evli olup çocuk sahibi olmak istememek

daha sonra o çocuk isteği gelince de (yaş 35,40 bandına dayanıyor) çocuk yapamamak.tüp bebekle uğraşmak.ya tutarsa...

istememek değil de eğitim ve kariyer planlamasından ötürü çocuğa gerekli ilgi ve şefkati gösterememek bilinciyle ertelemek diyelim biz ona. ayrıca toplumumuzdaki bu konudaki başarı kıstasını çok yanlış buluyorum. mesela eğitim camiasından olan evli bir çift eğer işlerini de layıkıyla yapıyorsa kan bağı olan bir bireyden daha fazlasını kazandırır topluma. bu biraz da yeterlilik ve özveriyle alakalı sanırım. tabii akraba baskısının psikolojik şiddet etkisini kenara bırakıyorum.

özetle; allah isteyen herkese sağlıklı bir evlat nasip etsin. ama iyi bir çocuk yetiştirebilecek kadar uygun koşulları bulunmayanların da çocuk sahibi olmama kararına toplumun hoş görü göstermesini de nasip etsin.

bu çift yıllarca eşimle ben idik. insanlar sadece çocuk sahibi olmak için evlenmezler, hayatı paylaşmak için evlenirler.
neresi ilginç geliyor, neden şaşırılıyor anlamıyorum.

hayatımın 30 senesini bir canlıya veremeyecek kadar bencilim kardeşim ben kendimi biliyorum. herkes anne baba olmamalı denilen baba var ya aha o benim.

zira hayat güzel çiçekler böcekler neden tam ortasına sıçacak bir varlığı dünyaya getireyim ki?

alırım bir tane 68 mustang mach 5 onu toplarım en azından eğlenirim.

* yeteri kadar çocuk var.

ortalıkta yeteri kadar, yeteri kadarından "fazla" anne/baba olan ve yeteri kadarından "az" anne/baba olan da var zaten.

biraz da ülkenin ve dünyanın gidişatına bakıyorum ben. işler pek iç açıcı değil. çocuğa yazık olur.