evli olup çocuk sahibi olmak istememek

10 yıldır evli olan iki çok sevdiğim arkadaşlarımın kararı. beni ilgilendirmediği için de sormadım nedenini.

evlilik müessesesi illa çocuk sahibi olmak için olan bir şey değil.

iki tarafında baştan kabul etmesi geçerli ise saygı duyulması gereken bir durum ancak bu olay bir tarafın dayatması ile kötü bir evlilik. hiç bir aşk çocuk sesi kadar güzel değil.

benim tarafımdan mantıklı bir istek evlenin ama üremeyin uzmanlar bas bas bağırıyor üremeyin diye yeterli kaynak yok her şeyi perisan ettiniz bok ettiniz içine sıçtınız hayır bok içinde mi yaşasın cocuklariniz tamam aynen böyle devam

çocuk eşantiyon aslında.

sertab erener tam da bu kafadadır, kendisini kınıyorum. çocuk yapmayacaksan niye evlendin o zaman.

anlaşılabilir bir istek insanlar sırf evlendi diye çocuk yapmak zorunda değil abi salın şu insanları saçma sapan toplumun saçma sapan normları herkes kafasına göre takılsın

bakamayacagini düşünüyordur ya da hastadır .ya da önce gezip tozmak sonra vakti geldiğinde maddi yönden toparladiginda düşünüyordur .ihtimal çok.

illa ki üremek zorunda değiliz bence de. çocuk öncelikle büyük bir sorumluluk gerektiren bir şey. bir şeyler veremeyeceğim bir çocuğu asla doğurmak istemem. daha sonra annelik doğurmakla değil kalpte büyütmekle olur. illa çocuk isteniyorsa terkedilmiş bir sürü bebecik var. onlara aile olmak demek hayatını bambaşka bir boyuta taşımak demek belkide. kendi ebeveynlerimle yaşadığım sorunlardan dolayı belkide çocuk olayı sıkıntı geliyor bana. isteyen yapar isteyen yapmaz. ama bence ilkel üreme iç güdüsüyle olan çocuklara çok fazla bir şey verilmiyor. yani çünkü aile çok bilinçli değil. tüketici bir birey o. baby shower , cinsiyet öğrenme partisi ve dahası saçmalıklarla çocuk daha doğmadan tüketim başlıyor. çocuk doğduktan sonra ise daha beter. doğru hayat arkadaşı ile tabii ki çok şey katılır o çocuğa. ama genel olarak iletişimsiz bir aile yapısı söz konusu. ve çocukların psikolojisi genel olarak bozuk. o yüzden çokta gerekli değil bence. hatta ve hatta ailelere ehliyet falan verilmeli çocuk için. herkes artık kafasına göre ürememeli, bakamayacağı kendi cehennem gibi hayatına atacağı çocuklar olmamalı.

abi sizine ya milletin evlenmesinden evliyken yaptığı çocuktan yada yapmak istemediği çocuktan size giren çıkan mı var tercih denilen birşey var bi salın şu milletin özel hayatını ve tercihlerini ya

bu b*katan dünyaya çocuk getirmek için kafayı yemiş olmak gerek.

evliliğe sadece devlet tarafından verilen ve toplum/mahalle tarafından yargılanmanızı engelleyen rahatça sevişebilme izni olarak bakmıyordur.

hayatını paylaşabileceği birini bulmuş ve hayatlarını birleştirmek için evlenmiştir ama bir yandan da bu dünyaya bir çocuk getirmeyi istemeyen bireydir. herkes gibi kendi hayatıyla ilgili bir karar vermiş ve uyguluyordur.

tartışılacak bir yanının olmadığını düşündüğüm insan. o kadar normal bir düşünce ki, burada izah etmeye bile gerek yok bunu.

evlilik sadece çocuk yapmak için yapılıyorsa zaten o evliliğin vay haline. bir de evliliği kurtarmak için çocuk yapanlar var ki aman diyorum.

sabahları 9'da kalkmak, bakkaldan ekmek almak, her gün dişlerini fırçalamak kadar normal bir şeydir. üstüne konuşulmasından gına geldi. elimde olsaydı gınayı caps açık ve bold yazardım. içimiz şişti şiştiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

bo donyoyo çocok gotormok ostomoyorom bahanesinin ardına sığınırlar.

oysa çocuğun karakterini kişiliğini belli bir yaşa kadar anne baba şekillendirir. çevreye niye suç atıyorlar anlamıyorum. çocuk yapmaya götüm yemiyor demiyorlar da dünyayı öne sürüyorlar geri zekalılar.

suriyelilerin içinde azınlık kalınca çok pişman olursunuz çok.

evlilik denilen kurum ile çocuk sahibi olmak arasında zorunlu bir bağıntı yok. bu kurum olmadan önce de insanlar çocuk sahibi olabiliyorlardı. evliliğin getirdiği iki avantaj vardı sadece, özellikle özel mülkiyetin "keşfinden" sonra ekonomik olarak kimin neye sahip olduğunu belirleyebilmek ve hangi çocuğun kimden olduğu sorusuna yanıt verebilmek - ki özünde bu da ekonomik bir yere vuran bir düşüncedir zira miras denilen soru önümüze tastamam çıkar. ebeveylerin ölümünden sonra kim neyi "alacaktır" sorusuna bir yanıt verilmesi gerekir.

peki neden bu bir sorun ya da sorunsal. basit, toplumsal kabuller bunu emreden bir şeydir bize. kişiler evlendiyse illa ki bu evliliği taçlandırmak "zorundadır". burada insan ister istemez foucaultsal bir okuma yaparak biyogüce gidiyor. dünyadaki tüm dinler bir çok farklı şeyi yasaklar - çocuk yapmak hariç. devletler de böyledir, zira savaşacak askere, çalışacak işçiye, emir alacak köleye ihtiyaç vardır. bunun ideolojik kısmı da bulunur - bir devlet ne kadar çok nüfusa sahipse o kadar "güçlü" görünür.

bu isteğin abuk karşılanmasının arkasında bu kabuller yatar. isteyen sahip olur, isteyen olmaz düşüncesine kaş çatılması da tam da bu yüzdendir. vergi vermek ve çocuk yapmakla mükellefizdir çünkü - böyle bir asilik kabul göremez.

türkiye normallerine uymayan durum.
yanımda 3 yıllık evli biri var.
hamile olduğunu öğrenmiş, havalara uçmak üzere.
anne olacağım diyor, ağzı kulaklarında.
26 yaşında anne olacak, benim gibi.
benimle beraber evlenip, çocuk istemeyene şahit olmadım.
hepsi de üniveriste mezunu insanlardı.
çok gezmek isteyen bir çift vardı, onlar da 5 yıl dünyayı gezip üst üste 3 çocuk yaptılar.
burası türkiye, burda böyle.

günümüz ölmüş insanlığı düşününce gayet de normal bir durumdur.

bu dünyada 3 aylık bebeğe tecavüz ediliyor; sırf biolojik insan dünyaya getirdiği için baba sıfatı kazanan bir pislik, öz kızlarını bodruma kapatıyor. böyle sapıklık dolu bir dünyaya haliyle insan çocuk getirmek istemiyor. ben de pek istediğimi sanmıyorum. en fazla 1 tane çocuğum olur o da babalık hissini tatmak istersem veya evleneceğim kişi çok ısrar ederse hani.

çocuk yapmamış çiftlerle ilgili iyi bir araştırma vardı. bulursam linkini atarım.

yaşlanınca pişman falan olmuyorlar. tersine daha iyi maddi güçleri, daha geniş insan ilişkileri ağı, kariyer geçmişleri olduğundan daha kral bir yaşlılıkları oluyor.

çocuk fiziken de yaşlandırır ayrıcam babalar daha fazla kilo alır, anneler her konuda geçkin olur.