evlenmek için sebepler

yok.

404 not found.

düzenli bir cinsel hayat. cinsellik için karşı cinse yalvarmak zorunda kalmamak. maddi manevi iş bölümü sayesinde hayatın daha stressiz ve kolay hale gelmesi.

bişi dicem... hakkaten ciddi ciddi düşündüm ve bulamadım....

yeteri kadar aptal olmak.

cinsel ilişki denemeyimini maddi manevi yasal yollarla deneyimlemek.

sırf anacığımın binbir hevesle alıp eve doldurduğu ceyizlerim için bile evlenebilirim. bende ki bu çeyizle rahat 4,5 gelin idare eder. artar bile belki bilemiyore.
yoksa yaşımın gelmesiyle, evliliğe heveslenmekle, çoluk çocuğa karışıp yuva kurma hasretiyle falan asla alakası yok. asla...

sahibinden hiç kullanılmamış çeyiz linkimi koyuyorum buraya. linki kaydırarak dolandirilabilirsiniz.

1-2 saniye düşündüm ama bulamadım. aklıma sadece bedava seks, yalnız kalmamak geldi.

beraber mutlu olduğunuz insanla aynı evde yaşamak. hayatı birlikte sürdürmek.

evlilikten nefret ederim benim için tek sebep evlenmeden çocuk sahibi olursam çocuğumun sosyal hayatını sıkıntıya sokabilecek durumlarla karşılaşmasıdır.

bir aile olmak olabilir mesela.

kendi seçtiğiniz insanla aile olabilmek. şanslıysanız bir ömrü beraber tüketerek ölmek. o insanla yapmak istediğiniz şeyleri yapınca oluşan mutluluk. çoğalan mutluluktan ziyade geçmeyen acıları hafifletmek. ve en önemlisi artık bir hayat değil iki hayatta iki bedende yaşamak.

sevmek olur benim için çok sevmek.
nefret ettiğim ev işlerini yaptırabilecek kadar, bir dakikamı bile ayrı geçirmek istemeyecek kadar çok sevmek.

geçti bu kervanın yolcusu kalbimden, bir daha olur mu? sanmam!

bunu istiyor olmaktır. öyle alengirli yanar dönerli sebeplere gerek yoktur.

yanında bir nefes, bir sesin olması yaşadığınızın anlamı değil mi?
yani sebep yanında ki.

bekar olarak böyle düşünüyorum. evli yazarlar fikride önemli.

ben bu insanla yaşadığım müddetçe anlaşabilirim, mutlu olurum hissinin kemikleşmesi. ötesi biraz kumar ne yazık ki.

düğün sektörüne can vermek için yapılabilir. düğün salonu sahibi godomanlara, kan emici beyaz eşya satıcılarına, gelinlikçilere para bayılmak için evlenmelisiniz.

bakın biz sevişiyoruz ama sözleşmemiz var demektir. kıymetli kalabalıklar lütfen seks yaşamımızı meşru kılın demektir. beraber yaşamak, sevmek, bir yastığa baş koymak gibi şeyler yazılmış genellikle. bunlar için bir papazın, bir imamın veya belediye memurunun icâzeti mi gerekiyor? evlilik kurumu gelenekçi bir dayatmadan ibârettir. dinci temelleri vardır. bakın bertrand russell'in evlilik ve ahlak kitabına. aptalca romantizmlere gülüp geçiyorum, evlenip birbirini öldüren insanları gördükçe acıyorum dar zihinlerine. "yaşı geldiği" için biriyle evlenip sonra hayatı birbirlerine zehir ettiklerini görünce üzülüyorum. aldatmalar, cinnetler, iki yüzlülükler, nefret vesaire evlilik kurumunun boktan olduğunu göstermeye yeterlidir. hele de türkiye gibi bin yıl geriden yaşayan ülkelerde iyiden iyiye maskeli baloya benzer evlilikler. her türlü ikiyüzlü ilişki biçimi vardır. iki kelimeyi bir araya getiremeyen insanlar ailelerinin ve toplumlarının uygun görmesi sonucu evlenir ve aptal çocuklar getirirler dünyaya. kendileri çocukken çocuk doğururlar. düğün, silah sıkmalar, kornaya abanmalar, yol kesmeler, kadının beline kurdele bağlama, kanlı çarşaf gibi iğrenç görgüsüzlüklerden bahsetmiyorum bile.

ya aşk ya para başka açıklaması olamaz

kafa dengi biriyle olursa seyahat,spor,yürüyüş,bisiklet,bowling gibi aktiviteleri birlikte yapmak,akşam beraber yemek yedikten sonra elmayı soyup bıçağın ucuyla uzatmak,peşine de çay demleyip ayaklarımızı uzatıp tv de takılmak gibi sebeplerdir.