evde loş ışıkta oturmak

loş. aydınlığın seyreltilmiş, daha az yoran hâli. fonetiği de güzel. eğer bir kişinin evinden beklentisi dinlenmek üzerineyse loş ışığı sevmesi/tercih etmesi gayet makul. özellikle gün içinde çok fazla ışığa ve sese maruz kalıyoruz. başka şeylerle meşgul olduğumuz için de bu arka plandaki uyaranların bizi ne çok yorduğunu göz ardı ediyoruz.

aynı şekilde tamamen karanlık bir ortamda oturmanın da dinlendirdiğini düşünmüyorum. bilimsel bir açıklaması var mıdır bilemem ama uzun süre karanlıkta kaldığımda gözlerimin zorlandığını hissediyorum. ikisinin ortasını bulmak gerekiyor.

bir de; yapay ışıklardan ziyade doğal ışık kaynağımızın getirdiği loş anlar var. akşamüstü ve sabaha karşı evin içine doluşmaya başlayan, güneşin parlaklığını kısan loşluk. burada da ilk cümlemin aksine bir tanım yapacağım; karanlığın seyreltilmiş hâli.

loş ışık romantizmini ve edebiyatını bir kanara bırakırsak, herkesin gün içinde aşırı derecede yapay ışığa maruz kalması ve bunun farkında bile olmaması sebebiyle evde ihtiyaç duyulan karanlığı ve aynı zamanda ihtiyaç duyulan ışığın neredeyse ortası. loşluk. az ışık. yapmanız gereken bir şey varsa ve ışığa ihtiyaç duyuyorsanız da gün içinde gözlerinizi ve başınızı mahveden ışığın getirdiği baş ağrısını hafifletir.


(kişisel yorum: okuduğum bölüm sebebiyle gün içinde 800w ve 1000w'luk ışıklara ve dahası farklı renklerde farkı mekanlara maruz kalmak zorunda olduğum için şahsen ışık beni mahvediyor. loşluk iyidir karanlık daha iyidir diyorum)

ilk başta hoş gelse de sonra sıkılacağınız bir durum. gerçi kimisi epey seviyor. ama aydınlıkta daha kolay işlerimizi halledebiliyoruz.

depresyonun tuzu şekeri.

bakın, ben bunu gece aspiratörün ışığında yemek yerken yapıyorum. 10 numara oluyor. yemeklerle yaşadığım romantizmi bilen bilir, kendimi kaybeder, şair olurum. şayet artık bana küsler. kendilerini yedirtmiyorlar. nasıl üzgünüm, nasıl üzgünüm sözlük. anlatamam.

t: elektrik faturası yerine, romantizm bahanesiyle yapılan salak gerçeklik. benim aromantik ruhum sevmez öyle şeyleri....

sürekli yaptığımdır. tepedeki ışığı açan ölüm fermanını hazırlamış demektir. dinlendirir, kafa açar.

mutfakta aspiratörün ışığında oturup sohbet etmek. mutfak masası da öyle büyülü bir alan ki yalnız otursan dertleniyosun kalabalık otursun neşe bombası öyle ortaya karışık. loş ışık adamdır ampule karşı son 20 senedir bir öfkem var konudan bağımsız

hiç hoşlanmadığım olaydır. ışık açık oturamıyorum yaş ilerledikçe insanı rahatsız ediyor.

her akşam yaptığım şeydir. tavandaki ışık çok nadir yanar bizde.

evde her akşam karanlık kurna deyimini kullandığım durum. annem los ışıkta oturtuyor bizi neymis efendim gözü dinleniyormuş. elektrik parasindan diyeceğim son zamlardan önce de böyleydi.sevmiyorum loş ışığı paril paril bir ortamda oturmak istiyorum. loş ışık oturduğum zamanlardaki tercihim değil.

bir noktaya uzun uzun, boş boş bakılır. aklınızdan milyon tane düşünce geçer. bazen aydınlanma anı da olabilir.

kendimi dinlemek istediğimde oluşturduğum muhteşem atmosferin ana teması olur kendileri. bir kaç tane mum, hafiften arka planda çalan bir müzik ve elimde kahvem... hem kendimi hem de yaşadıklarımı sorguladığım o muhteşem an candır.

insana bir şeyler yazdırır o hava.

bir çiçek yılı sonra sizi kasvetli bir petersburg sabahına götürür. sısıısısı

baş ağrısı yapar. sap sap loş ışık altında ilham perisinin geleceğini bekleyeceğinize eve hatun çağırın onu bekleyin derim. felsefe bile kadınsızlıktan çıkmış. kadın girince işin içine savaş çıkıyor çünkü.

tarih yazar. salak olmamak lazım.

tepe ışıktan nefret edenlerin en sevdiği şey.
hadi sarı ışık bir nebze ama beyaz ışıkla nasıl rahat ediyor insanlar anlamıyorum. sanki tüm enerjisini benden alıyor nalet şey.
lambader sevenler derneği kuracağım şimdi.

kendimi bildim bileli sanki gelecekte yaşayacakmışım gibi bir an gelir ara sıra gözümün önüne. samimi sıcak bir ev lakin tek yaşadığım, bana ait bir ev. kendi hayatımı rahatça yaşayabilecek gibi kurmuşum, istediğim her şeye erişebiliyorum. tek yapmam gereken yaşamak. işte bu hayalin mekanı olan evde loş bir ışık yanmakta. kare şeklindeki salonun bir köşesinde yanan abajur ve rahat koltuğumda oturup, manzarayı izleyen ben. klasik bir film sahnesi aslında. içim huzurla doluyor bu sahnede. ışığın da baya büyük bir etkisi var. sanki serin havada üste düşen güneş ışıklarının ısıtıcı etkisi gibi, zihnime düşen loş ışığın düşüncelerim üzerindeki sakinleştirici etkisi var.
herhes için geçerli olduğunu düşünüyorum loş ışık etkisinin. tepede açık parlak beyaz ışığın günlük hayatın kaosunu biraz durdurmak bir kenara dursun, daha da artırdığını düşünüyorum. bazen loş ışıklı rahat bir köşeye geçip zihnimizin ve duygularımızın çekinmeden akmasına izin vermeliyiz. ruhumuzun dinlenmesine izin vermeliyiz.

loş ışık, müzik ve şarap.

katlanamadığım ev hallerinin en birincisi. uykumu getirir-modumu düşürür, can sıkar. fazlası da gözümü acıtır, ortası karar.

ışıktan zaten haz etmiyorum. loş ışık ideal olanı.

şu an yaptığımdır, bütün gün iş yerinde vır vır vır zır zır zır gar gar gar dan sonra ilaç gibi gelendir.