evli olup çocuk sahibi olmak istememek

kendi hayatlarına odaklanmış çiftlerdir. başarıya aç, bilinçli ve planlı ilerleyen kişilerdir. toplumsal baskıları umursamayarak kendi bildiklerini okurlar. en çok kıskanılan da onlardır.

genelleme yapıyorum kusura bakmayın.

çocuk yoksa evlenen aklınızı seveyim. hani olmayabilir, hastalık rahatsızlık vs. ya da bu ülkeye çocuk getirmemek filan.

ama o zaman evlenmeyin dostlar. bakın asiksaniz, seviyorsanız filan evlenmeyin beraber yaşayın.

bazı insanlar maddi olarak kendilerini garanti altına almak ve ondan sonra dünyaya yeni bir birey getirmek istiyor.

eskiden lise mezunu olup fabrikaya giren evlenir, 1-2 yıl içinde de ilk çocukları dünyaya gelirdi. o yıllarda üniversite sayısı azdı. belli iller dışında üniversite yoktu. bu üniversitelerden mezun olanlar çok daha kolay kariyer sahibi olup çok daha kısa zamanda maddi refaha * kavuşuyordu.

her ile üniversite açıldı. bir çok ilde birden fazla sayıda üniversite var. bu üniversitelerden mezun olan insan sayısı kadar istihdam yaratılamadı. mezunların önemli bir kısmı özel sektörün ihtiyaç duyduğu donanıma sahip olarak mezun olmayıp iş arandığında mevcut işlere de alınmadı.

emek arzı azalırken *emek talebi artınca iş gücü ücretleri yani emeğin değeri düştü. asgari ücretle çalışan % 5 olmalıdır ama %60 'a ulaştı. bir çok iş yeri asgari ücretin biraz üstünde ücretleri kalifiye diye işe aldıkları beyaz yakalı tabir edilen beyin gücü ile çıktı üreten insanlara ödemeye başladılar.

eşya / mal fiyatları ücretlere kıyasla daha çok artıp enflasyon olunca paranın satın alma gücü düştü. 1 ev 1 araba almayı bir tarafa bırakalım, oturulabilir minimum özellikte bir evi kiralayarak dayayıp döşemek ve söz - nişan- nikah/düğün triosunu yapmak büyük maddi külfet halini aldı.

bu süreçte gram altının 1000 liranın üstüne çıktığını da unutmayalım.

sonuç olarak bakamayacağını, iyi bir eğitim iyi bir hayat standardı sağlayamayacağı için çocuk istemeyen, çocuk kısmeti ile gelir diyerek korunmasız cinsel ilişki ile allah verdi diyerek çocuk sahibi olan insan sayısı eğitimli kesimde azaldı.

çocuk kısmeti ile doğar ama ülkede emek yapısı genişler maddi refah ve kişi başı milli gelir artar enflasyon tek hane olursa bu olur. toplam üretim düşerse siz yeni bir iş bulamaz aldığınız maaşı arttırmak isteseniz de çalıştığınız işi / ücreti korumak istersiniz.

arkadaşlarımdan bir çift böyle. onbir yıldır evliler. istemediler. çocuklarla araları iyidir ama tercih etmediler. nedenini tabi ki sormadım hiç. "tercihimiz bu" dediler. karı-koca çok da iyi anlaşır. canlarının istediğini yapıyorlar. maddi-manevi kısıtlanmamış olduklarından rahatlar.
iki taraf da memnunsa kime ne!

eşiyle daha çok zaman geçirmek istiyordur. hayâlleri vardır. planları vardır. ideâlleri vardır. çocuk sevmiyordur. istemiyordur. sebepler uzar. hiçbir sebebi olmak zorunda da değildir ayrıca. kime ne denilebilecek durumdur.

çiftlerin alacağı karardır. başka kimseyi ilgilendirmez. patriarkayı böyle yıkacağız.

sağlık sorunlarını ekarte ederek söylüyorum ki mallıktır. evlilik kadar gerizekalıca bir hata ancak çocuk yapmayı çok istiyorsan yapılabilir. çocuk yoksa bu zindana girmeye ne gerek var?

is the new black

ben olcam muhtemelen bu insan, çocuk yapmak çok masraflı ve külfetli geliyor. onun yerine koruyucu aile olmak istiyorum. sırf hangimize benzedi diye dünyaya birini getirmektense birinin güvendiği, sırtını yaslayabildiği insan olmak daha makul geliyor bana.

torun bekleyen aileleri hüsrana uğratacaktır.
çocuk ne zaman geliyor ?
bize torun sevgisini çok mu görüyorsunuz ?
evladım bi sorun mu var kaç yıl oldu çocuk yok ?
gibi sorularla karşı karşıya kalınması muhtemeldir.
şahsen insan nüfusunun acilen azalması gerektiğini düşünen biri olarak çocuk sahibi olmayı hiç düşünmedim.

çok normal bir durumdur çünkü evlilik çocuk yapmak için değil birbirini sevip hayatlarını birleştirmek isteyen bireyler içindir.ayrıca ekonomik,psikolojik durumlardan yeterli olmayıp çocuk yapan kişilerin verdiği karardan daha mantıklı bir karardır.bir çocuğa harika bir hayat veremeyecekseniz çocuk yapmayın,ileride o çekiyor ceremesini.

çok saçma çünkü evliliğin temel amacı üreyip soyu devam ettirmektir.

aldatan bi tip.

valla zarardan kar. boṣanırken rahat olur.

hayatın olağan akışına müdahale gibi.

sen üremezsen ben emekli olunca benim maaşımı kim ödeyecek.

eşit:eski epsilon şöyle düşünmüş #1302957

2 senelik arkadaşıma bir gazla sordum ( hiç ama hiç sevmem bu tarz özel soruları ama içimden geldi )
biz daha çocuğuz ne çocuğu kanka ya...
onlamı uğraşıcaz cevabını aldım..

bende artık çocuk düşünmüyorum gerek yok ürememek en mantıklısı...

saksıda bitki yetiştirir gibi suyunu verip güneşe koyup "çocuk büyüttüm" diyeceksiniz, yapmayın çocuk zaten. ilber ortaylı'nın dediği gibi "sabah kahvaltıyı birlikte yapamayacağınız, iyi geceler diyemeyeceğiniz, masal anlatamayacağınız, akşam yarım saat konuşmayacağınız çocuğu doğurmayın"

çocuk dediğimiz şey bir insan. üstelik de gelişine kendisinin karar vermediği, basbayağı zorla dünyaya getirdiğimiz bir insan. sırf doğurmak için doğurup kendi kendine büyümesini bekleyemeyiz ki hiçbir çocuğun. onun eğitimi var, sağlığı var, mutluluğu var... ilgi duyduğu şeyleri keşfetmesi ve o alana yönelmesi için teşvik etmek var. (ki bence bu bir evlat yetiştirmenin en önemli ve en kıymetli tarafı)

eğer iki taraf da bunları yapamayacağını düşünüyorsa çocuk yapmamalı. evlilikte istediğiniz an evlilik sözleşmesini bitirme, karı-koca olmaktan vazgeçme özgürlüğünüz var. fakat anne baba olmaktan istifa etmek diye bir şey yok. evlilik de çocuk da bunun bilinciyle yapılması gereken şeyler.

evlilikten kastım aynı evde beraber yaşamaktır. öncelikle bunu belirteyim. ille de devlet onaylı olması gerekmiyor. söyleyeceklerim devletten onay alanlar için de almayanlar için de geçerlidir.

biraz faşizanca yaklaşacağım ama evliliğin temel amacının üremek ve soyunu devam ettirmek olabileceğini düşünen her insanın istisnasız kısırlaştırılması gerektiğini düşünüyorum. çünkü korunarak da önüne geçemeyiz çoğalmalarının. kaza kurşunu falan gerek yok risk almaya bence.

sevgi, birlikte olma, bir şeyleri beraber yapma arzusuna; bir sevgiyi bir anı birlikte paylaşmaya, hayatı birlikte deneyimlemeye ne oldu?

şart mı kardeşim aile olabilmek için çocuk yapmak?

ben karımla baş başa da aile olamıyor muyum? mutlu olamıyor muyum yani?

ne bu tatava?

hayır zaten nüfus kalabalık, gezegenin ırzına hep beraber geçiyoruz, ne gerek var?

kardeşim bugün hayvan gibi pahalı bir şeyi almak istediğinizde, beğenmediğinizde içinize sinmediğinde iade edebiliyorsunuz...

çocuk kararını almak doğduktan sonra doğru gelmezse size, götürüp nereye iade edeceksiniz?

sırf bunun korkusundan bile 500 milyar kere düşünerek alınması gereken bir karar için bile ne kadar güzel ahkam kesebiliyorsunuz, hayret ediyorum...

diyelim ki mesele ortak bir sevgiyi paylaşmak olsun. ortak sevginle büyüteceğin bir insan evladı yetiştirmek olsun mesele...

basit...

bundan 15 yıl sonra çocuk yapmadığım için pişman mı oldum diyelim bu sebepten;

gider evlat edinirim...

mesele bir sevgiyi paylaşmak, o sevgiyle bir insan evladı yetiştirmekse ille doğurmak şart değil çünkü...

hiç doğurmakla kendi çocuğunla aynı olmaz demeyin çok saçma çünkü...

misal;

bugün birileri ellerinde evraklarla çıkıp gelse, ''afillibirbey yaptığımız araştırmalar sonucunda, mevcut ailenizin sizin biyolojik aileniz olmadığı sonucuyla karşılaştık. buyrun bunlar da raporlar. doğduğunuz yıllarda yoğunluk dolayısıyla bebek karışma vak'aları oldukça fazla. siz de bunlardan sadece bir tanesisiniz. karışıklık için üzgünüz...'' dese; aile bireylerimin bana yahut benim aile bireylerime hissettiğim şeylerin değişeceğini mi zannediyorsunuz mesela?

çocuk üzerinde aylarca, yıllarca düşünülmesi ve öyle karar alınması gereken bir sorumluluktur.

sırf anne/baba olacağım, bu duyguyu tadacağım diye hem doğurduğunuza hem de artık doğduğu için etrafındaki bizlere saçma sapan şeyler yaşatmayın lütfen...

ricadır...

cocuk sahibi olmak yanlis bir sey oldugu icin dogru olandir.

su ifadenin kendisi cok kusurlu. cocuk dogurdunuz diye onun sahibi olmuyorsunuz. maalesef kuturumuz bu konuda cok kotu. cocugu kendi mali gibi gorup istedigi gibi sekillendirmek isteyen ebeveynler cogunlukta. sonuc bir suru psikolojik problemler, gelismeyen kisilik vs.
tamam ben de biliyorum aslinda cocuk sahibi olma ifadesinin cocugu bir mal olarak gormek olmadigini ama sozler, secilen kelimeler onemlidir. bunlar bilincaltina kodlanir ve kisinin davranislarini hatta koca toplumun kulturunu etkiler.

su hayatta hic bir seyin aslinda sahibi degiliz. sahip oldugumuzu sandigimiz her sey aslinda gecici, emanet. cocuk da oyle, annelik ve babalik da oyle. kimse bana bir sey olursa cocuga ne olur diye dusunmuyor. bir yanda sirf kendi egosu tatmin olsun diye prensler prensesler yetistirenler, diger yanda cocugu somurenler. ebeveynlerin neredeyse tamami cok bencil.

direk çoçuk düşünmüyorum fakat olur da bir gün düşünürsem üniversite eğitimi bitine kadar ve bittikten sonrada 50.000 dolar banka hesabı devredebilecek bir ekonomi ve plana sahip olmalıyım. ben ölsem bile bunun güvencesini verebilmeliyim. direk paradan giriş yaptım ama o en basit şey, psikolojik ve kişişel gelişim adına olabildiğince çoçuğumla ilgilenme, ona güzel anılar biriktirmesine ve büyüdüğünde benim çok iyi bir babam var/vardı diyebilecek bir çoçuk yetiştirmek isterim. tabi anne faktörüde çok önemli ve bu devirde iyi bir baba/anne adayı bulmak çok zor. çevre desen git gide bozuluyor. dünyada hastalıklar artıyor. söz konusu dünyaya gelen çoçuk engelli doğarsa yine elimden geleni yaparım ama çoçuğa haksızlık,hayatı boyunca zorluk çekeçek. sırf bunun gerçekleşme ihtimali bile çoçuk istememeye yeter ve artar bile.

çucuk yabmayacaksak niye evleneyim ki.