evde tost yapıp iş yerine getiren kişi

6 ay onlarca kebapçıya, lokantaya mal dağıtmıṣ biri olarak asla dıṣarıdan düzenli yemek yemem ağa.

sadece kullandıkları yağlar yeter.

glutensiz ekmek yemek zorunda olan kişidir. hatta çantasında haşlanmış tavuk butu bulunabilir, kimse bakmazken kemirecektir.

bunu yapan insanlar ikiye ayrılır, birisi ekonomik sebeplerden ötürü evden getirenler, ikincisi ise sırf kılkuyruklar.
ilk arkadaşlarda sorun yok, umut sarıkaya misali, içimizden insanlardır, ortadirekzadeler olarak çoğumuz bir dönem o gruba dahil oluruz, bu arkadaşlar kimseye muhtaç olmak istemezler. "gerekirse soğumuş, peçeteye yapışmış becel yağlı tostumu yerim ama kimseye muhtaç olmam arkadaş..!" tarzı bir tutum sergilerler hayata karşı..
ama ikinci grup insanı çileden çıkarır.
kabul edilemez derece kılçıklardır.
kendilerini her şeyden çok severler. aslında bu durum böyle değildir, dışardan öyle gözükür
fakat onlar kendilerini sevmek için çabalıyordur sadece.
bir de sizin yediğiniz lahmacuna falan laf ederler, kafalarına geçiresiniz gelir o tam buğday ekmeğinden yapılmış yağsız tatsız tuzsuz az kaşarlı muhtemelen hindi füme eti ya da domatesli, özel termal beslenme çantasında duran tostu.
bu arada ilk grup tostunu eski ocak üstü (ağzı yüzü yamulmuş, tek sapının tahtası çıkmış) tost makinalarında yapar.
fakat ikinci grup çoktan sanayi tipi tost makinesine geçmiştir.