ev

canlının meskeni.

insanın evi gibisi yoktur. ev huzurdur, kıymetini biliniz efendim.

nermin yıldırım'ın 2020 yılının sonunda çıkan son kitabı. bir hac yolculuğunu anlatıyor. kitap nermin yıldırım'ın diğer kitapları gibi, dertleri anlatmada çok iyi. hızla alıp hızla okuduğum okurken de çok keyif aldığım kitap. seher'in ölüme giden yolculuğunu anlatıyor ve yol boyunca neleri kafasında taşıdığını, yolda karşılaştıklarını.

(bkz: nermin yıldırım)

her evin bir hikayesi vardir.
kimbilir kac kisi gezinmistir,
cilasiz parkelerin de..
ne yalvarislara, aglayislara, kahkahalara,
taniklik etmistir bu rutubetli duvarlar..
mutfaginda ki sunta dolaplar,
yillarin cizdigi tezgah..
ne yokluga, ne bolluga, solen sofralarindan..
bir kuru ekmek bir de aci sogana..
doymustur doymamistir kim bilir?
holde ki ayak sesleri, dinlesen duyulacak gibi..
sabah telasi, aksam rehaveti, gece sessizligi..
tum odalarin kokusu ayri..
sanki hala eski sahipleri gibi.
kiminin cekmece de ki lavantasi,
kiminin odadan cikarken ki surdugu misk-i amberi..
kapilar kisilerin, olaylarin, duygularin devinimi.
gun ola carpis ve gidis,
gun ola -aman uyanmasin!- urkekligi..
pencere pervazlari kuru catlak.
kim bilir hangi eller aldi uzerinde ki nemi..
camlar macunundan ayri dusmus,
hangi gozlere, yurege; aglamis, gulmus..
kimini basin da bekletmis, gozleri yolda kalmis..
kimine sevdigini gostermis; hic ayrilmamis gibi..
her evin bir degil cok hikayesi var.
banyoda ki buhar gibi; biri yeni bircogu eski..

içinde yaşanılan, yatılan kalkılan, dört duvarlı oluşum. bir kulübe de olabilir ev ultra lüks bir saray da ve bir çadır da. nerede yaşanmak isteniyorsa kişinin evi orasıdır.

evler ile ilgili en güzel tanımı şükrü erbaş yapmıştır.*

evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın
görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim.

bir ailenin yaşadığı yapı. bende de vardır 1 tane. şaka şaka benim değil dayımın.

keşke yuva olsaydı

üç kelimeyle ait hissettiğin yer. genelde tanıştığın ve gittiğin yerlere göre değişsede 3 kez değişiyor. bende karıştırmamak için her yere ev diyorum. e saçma tabi.

hiç kimseye bağlı hissetmeden yaşanabilecek yerdir. şekli, büyüklüğü, rengi vs. önemli değildir. üstteki yazarın belirttiği gibi ait hissedilen yerdir.

mahremiyetin muhkem kalesidir, huzurun sıcak yuvasıdır, şükür ve kanaat erbâbı için nohut oda bakla sofadan ibâret, mütevâzi bir dünya mekânıdır.

dışardaki her türlü kötülükten uzaklaşmaya yarayan bir nevi sığınaktır.

ev önemlidir. içinde huzur ve mutluluk varsa en yaşanılası yerdir. korur, iyileştirir, yeniler ;insana direnme, ayakta kalma ve savaşma gücü verir.

sözlük anlamı olarak bir ailenin oturduğu konuttur.
oysa olması gereken, huzurla girilip çıkılan ve her noktasının sevildiği yer olmalıdır. güvenli hissetmelidir insan evde. eğer tek değilse orada, içinde nefes alan her birey ona huzur vermelidir.
ev huzurdur.
değilse duvar birleşiği.

bbg tarzı bir yapımı işleyen film. 2010 yapımı ve konusu çok hoşuma gitti. gerçekten farklı bir konu. bu konu çok daha iyi işlenebilirdi. keşke bir yönetmen tekrar bu tarz bir film cekse de izlesek.

bbg evi var tv de yayınlanıyor. bizim eleman silahla ve bombalarla eve giriyor ve dehşeti tüm ülkede canlı yayında veriyor. blu tv de görünce izledim.

siyah saçlı hatun eşek gibi anirmasa daha iyi olabilirdi.

içinde "o" arz-ı endam etmedikten sonra, ev mev değildir.

umumi mi hususi mi?

benim için artık olmayan

evin her zaman 4 duvarı ve çatısı olmuyor ..
benimki iki kollu ve güzel bir gülümsemeye sahip ...

önce doğarsın ardından yola koyulup ömrün boyunca aramaya başlarsın

kendimi koca bir hüznün içinde buluyorum. eve artık gelmiyorum.