş olamazdınız. karşılıklı cinsel cekim olsa coktan olurdu. en iyi arkadaş olmak sevgili olmaktan çok daha uzun bir süreç.

belli ki karşı tarafı çekmiyorsun.

friendzonea düşme, kes alakayı.

karışık bir mesele. sanırım bu meselenin iki türü var:
birincisi karşı cinsten iki kişiden birinin diğerinden zaten hoşlanmadığı için onu arkadaşlık alanına sınırlaması, sınır çekmesi. (friendzone)
ikincisi bir tarafın hoşlanması nedeniyle arkadaş ayağına başlayan yakın arkadaşlık.
mantığım diyor ki, bir arkadaşlık ne kadar uzunsa birincisi olma ihtimali daha yüksektir. ama gözlemlerim hiç böyle demiyor. neredeyse 10 senedir kanka olup çat diye sevgili olan ve evlenen insan sayısı az da değil. çok yaman bir çelişki. sanırım ben bu kankalık müessesini hiç anlamıyorum.
belki de bir yaştan sonra insanların başka bir insanı tanımaya enerjisi ve cesareti olmuyor. ve yaşlandıkça aşka inanç, yoğun duyguların önemi azalıyor ve dostluk, güven, sevgi gibi duygular ağır basıyor.

mümkün değil. bir hipopotama bile aşık olabilirim ama ona hayır. o kadar derin bir kardeşlik bağımız var ki onu o gözle asla göremiyorum. şehvet şefkati yenemez. iyi anlaşmak da aşkı doğurmaz asla. bu gibi şeyleri çok konuştuk kendisiyle. ona göre aradığım erkek tam olarak onun gibi biri. asla değil fakat anlatamıyorum. anlamamakta ısrarlı. sevgili gibi değil de evli gibiyiz. adamda evimin anahtarı var. bu benim için o kadar önemli bir şey ki. "helalimsin" demek gibi. bence belli bi yakınlık seviyesinden sonra muhatabınızla o aşki meselelere giremezsiniz. aramızdaki şey derin bir dostluk. gerçekten seviyoruz birbirimizi. bu bence aşktan büyük. ayrıca harbiden tipim değil. tanrım bi adam bu kadar kötü giyinemez. bakın bu rüküşlük ancak çabayla mümkün olabilir. renk uyumundan asla haberi yok. ama gel gör ki ağzından bi tanecik yalan çıkmaz. dan dun biridir ama asla kimseyi kırmaz. çok temiz bi kalp. çok temiz bir enerji. ha aşk? ay asla. bazı adamlardan dost olur, kardeş olur, iş arkadaşı olur ama sevgili hayır. bana trip atan adam sevgilisine neler yapıyordur bi tahmin edin rica ederim. ben onu dostça sevmekten çok mutluyum. o da beni çok seviyor. beni sevme şekli yeterli. bu iyi. bu kadarı yeterli. iki kişi kalsak şu gezegende yine olmaz.

en iyi arkadaşı karşı cins olmayan adam gibi adamlar..

sözlükteki en iyi arkadaşıma az kalsın oluyordum. allah'tan akıllı kadınmış. tehlikeyi sezdi.

başa gelebilecek şey.

biriyle sevgili olmak için önce onunla arkadaş olurum. muhtemelen bu durumu yaşayanlar da önce aşık olmuş sonra arkadaş ayağına yanaşmıştır.

bu hayatta arkadaşlık açısından en sevmediğim konulardan bir tanesi, ona deli gibi aşık olduğum kızın sonradan farkına varmamla onun beni arkadaş olarak gördüğünü anladığım ve ya söylediği zaman, yıkıldığım an oluyor.
benden tüm aşk insanlarina tavsiye;
eğer birisinden hoşlanıyorsanız( tabi karşıdaki kız oldumu daha dikkatli ) onunla arkadaşlık bağınız olusmadan sevdiğinizi belirtin. yoksa üzülen genelde sizler olurusnuz:)

itiraf etmek için zamanı gelmesini beklersin
ama artık yakın arkadaş olmuşsunuzdur.
ve artık hiç itiraf edemezsin.

herkesin olmasa da çoğu insanın başına gelme olasılığı epey yüksek olan talihsiz, sevimsiz, akılsız hadise desem yeridir. çünkü neden?
en iyi arkadaşınızdan da olursunuz...

mfö’nün ne güzel şeysin sen, hep yaşın 19 şarkısında olduğu gibi o yaşlardayız.
çok iyi arkadaştık, öyle böyle değil.
o * kadıköy’de bilindik bir kitap&müzik&cafe vardı orada (sanırım dayısı ya da amcasının yanında) çalışırdı. zaten kitap ya da aradığım bir cd yüzünden tanışmış olma ihtimalimiz çok yüksek. hatırlamıyorum çünkü yaşlıyım* çok sık görüştüğüm, hatta bir iki kız arkadaşımı da tanıştırdığım, o kızlardan birisi ile sevgili olsun istediğim, ona karşı böyle bir şey hissedebileceğim aklımın ucundan bir an bile geçmeyecek bir arkadaşım. hatta biz hiç tanışmasak da kız arkadaşı bile vardı bir ara.
yine nasıl olduğunu anımsamadığım bir zamanda biz birbirimize bir şeyler hissetmeye başlamışız ama o kadar iyi bir dostluk var ki arada diğerinin asla böyle düşünme ihtimali olmadığını düşünerek de fark edilmesin durum diye son derece gereksiz bir gerginlik vardı üzerimizde. sonra bir gün artık gizleyemeyecek boyuta gelince hisler ikimiz de itiraf etmiştik ama bir yandan çok da korkarak. “ya biz çok iyi arkadaşız, sevgili falan olamayız.” diyoruz hem içten içe hem birbirimize.
hani türk filmlerinde bir replik vardır; “durun, siz kardeşsiniz, evlenmezsiniz!” biri çıksın da bize bunun arkadaşlıkla ilgili halini söylesin diye umut ediyoruz. çünkü olmayacak biliyoruz.
oturduk konuştuk. dedik ki “olmaz! bu bize yakışmaz.” * "uzak duralım birbirimizden bir süre, yanılıyoruzdur kesin, arkadaşlığımıza yazık etmeyelim." vs.
bir süre görüşmedik. sonra görüştük ama gerginlik devam etti ve biz rahat olamadık, eskisi gibi olamadık. sonra da bir daha görmedik birbirimizi. ki eskiden o kadar da sık giderdim kadıköy’e, bir defa bile karşılaşmadık sonrasında.

arkadaşlığımız da hiç oldu anlayacağınız.
yani bu aşk, sevgi işleri mantığın işlemediği, insanı alt üst eden ve hiç büyük konuşmamak gereken durumlar evet ama eğer mümkünse o kadar insan varken gidip de arkadaşınıza, hele hele en yakın arkadaşınıza aşık olmayın, olmuyor çünkü...

allah yazdıysa bozsun.
muharrem'e mi aşık olayım şimdi?
bir de karşılıklı çıkarsa o çok fena işte.

başıma gelmiş olan. ben değil, o bana olmuştu.

karşılıklı değilse çok kötü bir şey bu.