evlenmek isteyip çocuk sahibi olmak istememek

bu ben. yani ne bileyim evet bebekler çok şeker tatlı falan ama durup bi düşündürüyor. ben bebek bakamam ki hem anlamam. ayrıca dünya çok kötü bir yer olmaya başlayalı uzun bir zaman oldu. özür dilerim oğlum annen buralarda böyle şeyler yazıyor sen bakma bana.

insanlar evlenebilir ya da evlenmeyebilir. evlenip çocuk da isteyebilir, istemeyedebilir. istememek, istemek kadar normaldir. dünyaya getirilen çocuğu büyütmek çok büyük emek gerektirir. psikolojik veya fiziksel olarak her insan bu yükü taşıyamayabilir, hayatını çocuksuz bir yol üzerine çizebilir yahut kendince birçok farklı sebepleri olabilir. evlenen herkesten çocuk yapmasını bekledikten sonra dünyada sevgiden, ahlaktan, eğitimden yoksun çocukların artmasının sebebini yalnız çocukların seçimlerine bağlamak da işin ironik tarafı. kısacası insanları seçimlerinden dolayı yargılamadan önce empati kurmaya çalışalım sevgili dostlar, saygıyı bir kez olsun yanımızından, içimizden eksik etmeyelim.

"yer çekimsiz ortamda çilek yiyim ama tadı muz gibi gelsin" isteği kadar absürd istektir.
gayet tabiki tercih meselesidir. ama çocuk zevkinden mahrum kalmak ne büyük eksikliktir.

bu benimdir. belli bir yaşa kadar istemem zaten bir çocuk için gerekli şartları sağlamış olmam lazım ev, ısı , bütçe gibi. gençliği yaşayıp artık bir çocuk olmadığında belki.

gayet normal bir durum herkes anne baba olamaz olmamalı da. bakamayacağının bilincinde olması ya da olmaları sonucu alınan en doğru kararlardan biri. zira anne baba olamayıp da çocukları kendi kalitesiz ya da sevgisiz ortamlarında yetiştirenleri de gördük. kimisi için sadece hayatını birlikte sürdürecek kişi yeterlidir

imkansız birşey bizim toplumumuzda çünkü toplum baskısı denilen bir gerçek var ve ne kadar umursamıyorum desen de bir gün bir bakmışsın toplum baskısından belki de istemediğin şeyleri istiyorum sanıyorsun.

"kim kalkacak gece çocuk ağlamasına" dediğim için istemediğim, ayrıca tam hatunla cima eyleyecekken yine bir ağlama sesi veya "anneeeğ, babaaağ" diye bir bağırış sesi duymamak için de istemediğim durumdur.

günümüz koşullarında insanların asgari ücrete mahkum edildiği, hatta asgari ücretli bir iş için birbiri ile yarışmak zorunda bırakıldığı üç tarafı denizler ve içi basiretsiz yöneticilerle çevrilmiş güzide ülkemde gayet makul ve mantıklı düşüncedir. zira bebek sanıldığı gibi rızkı ile gelmiyor. kendisine yetemeyecek bir canlıyı tamamlamak için manevi olarak kendinizden çokça feragat etmeniz gerektiği gibi ciddi maddi götürüleri de oluyor.

kendisinin çocuk yetiştirmek için yeterli olgunlukta olmadığını düşünen millettin ayıplamasının 5 çocuk yapıp çayıra salmaktan daha az sorun teşkil edeceğini düşünen akıllı insandır

evliliğin zaten en büyük amaçlarından birisi çocuk yapıp soyu devam ettirmektir. böyle düşünen birisi kendisiyle çelişiyordur. o zaman niye evlendiniz nikahsız yaşasaydınız. ya da hiç evlenmeyin o zaman.

bu ülkede çocuk sahibi olmak başlı başına risk. her yer suç mahali.

bi çift aynı eve çıkmak istese cevresi birsürü yaygara çıkartıyor, "evlenmeden olmaz o nasıl iş" falan diyip, çiftler de evleniyorlar. fakat çocuk başlı başına büyük bir sorumluluk, özellikle bu dönemde.

hayalimdeki evliliktir. her ikimizin selameti için gerekli olan da budur.

bir ara içinde bulunduğum durum.

onunla evlenirdim çünkü çok seviyordum ve ayrılalı neredeyse 2 sene kadar olduğu halde şimdi bile erkek çok ama onun gibisini zor bulurum diyorum. fakat oldum olası çocuk istemedim hayatımda. yine değişen bir şey yok bu konuda.

çoğalmak için evlenmeyen, nadir bulunan insan türüdür.
çünkü dünyadaki neredeyse bütün insanlar evlendikten hemen sonra veya sonra çocuk yapmıştır. ortak amaç odur çünkü. bedenini ver bedenimi al, çocuğumuz olsun.*

evliliğin anlam ve öneminin salt çocuk olmadığının ayırdına varmış, çocuk olmadan da evli olunabileceğini anlayan, bilinçli insan davranışıdır...

ki bu şartlarda en doğru karardır...

varoluş sancısı çekmeye devam ederken başka birini var etmek hangi kelimeyle açıklanır?

evlenmenin eşeyli üremeden ibaret olmadığının farkına varmış bilinçli insan kararıdır.

evliliğin amacının üreyip soyu devam ettirmek olduğunu bilmeyen cahil çift davraşıdır.

bize ne durumudur.
evliliğin amacı 21. yy.da üremek müremek değildir. ortaçağ'da mıyız, topraklarımız var da, arkamızdan sahipsiz kalmasın diye mi çocuk yapmak bir gereklilik?

gayet normaldir. tam tersi sıkıntı asıl.

açık ve net bir şekilde, "toplum tarafından yargılanmadan, kimse karışmadan sevişmek istiyoruz" demektir, aynı zamanda. evlenmek diyoruz, sonuçta. ev, birlikte ev oluşturmak, aile kurmak falan. imkansızlıklar dışında çocuk olmayan, itinayla çocuk yapmayan evli bireylerin sevgiliden farkı olmuyor ki.