evden çalışmak

ulaşılması gereken en üst noktadır. nirvanadır efendim. şimdi kim sabahın köründe kalkıp duş alacak, giyinecek de dışarı çıkacak. ne kadar ilkel ilkel hareketler bunlar
--! spoiler !--

baydığı da olmuyor değil hani

--! spoiler !--

pijamayla işe gitmektir .

başta hoş gelen ama uzun süre evde vakit geçirince ‘tamam yetti artık ofise dönelim’ dediğim çalışma şeklidir.

herkese hoş gelen bir hayaldir.
gerçek olunca da insanda gerginlik sıkıntı gibi duygular oluşturur.
hep aynı ortamda bulunmak ve bu ortamın eviniz olması can sıkabilir.

evde çalışılmaz daha çok bunalır insan ..

artık yoran durum.

pazar gecesini cuma gecesine çeviren durum.he unutmadan sanki bugün de cumartesi gecesi gibi bilemedim.

ilk başlarda keyifli rahat olduğunu düşündüğüm çalışma şeklidir. daha sonra sessizlik iş arkadaşlarının olmaması iş ortamından sohbetinden uzak olmak kıyafetleri özverili ile secmemek tras olmamak gibi iyice kendinden soyutlamaktir.

ben eve gidemiyorum. gidiyorum ama ev demek istemiyorum, otel daha uygun olur.

benim için imkansız olan durum, lakin ister miydim ? belki de en çok bunu isterdim.

akıllara suretler filmini getirendir.

beyaz yakalı için artık kabusa dönüştü.

kurum ve kuruluşların azalan maliyetlerini, çalışanların artan maliyetlerine adilane bir sistemle pay etmiyor oluşları, çalışanların evdeyken yeterince çalışmıyor şeklinde algılanmaları iki büyük başlıca sorun. yalnız yaşayan bir insan olarak normal ofis düzeninde çalıştığım döneme kıyasla ev masraflarım en az %50 oranında arttı. elektrik, su, ısınma, mutfak masrafı derken aylardır alıştığım, bildiğim düzenin çok üstünde harcama yapmak zorunda kalıyorum. çalıştığım kurumun bu konuda aksiyon almayarak kafasını kuma gömmesi kurumsal bağımı, güvenimi zedeliyor. bana bağlı çalışan personeli ben, benim bağlı olduğum yöneticilerse beni motive etmekte güçlük çekiyor. insanların ortak sistemlerde mesai saatleri içinde online olup valla billa çalışıyorum, yeminle işimin başındayım stresini yaşamalarıysa cabası.

yani ülkede tonla problem var. ama çalışan açısından evden çalışma ile ilgili yönetmelik, yönerge eksikliği, usul ve esaslardaki belirsizlik ve düzensizlik de üzerinde konuşulması gereken bir diğer sorun, şımarıklık değil.

evde çalışmak güzel ve avantajlı bir yöntem. hem ulaşım sorunu olmaz hemde verimli olarak çalımanın diğer bir yöntemi.

bu dönemde nimet dediğim durumdur. en azından toplu taşımada, ofiste hastalık kapacak mıyım korkusu taşımıyor insan. evden çalışma imkanı olan insanları şanslı sayıyorum bu yüzden. tamam işverenler hazır evdesiniz diye fazladan mesai yaptırmaya çalışıyor ya da evden bıktınız ama hastalık kapma ihtimaliniz daha az.

bazen çok büyük konfor ve pratiklik getirse de uzun süreli ve zorunlu olarak bunu yapmak yani alternatifin bulunmaması gerçekten insanları boğmuştur.

yatakla bilgisayar arasında döngüye dönüşme ihtimali yüksek benim için. ha bir de mutfak.. o da kahve için.

daha çok çalışıyorum home office olunca, net. bilgisayar mesai saati bitse bile kapanmıyor.
evde olduğunu bildikleri için sürekli yöneticilerin gözlerini zaten ister istemez üstünde hissediyosun. sürekli e mail, telefon... sıkıcıdır benim için...

herkese güzel ve rahatmış gibi gelse de öyle değil. insan bunalıyor vallahi. işyerindeyken üç beş insan yüzü görüyoruz, biraz sohbet muhabbet falan zaman geçiyor. evde çalışmak daha sıkıcı.

sadece üç gün deneyimlediğim, dördüncü gün ofise çağrılmam ile son bulan serüvenim...
oysa ki çalışma hayatımın en güzel 3 günüydü.

soğuk kış günleri gelip çattığında sabahları sıcak ve yumuşacık yatağımı bırakmak adeta ızdırap. keşke evden çalışabilsem. sanki çok şey yapıyoruz ofiste proje yazıyoruz müşteriyi arıyoruz cart curt evden de yaparım çok kıymetli patronum. bunu bi düşünelim pleaseeee