gece buzdolabını açıp hiçbir şey almadan kapatmak

sadece gece değil, gün içerisinde de rutin yaptığımdır, diyette olunca daha çok yapıyorum sanki, artık halüsünasyonlar görmeye de başladım, geçen gün annemin yemek yapmak için buzluktan çıkardığı, böyle rulo kesilmiş yuvarlak et parçalarını, kız kardeşimin zaman zaman aldığı rulo pastalara benzettim, baya tabağa koyup yiycem bir aldım, tuhaf bir doku, karbonhidrat değildi onu anladım, diyetimi bozmadığım için buruk da olsa bir sevinç yaşadım, ama tabi bir hayalkırıklığı da oldu, pasta kırmızı çizgim,
bu arada kız kardeşim 40 kilo ve hobi olarak tatlı ve abur cubur yer, buzdolabı puding, dondurma, bilumum şekerli içeceklerle dolu, aralarında benim haşlanmış brokolim var, ve ben bu şartlarda diyet yapmaya, sebzeyle beslenmeye çalışıyorum,
unsuz, şekersiz, sütsüz, peynirsiz, meyvesiz, bakliyatsız 8. gündeyim, benim için sadece mutfağa gidip gelmem kadar kalori yaktıran bir aktiviteden öteye gidemiyor bu günlerde.

nefsini körlemektir.

seni öyle boş yere açıp kapatsalar hoşuna gider mi? cansız bir varlık diye bu kadar üstüne gitmeyin dolabın. uyku sersemliğidir bir daha olmasın (bkz: swh)

diyette olduğu hatırlandığı için ya da dolap boş olduğu için olabilir.

mevsim yazken dondurma kutusundan sarma ya da ekmek hamuru çıktığından kapatılmış olabilir.

markete gidilmediğinin yüze bir tokat gibi vurulmasıdır.

her şey yerli yerinde mi? dolaptakilerin keyfi tıkırında mı? diye kontrol etme durumudur.

hayal ettiğin o atıştırma kaynağını bulamamışsındır. içinden, yine gelicem o zaman görüşürüz dersin. moral bozan durumdur. neyse gecenin bu vakti yememiş oldum dersin. kendini kandırırsın. beş dakka sonra soluğu çerezlerin, çikolataların olduğu yerde alırsın. hele ki tam da bu saatlerde. geçmiş olsun battı balık yan gider.

gece izlenen yemek programlarının sonucu olarak, genelde sonu üzüntüyle biten olaydır.

sadece gece değil her mutfağa girişimde gerçekleştirdiğim eylem(bkz: swh)

hayatıma hiçbir şey katmayan ama vazgeçemediğim bir eğlencedir.

buzdolabının kendi kendine üretmesini beklemektir.

buzdolabı ziyaretleri. çok severim.

çaresizliğin en kısa özetidir.

gece gündüz fark etmez. her daim açarım.

1 dakika önce yaptığım eylem,baktım baktım baktım hiç birşey almadan kapattım.

acıkmış gibi olup yiyecek bir şey bulamamaktır. ayy ilk entrymi girdim az önce

herkesin, herkesin yaptığını iddia ettiği, fakat benim hiç yapmadığım, en azından hiç bilinçli yapmadığım eylem. yemeğe zaten düşkün değilim. daha doğrusu seviyorum yemek yemeyi ama karnım çok acıkmazsa, yiyecek bir şey gelmez aklıma ve çok çabuk doyarım. peki ben bu durumda bile neden tığ gibi değilim? neyse o başka başlığın konusu olsun.
ne diyorduk? hıh ben, hele ki gece hiç dolap açmam. aklıma bile gelmemişti daha önce.

büyük yalan boş dönen varsa yalancıdır. hiç mi dondurma almadınız. veyahut çokanat. en azıından bira.

aç mı
tok mu
anlaşılmayan durumdur
aslında yemek yemen lazım ama
yemek de istemiyorsun
değişik bir ikilem icindesindir
aslinda sorun başka birseydir ve kimsenin
anlayamadigi gibi
kendinde ne olduğunu anlayamazsın