evlenip çoluk çocuğa karışmak vs bekar kalıp bağımsız olmak

hiç gri alanınız yok mu evladım sizin ? iki seçenek daha var;

1- evlenip çocuk yapmamak
2- evlenmeyip çocuk yapmak.

hayatta sandığınızdan daha fazla seçenek var.

(bkz: swh)

bu yılbaşını sevdiğim abilerimle muhabbet sohbet ortamında geçirdim, benim arabadaydık; alkoller, sigaralar, hafiften müzikler falan iyi bir ortamdı, ama adamlar çıldırmıştı resmen ya.
defalarca, yüzlerce kez lanetler okudular evlendikleri için. yaşanılan sorunlar falan konuşuldu, yer yer sinirler gerildi, “allah kahretsin” falan denildi, aralarında en çok evlenmek isteyen en pişman olandı. işin kötüsü, şikayet ettikleri meselelerin hepsinde de haklılardı anasını satıyım. yani ben bekar bir adam olarak hak verdim. karşı taraf sırf kadın olduğu için haklı olmak istiyordu. birde ondan dinlemek lazım ama, o durumda hak verdim.
ulan bir tanesi bile “mutluyum” demedi ya..

bir kişi eksiktik, o da hapisteymiş anasını satıyım karısı hapse attırmış, çekişmeli boşanıyormuş şu an. daha üç ay önce karısıyla cafede görmüştüm.

beyler, bakın evlenmeyin sakın. gerçekten mal olmayın. bu devrin kadınlarıyla asla evlenilmez.

bekar kalıp rahip hayatı sürmek..
hani özgürlüğü onunla bununla düşüp kalkmak zannedenler filan var. o da değil.

en güzel hayat yemin ediyorum. kitaplar arasında bir hayat. oh mis.

iki tarafında herşeyini evine verebildiği , hayatındaki insanı sevdiği , toplum içinde ayıplarını örttüğü, desteğini esirgemediği , bencil olmadığı bir ilişkideyseniz. evlenip çoluk çocuk yapmak sevdiğiniz insanla evinizi cennete çevirmek çok tatlı olur.

ama sevseniz dahi bunlara sahip degilseniz evinizde yanliz hissedersiniz. sevgi, huzur demektir , zorluklar karsisinda kendinizi birakmadan yaninizdaki insan icin ayakta kalmaniz gerekir , söz verdiginizde tutmalisiniz , yeri geldiginde tum dunyayi arkanizda birakip yaninizdaki insanla omuz omuza meydan okumalisiniz hayata.

aksi taktirde zaten seviliyor olsaniz bile yaninizdaki insanin umutlari tukenir , gunden gune solup icindeki dayanma gucu erir gider ve sonunda size olan inanci kalmaz.

yanlizliga gelince , hayatim boyunca yanliz oldum , guclu bir kisiligimde oldu , yeri geldi mutlu oldum , yeri geldi dibe vurdum. gunun sonunda yanlizliktan yoruluyor insan ve bunu paylasacak kendisinide anlayacak bir baska insan ariyor. ama yukaridaki ozellikleri karsilamiyorsa yanliz kalmak daha iyi. kendinize zarar vermis olursunuz sadece.

malesef gunumuz dunyasinda insanlar doyumsuzlar herkes sevilmek istiyor , karsisindakinin dunyayi yakip yikabilecek gucte olmasini bekliyor. ama kimse sevmek , deger vermek karsisindaki icin gercekten tam anlamiyla cabalamak istemiyor. kiymet bilmiyorlar .

evlenin de görün ebenizin örekesini.

çevremde hep kötü örnekler var evlilik ile ilgili. tanımadığım kadınların hepsi eşleriyle aynı maaşları alıyor, üstüne kocalarına yemek yapıp evle ilgileniyor. bunun bir de ek olarak çocuklu olanı mevcut. yani böyle bir hayat yaşayacaksanız stockholm sendromunuz yoksa hiç de mutlu olamazsınız.

bekarlar hayatının tadını çıkarıyor çoğunlukla. ekstra bir sorumluluk yok, sadece kendi evinin önünü süpürürsün. aynı zamanda sizi seven ve sizin değer verdiğiniz biri olursa hayatınızda, bekarlığı aramazsınız. ıki taraf da mantıklı, sorumluluk sahibi ve karşı tarafa değer veren insanlar olduğunda geçerli tabii.

ne evlenenleri hakir görürüm ne de bekarlığı övüp yüceltirim. şahsi fikrim evlenip çoluk çocuğa karışanlar, kaos yönetmeyi sevenler, kalabalık aileden hoşlananlar, bununla yetinmeyip kaynana, kayınbaba, baldız, bacanak tüm sülale bir araya gelenlerin, iç içe yaşayıp mahremiyetin sınırlarının ihlal edildiği bir yaşam yanında yalnız ve sükunet dolu bir yaşam cennet gibi geliyor.

evli olmak zincirle bir yere bağlanmış gibi hissettiriyorsa zaten yanlış bir evlilik yapmışsınızdır en başında. bekar kalmak da size bağımsızlık getirmez. sizin bağımsız olabilmek için çaba harcamanız gerekir bekarken de evliyken de.

nasıl mutlu olacaksanız öyle yapın. başka hayatınız yok. tekrar bu günleri yaşayamayacaksınız.

okuduğum tanımlar korkunç denecek derecede, evliliği ve yuva kurmayı yanlış kişilerden dinleyenler ve öğrenenlerin tanımlarıyla dolu. erkek ve kadın iki farklı varlık. evliliğin tanımı ve yapısı her iki cins için de farklıdır. biri yuva kurmak çocuk sahibi olmak ve bazı ihtiyaçları karşılamak olarak görürken diğer taraf ise tamamen her eylemi iki kişilik yapmak isteyen duygularıyla tamamen hayatına yön veren ki bu duygu erkek tarafından bir araca dönüştürülünce saçını süpürge etmek kavramını doğuran bir yaklaşımla cefakar bir hale bürünür. dolayısıyla tekilleşmiş yaşamın içerisindeki ihtiyaçların karşılanması ile hayatın tamamen çift kişiliğe dönüşmesi çiftler tarafından tam algılanamamakta. hal böyle olunca ne erkek kendisi için bir zaman ayrımına girişmekte özgür olmakta ne de kadın her aktiviteyi çift kişilik yapılması sonucu her iki tarafında mutlu olamayacağını anlayamamaktadır. tanımlar gayet ortada iken bunları yalanlar haricinde tutarak konuşmak ve konuşarak halletmek ise en önemlisidir. erkeğin kadına yalnız kalmak isteyebileceğini veya arkadaşlarıyla da vakit geçirmesi gerektiğini ki negatif enerjisini bu şekilde atabileceğini açık ve net konuşmaları gerekmektedir. bunlar konuşulduktan sonra ise geçim adlı ömürlük misafir evde sizlerle yaşamayı sürdürecektir. bu misafir akşam geç gelseniz dahi eşinizle oturup bir film izlemeniz gerektiğini hatırlatır, eşinize ise kendisinin ayın belirli günlerinde duygusal değişiklikler yaşadığı zamanlarda eşinin arkadaşlarıyla vakit geçirmesi için tolerans tanımasını sağlamaktadır. aksi takdirde misafir kovulunca tekrar geri gelmeyecektir. geçim adlı misafir yanında saygı, sevgi ve huzur adındaki üç çocuğu ile sadakat adındaki eşini de yanında alıp götürecek ve koskoca bir yıkım bırakacaktır.